Bilmezsin sen!
Yıldızlar kayardı her gece saçlarıma!
Kimseler görsün istemezdim düşlerimde sabahladığını,
O yüzden en büyük korkum olurdu talan edilmesi düşlerimin, çaresiz kalmışlığım olurdu yalnızlığım, kimsesizliğim!
Yıkılmaya yüz tutmuş köprülerden geçerdi en ağır sevdalarım,
Hep içimde yıkılma korkusu, hep göçük altında sessiz çığlıklarım olurdu en sesli sevdalarım. İçimde kopanlar ruhumun iç gıcırtan yalnızlığı değildi, bunca ağırlığı göğüslemiş olmanın yorgunluğu vardı üzerimde.
Geceler örtemiyor içimdeki yangının dışa vuran anlamsızlığını.
Hep yüzükoyun sevdalarda buluyorum kendimi, o yüzden sıkıştırıyor göğüs kafesim, sımsıcak ellerine susamış yüreğimi…
Darmadağın oluyorum düşlerime daldığında,
Hiç bir şey oluyorum yanında, yokluğundaysa her şey…
Sevgiler büyütüyorum içimde sana, en büyük sevdadan daha büyük kalıyorsun yanımda,
Hep biraz daha fazla aşk, hep biraz daha fazla yoğunluk var mayanda.
Ve tutuluyorum ben sana, aşkın en koyu kıvamında.
Sen bilmezsin!
Ya dipteyimdir ya da tavan yapar sevgilerim, o yüzden çok ses çıkartır aşklarım,
Yüksekliği kadar sancılıdır benim sevdalarım, o yüzden paylaşmak acı verir bana, doğan güneşle, saçlarına değen rüzgârla, dudaklarına değen bir fincanla, belki de yalnızlığınla!
Kim bilir?
Anlamsız kuru gürültüler büyütüyorumdur sevdana dair, şiirler yazıyorumdur sana
En büyük, en ateşli sevdama…
Hasretler zorluyor yalnızlığımı dayanamıyorum, o yüzden geliyorum bak Üzerimde en süslü sevgilerim var, en can alıcı hasretlerim, sana biriktirdiğim milyonlarca öpücüklerim…
Bekle beni, çok yakınındayım!
Uzat elini sol tarafına ve dinle
Duydukların, sana koşan ayak seslerim
Bilmelisin diye yazdım, en sesli sevdamsın benim…
