Zamanın yok edemediği duyguların başında mı geliyordun yoksa çizgilerin ötesinde mi devam ediyordun hayata? Başka bir dünyanın kapısından girerken içeri, geriye dönüp baktın mı bilmek isterdim. Ne kadar çok seslenip ağladıysam arkandan, sen geri dönmedin. Bir türlü bulamamıştık kendimizi aynı karede. Bense o anı bir travma gibi hala yaşıyorum.Başka gönül pencerelerinde beni yoran bekleyişler sardı etrafımı. Gözüm yine onca kalabalık arasında seni aramakta. Gülay Morgül Birileri tarafından gerçekten sevilmek insana güç verir diyorlar birisini ise derinden sevmek cesaret. Oysa kimine göre birini sevmek zaaflıktı. Belki de sende benim zaafım, yıllar geçse de unutamadığım sol yanımdın. Marifet giderken kalbi acıtmak değilmiş, marifet aklıma her geldiğinde bir gün yeniden kavuşabilmek için umut besleyebilmekmiş. Tanrıya kızgınlığım seni benden aldığı için değil var gibi görünen ama aslında hiç olmayan insanları küçücük dünyama sığdırmaya çalıştığı için. Bilmiyor kimse; bazı yaralar üflense de iyileşmiyor baba! Senden sonra ne fırtınalara ne rüzgârlara maruz kaldım, mumlar söndü ışıklar söndü, bir tek acılarım! Bir tek sönmeyen onlar. Yoruldum baba bu kez gerçekten yoruldum. Bakma hala başımı dik tutmaya çalıştığıma, sadece gıdığım çıkmasın diye bu kadar mağrur duruşum! O yüzden herkes güçlü kadın muamelesi yapıyor bana. "Değilim"… Olsam Tanrıya küser miydim hiç? Mezarının başındayken yanımızdan bir cenaze geçiyor, "bize merhamet et Allah'ım diyor, acı artık bize" oysa merhamet acımak değil, acıtmamaktı bana göre. Biliyorum, kızıyorsun aklıma geleni fütursuzca söylediğim için! Sanırım biraz küfürbaz zamanlarımdayım. Tüm küfürlerin günahı, ettirene yazılmalı bence! Hayatta olsan ben küçükken yaptığın gibi ağzıma biber sürerdin biliyorum. Hep fazla mükemmeliyetçiydin. Ne günlerdi hatırlıyor musun baba? Lakin acıya çokça alıştım, yokluğuna değil. Biliyor musun herkes sevmeyi yan yana olmak sanıyor, gerçek sevgi sen çok uzaklardayken bile saygıyla ellerinden öpebilmekti acı bibere rağmen. Yokken bile gücünü yanında hissedebilmekti. Her tükendiğimde ben babamın kızıyım deyip yeniden ayağa kalkabilmek ve hiç azalmadan hala koca bir yüreği sevebilmekti. Biraz fazla ihtiyacım var bu ara sana, bak bu kez bizimkilerden söz etmedim bile. İçimi döktüm sadece! Fazlaca özlem biriktirmişim heybemde. Harcamaya fırsatımız olur mu bilmiyorum ama eğer söylenenler doğru ise, bir gün bir yerlerde yeniden karşılaşmak dileği ile ellerinden öpüyorum baba… Kızın…