Bu bizim hikayemiz; “Soğuk bir kış günüydü, tüm anılar geçti gözümün önünden, her birini ilk kez yaşıyormuşum gibi, yeni izler bıraktı tenimde. Hangi sonbahar dökecek kurumaya yüz tutmuş bu acıları tenimden derken, kendi öykünü yazmaya gelmiştin gözlerime değerek! Bir şey oldu bir yerlerde ve ben sandım ki acılar toplanıp bir kavanoza konuldu, mutluluksa serbest bırakıldı, kim ne kadar alırsa artık payından işte, kavanoz kırılmadan! Bu bizim hikâyemizdi. Çok uzaktan gelmiştik ikimizde, kaç yorgunluktan düşmüştük birbirimize. İçimde yok olduğunu sandığım heyecanlar sarmıştı bedenimi. Bizi buluşturan kaldırımlar kanatsa da dizimi; orada koşmak, gözlerinin içine bakmak iyi gelirdi bir zamanlar. Bu bizim hikâyemizdi, sonunu yazmayı beceremediğimiz! Bir başkaydın işte. Gözlerinden girip beynindeki hücrelere karışıp saçlarından çıkmak isterdim. Bakarken kaybolurdum boşluklarında. Sonradan anladım ben! Seni sevmek; denizin ortasında motoru yanmış bir teknede, elinde bir kürek dahi olmadan sahile varabilmeyi umut etmekti İşte öyle saatlerde, yüreğim fazla geliyordu göğüs kafesime, başkasını almaya yetecek yer kalmıyordu Bu bizim hikâyemizdi. Sancım oluyordun dinmesini istemediğim! Mevsimlerden sonbahar oluyordun, üzerime dökülüyordun. Bazı zamanlarda ise güneşim oluyordun, geceleri gökyüzüne serdiğim yıldızım. Köprüler oluyordun uzaklıkları yakınlaştıran, her sevinci kanatlandırıp yüzüme konduruyordun, ümitlerim oluyordun. Tahammül etmem gerek arsızlaşan yüreğime. Susturamıyorum bir avuç gelmez tik tak seslerini. Manzaram gülüşlerinden ibaret olsun istedim sadece. Bu bizim hikâyemizdi sen bizden gitmeden önce. Kuruşu kuruşuna topladım kavuşmaları dağılmış yatağımdan. Hiçbiri bir bakışına denk gelmedi. Ne kadar uzun bekleyişler biriktirdim oysa kavuşmaya dair, ömür o kadar uzun değil sevgili! Ve bakışların gönül penceremden kazara düşmüş gibi değil, kimin parmak izlerini taşıyor kalp heyecanların (artçı yıkılışların) aç sevgili yüreğini, fazla kalmayacağım. Ömürlük değil gelişim, karlar eriyince düşeceğim yollara! Şimdi gidiyorsun ya yine benden; yokluğun sorun değil, alışkanlık yapma yeter. Gelmezsen eğer hikayemizin sonunu asla bilmeyeceğiz ve bence bu hikaye böyle bitmemeli…!” Arya /Bu Senin Hikayen