Hiç işyerinde meslektaşlarınız için bir bardak çay yapmanız istendi mi? Samsung tarafından Birleşik Krallık'ta yaklaşık arasında yaptırılan yakın tarihli bir anket, eğer bir kadınsanız bunun başınıza gelme olasılığının yaklaşık üç kat daha fazla olduğunu gösterdi. Kadınların, personel izin günleri düzenlemek ve iş arkadaşları için kartlar ve hediyeler gibi iş dışı ofis işlerini erkeklerden daha fazla yapması bekleniyor. Bir kadın böyle bir göreve hayır dese bile, muhtemelen onun yerine başka bir kadın istenecektir . Kadınlar, zor görülmekten korkarlar ve diğer sorumluluklarını gölgede bırakan görünmez ve ücretsiz emeği üstlenmeyi kabul etme olasılıkları daha yüksektir. “Ben yapmazsam başka bir kadın yapacak” diye düşünebilirler. Ve kadınlar memnuniyetsizliklerini veya rahatsızlıklarını gizlemek ve kendi akıl sağlıkları pahasına bile olsa uzlaşmacı görünmek zorundalar. Başkalarından beklentileri karşılamak veya profesyonel hedeflere ulaşmak için kişinin duygularını yönetme, değiştirme ve bastırma sürecine “duygusal emek” denir. Amerikalı sosyolog Arlie Hochschild, duygusal emek kavramını ilk kez 1983'te, kapitalist toplumumuzda duyguların bir pazara ve değişim değerine sahip olduğunu ifade etmek için ortaya attı. İnsanlardan duygularını duygusal normlara uyacak şekilde düzenlemeleri ve ücret almak için gerekli olan iş akışının sorunsuz olmasını sağlamak için duygularını yönetmeleri istenmektedir. Duygusal emeğin hiçbir zaman cinsiyetçi bir terim olması amaçlanmamıştır. Ancak, ofiste çay içmek gibi ücretsiz ve görünmez emek, orantısız bir şekilde kadınların üzerine düşüyor - bu durumda kadınlar, istenmeyen görevleri yerine getirme konusundaki duygusal tepkilerini yönetmek zorunda kalıyor. Histerik kitabımda tartıştığım gibi , bunun nedeni, kadınların daha empatik veya besleyici olduklarına dair cinsiyetçi klişelerdir. Erkeklerin rollerinden beklenenin dışında hareket etmek zorunda oldukları “ statü kalkanından ” – sosyal korumadan – yoksundurlar . Bu yüzden kadınlar çayı yapar veya Gizli Noel Baba ofisi düzenler ve bunu yapmaktan mutluymuş gibi davranırlar. Empati kurmak Empati yeteneği söz konusu olduğunda aslında erkekler ve kadınlar arasında çok az fark var gibi görünüyor. Ancak erkeklerin ve kadınların empati gösterme motivasyonları arasında daha anlamlı bir fark vardır . Kadınlar, belki de kariyerlerini ilerletmek için toplumsal cinsiyet rolleri ve bunlara uyma ihtiyacı konusunda daha bilinçlidirler. Dahası, herkesin üzerinde nezaketi koruma ve duygusal kurallara uyma baskısı varken, beyaz olmayan insanlar bu baskıyı diğerlerinden çok daha fazla hissediyor ve iş yerinde duygularını çok daha fazla modüle etmek zorunda kalıyor. Bunun nedeni, işyerindeki duyguları düzenlemelerinin, aynı zamanda, failin yaptıklarının farkında bile olmayabileceği küçük, ince ayrımcılık örnekleri olan ırksal kaynaklı düşmanlık ve mikro saldırganlıklarla uğraşmayı da içermesidir. Hem cinsiyetleri hem de ırkları tarafından üzerlerine uygulanan baskının kesişmesi, bu duygusal emeğin beyaz olmayan kadınlar için büyütüldüğü anlamına gelir. Akademide, Siyah ve kahverengi kadınlar, erkeklere ve beyaz kadınlara göre daha fazla duygusal emek harcamak zorunda kalabilir . Araştırmalar, Siyah kadın bilim adamlarının , onları daha az yetenekli ve yetkin olarak algılayan ve onlara daha düşük statü veren Siyah olmayan öğrenciler tarafından sorgulandığını buldu . Bunun gibi mikro saldırganlıklara rağmen, Siyah ve kahverengi kadın akademisyenler, profesyonel görünmek için öfkelerini ve hayal kırıklıklarını yönetmek zorundalar çünkü herhangi bir öfke patlaması, aslında yetenekli ve profesyonel olmadıklarına dair klişeyi güçlendirecektir. Bu iş - işyerindeki duygusal normları anlamak için sürekli tetikte olmak, sıcak ve sevecen görünmek için çaba sarf etmek ve başkalarını rahatlatmak için duyguları bastırmak - tümünün sağlığı ve esenliği üzerinde etkisi vardır . özellikle kadınlar ve kadınlar. Evde Hochschild, duygusal emeğin tanımını ev içi alana yaymasa da ben buna katılmıyorum. Evde, kadınlar genellikle evin günlük işleyişinden, çocuk bakımından ve tüm cılız organizasyon işlerinden sorumludur. Kadınlar bu rolleri üstlenirken aynı zamanda kendilerinden yetiştirmeleri beklenen, bu bakım işinin kendi sorumlulukları olduğu ve çok külfetli görünmemesi gerektiği ve asla şikayet etmemeleri, sinirlenmemeleri, yorulmamaları ve hüsrana uğramamaları gerektiği mesajını da içselleştirirler. . Ve böylece herhangi bir hoşnutsuzluğu bastırırlar. Bu duygusal yük hiçbir zaman bayram mevsimindekinden daha yüksek olmaz. Heteroseksüel ilişkilerde, herkes için, özellikle çocuklar için sihir yaratma ve herkesi rahat ve neşeli hissettirme yükünün çoğu, cinsiyet eşitliğinin en eşit olduğu hanelerde bile kadınlara düşüyor gibi görünüyor . Ne yapabiliriz? Bunu değiştirme sorumluluğunun önemli bir kısmı erkeklerdedir. İşyerinde ve evde çevrelerindeki kadınlardan beklentileri üzerine düşünmelidirler. Bunu okuyan erkekler şunu düşünmeli: kadınlara erkek meslektaşlarınızdan farklı mı davranıyorsunuz? Genellikle görünmez ve ücretsiz olan görevlerin yükünü taşımalarını mı bekliyorsunuz? Eğer öyleyse, adım atın, iç önyargılarınızı ele alın ve bir müttefik olun. Kadınlar için hayır demeyi öğrenmek önemlidir. Böyle bir tavır almanın, kadınların taşıması gereken bir başka duygusal yük olduğu doğrudur. Ancak değişim bir yerden başlamalı. Veya başka bir çözüm , gerçekten kötü bir bardak çay yapmak ve bir daha asla sorulmaması olabilir . Ancak bunun sistemik sorunları herkes için değiştirmesi pek mümkün değil. Daha da önemlisi, beyaz olmayan kadınların başarısız olma lüksü ya da statü kalkanı yok. Pragya Agarwal Visiting Professor of Social Inequities and Injustice, Loughborough University