2020'nin son çeyreğine doğru ilerlerken, bu sıkıntılı yılı tanımlayan virüs herhangi bir uzaklaşma belirtisi göstermiyor. Bir aşının veya genel olarak etkili bir tedavinin yokluğunda, bazıları artık COVID-19 ile yaşamayı öğrenmemiz gerektiğini söylüyor. Ama bu aslında neye benziyor? Şuna kadar inen karmaşık bir soru: SARS-CoV-2'nin tüm yaşlıları ve ciddi hastalık riski yüksek olanları korurken nüfusun çoğuna yayılmasına izin vermeli miyiz, böylece popülasyonda bir miktar altta yatan bağışıklık oluşturmalı mıyız ? Yoksa kontrol önlemlerine ayak uydurmak ve virüsün ortadan kaldırılmasını hedeflemek daha mı iyi ? Soruyu yanıtlamaya çalışırken, "sürü bağışıklığı" kavramı - nüfusun yaklaşık% 60'ı bir hastalığa karşı bağışık olduğunda - sıklıkla kullanılır. Ancak bu terim tam olarak anlaşılmamıştır. Nüfusta doğal bağışıklığın oluşturulması yoluyla bulaşıcı bir hastalığın kontrolü daha önce hiç sağlanamamıştır. Sürü bağışıklığı , hedeflenen aşılama yoluyla çalışır ve henüz COVID-19 için bir aşımız yok. Virüsler ve bağışıklık Çiçek hastalığı örneğini ele alalım - çok bulaşıcı, korkutucu bir hastalık ve şimdiye kadar ortadan kaldırdığımız tek insan virüsü. COVID-19'un aksine, virüsü yakalayan kişiler her zaman semptomlar gösterdi, böylece bulunup izole edilebildiler. Ölmeyen biri ömür boyu korumaya sahip olacaktı. Ama dünyayı ancak tamamen kurtardık . Bu, sürü bağışıklığı eşiğine ulaşmak için dünya çapında yeterince yüksek koruma seviyelerine ulaşmanın tek yoluydu. Tüm yaygın soğuk algınlığının yaklaşık dörtte biri koronavirüs türlerinden kaynaklanmaktadır. SARS-CoV-2 aynı zamanda bir koronavirüs olduğundan, benzer bir koruyucu geçit olabilir mi? Herhangi bir koronavirüse karşı korumanın siz iyileştikten sonra ne kadar süreceğini bilmiyoruz, ancak sonsuza kadar sürmeyeceğini biliyoruz. Örneğin son zamanlarda yapılan bir araştırma , bazı insanların aynı kış mevsiminde aynı tip koronavirüs ile birden fazla hastalanabileceğini gösterdi. Bu, doğal bağışıklığın insan-koronavirüs ilişkisinin bir gerçeği olarak kabul edilemeyeceğini ve sürü bağışıklığının muhtemelen doğal olarak gerçekleşemeyeceğini göstermektedir. Aslında, aşı olmadan doğal bağışıklığı elde edebilseydik, çünkü bu daha önce hiç yaşanmamıştı. Yayılmayı kontrol etme SARS-CoV-2'den yayılmasını kontrol ederek kurtulmaya çalışmaya ne dersiniz? Her ikisi de yarasa koronavirüsleriyle ilgili olan yakın akrabaları SARS-CoV veya Sars ve Orta Doğu Solunum Sendromu MERS-CoV ile olan şey buydu. Bu hastalıklar 21. yüzyılda ortaya çıktı ve insan bağışıklık sistemlerinin yanıt vermesi için yeni bir patojen sundu, bu nedenle COVID-19 ile neler olabileceğini tahmin etmek için yararlı örnekler olabilirler. Sars, tamamen ortadan kaybolmadan önce Kasım 2002 ile Mayıs 2004 arasında dünyayı iki kez dolaştı. Bu, enfeksiyonlu kişilerin teması için karantina ve ortak alanların düzenli olarak derinlemesine temizlenmesi gibi sıkı kontrol önlemleri sayesindedir. Sağlam bir laboratuar test planı oluşturuldu. İnsanlar sık sık yüz maskesi takmaya ve ellerini yıkamaya teşvik edildi. Bu önlemler virüsün insanlar arasında yayılmasını durdurdu ve yok olmasına yol açtı . Sars'ı kontrol altına almaya çalışırken elde ettiğimiz avantaj, enfeksiyona yakalanan çoğu insanın semptomları oldukça hızlı geliştirmesiydi, böylece ihtiyaç duydukları tıbbi yardım verildiğinde teşhis edilebiliyor ve ardından başkalarına bulaşmasını önlemek için izole edilebiliyordu. Maalesef, COVID-19, hastalığın başlangıcında en bulaşıcı gibi görünürken, insanlar hafif semptomlara sahipken veya hiç semptom göstermiyor, bu nedenle aynı şeyi etkili bir şekilde yapamayız. Mers ilk olarak 2012 yılında Orta Doğu'da fark edildi. Çok ciddi bir hastalığa neden oluyor ve yakalayanların% 34'ünü öldürüyor . SARS ve SARS-CoV-2'den daha az bulaşıcı görünmektedir - hastalığı yaymak için insanların çok yakın temas halinde olması gerekir. Bu nedenle Mers'li hastalar, hastanede kendilerine bakanlara veya yakın ailelerine verme eğilimindedir. Bu, salgınları kontrol altına almayı kolaylaştırır ve hastalığın coğrafi olarak çok yaygınlaşmasını durdurur. 2019'da Suudi Arabistan'da 199 vaka dahil olmak üzere hala büyük salgınlar var. Mers gibi ve Sars'ın aksine, COVID-19 salgınlarının, onu aşağı yukarı kontrol altına aldıktan sonra bile ortaya çıkmasını bekleyebiliriz. Önemli olan, belirli bir olaydan etkilenen sayıları azaltmak için test ve temas takibi yoluyla enfeksiyona yakalanan kişileri mümkün olan en kısa sürede tespit etmektir. Etkili ve yaygın olarak kullanılan bir aşı, bu aşamaya daha erken gelinmesine yardımcı olacaktır. Yerleşmek Grip salgınları ile yapılan karşılaştırmalar, COVID-19 ile "yaşamanın" neye benzediğini anlamada da yardımcı olur. 1918-2019 İspanyol gribinin 500 milyon insanı etkilediği tahmin ediliyor ve yaklaşık 50 milyon insan öldü . Ocak 2009 ve Ağustos 2010 arasında, küresel nüfusun en az % 10'u muhtemelen Meksika Domuz gribine yakalanmıştı, ancak çeyrek milyonun biraz üzerinde olan ölümlerin sayısı mevsimsel grip için beklenen orana . 1918 ve 2009 virüsleri, H1N1 olarak adlandırılan aynı influenza A tipidir. Öyleyse neden domuz gribi için ölüm oranı daha düşüktü? Çünkü 21. yüzyılda grip için laboratuar testleri rutin bir görevdi, etkili antiviral tedaviler (Tamiflu ve Relenza) ve bir aşı vardı. Virüs ayrıca daha az tehlikeli hale gelmek için mutasyona uğradı. Yerleşti ve diğer tüm mevsimsel influenza suşlarına katıldı ve şimdi H1N1pdm09 olarak biliniyor. Aynı şey COVID-19 için de olabilir mi? Ne yazık ki değil. SARS-CoV-2 için doğru laboratuar testlerimiz var, ancak bunlar sadece 2020'de icat edildi. Testler, hastane mikrobiyoloji laboratuvarları için her zamanki işlerini sürdürmek zorunda kalırken fazladan iş yarattı. Antiviral remdesivir, yalnızca halihazırda hastanede olan ciddi COVID-19 hastalarını tedavi etmek için kullanılır . Bir aşının 2021 baharından önce hazır olma olasılığı düşüktür. Birkaç yeni SARS-CoV-2 türü vardır, ancak ne yazık ki bunlar ya orijinaliyle hemen hemen aynıdır ya da . Bu virüs henüz herhangi bir yerleşme belirtisi göstermiyor. Çıkış yolu COVID-19'a yakalanan çoğu insan iyileşir, ancak dünya çapında pozitif çıkanların yaklaşık % 3'ü öldü . Bir çeşit iyileşme sağlayanların yüzde kaçının uzun vadeli yan etkiler geliştirmeye devam edeceğini bilmiyoruz (uzun COVID olarak bilinir), ancak bu % 10'a kadar çıkabilir. 2000'li yılların başlarında Sars ile enfekte olmuş kişiler üzerinde yapılan araştırmalar, bazılarının 15 yıl sonra hala akciğer problemleri olduğunu gösteriyor. Bunun gibi istatistiklerle karşı karşıya olduğumuzda, "virüsle yaşamayı öğrenmek" yerine, olabildiğince çok insanın COVID-19 enfeksiyonundan korunmasını sağlamaya çalışmalıyız. Koronavirüsün insanlar arasında geçişini elimizden geldiğince durdurmak için günlük önlemlere devam etmemiz gerekiyor. 2020 boyunca bu, çoğu ülkede hükümetin uyguladığı çeşitli derecelerde tecrit anlamına geldi. Orta vadede, insanların özgürlüklerine getirilen kısıtlamalar ile sevdikleriyle buluşmalarına ve hayatlarını kazanmalarına izin verme arasında bir denge olması gerekiyor. Ancak SARS-CoV-2 çiçek hastalığı gibi değildir, Sars veya Mers gibi ve İspanyol veya Domuz gribi gibi değildir. Bu önceki bulaşıcı hastalıklardan öğrenebileceğimiz dersler var ama bu, sürü bağışıklığı, yok etme veya bir virüsle yaşamayı öğrenme gibi pek anlaşılmayan kavramların ötesine geçiyor. Görünüşe göre SARS-CoV-2 salgınları bir süre için hayatın bir gerçeği olacak, ancak “virüsle yaşamayı öğrenmek” çok sayıda insanı etkilemesine izin vermek anlamına gelmemeli. Plan, yeni salgınların küçük ve nadir olması için çok az insanın enfekte olmasını sağlamak olmalıdır. Sarah Pitt Principal Lecturer, Microbiology and Biomedical Science Practice, Fellow of the Institute of Biomedical Science, University of Brighton