Her yıl dünya çapında tahmini 228 milyon sıtma vakasının yaklaşık% 93'ü Afrika'da. Bu oran, dünya çapında 405.000 sıtma ölümü için aşağı yukarı aynıdır. Bu nedenle , Afrika'daki mevcut sıtma vakalarının ayrıntılı haritalarını sağlamak ve gelecekte hangi alanların daha duyarlı hale geleceğini tahmin etmek için büyük çabalar sürüyor , çünkü bu haritalar bulaşmayı kontrol etmek ve tedavi etmek için hayati önem taşıyor. Sivrisinek popülasyonları iklim değişikliğine hızlı tepki verebilir, bu nedenle kıtadaki sıtma riski için küresel ısınmanın ne anlama geldiğini anlamak da önemlidir. Sıtma paraziti, sıcak ve ıslak olduğu yerlerde büyür. Nature Communications'da , Afrika'da sıtma yayılımı için iklimsel olarak uygun hale geleceği ve olmayacağı konusunda en doğru resmi veren yeni bir harita seti yayınladık . Sıtma paraziti, sıcak ve ıslak olduğu yerlerde büyür. Hava sıcaklığı, sivrisinek ömrü ve gelişme ve ısırma hızları dahil olmak üzere iletim döngüsünün birkaç bölümünü kontrol eder. Çok sıcak ya da çok soğuksa sıtma paraziti ya da paraziti insanlar arasında bulaştıran sivrisinek hayatta kalamaz. Bu uygun sıcaklık aralığı, saha ve laboratuvar çalışmaları tarafından nispeten iyi bir şekilde oluşturulmuştur ve iklim değişikliğinin sıtma üzerindeki etkisinin mevcut tahminlerinin temelini oluşturur. Afrika vektör sivrisinekleri Yine de, sivrisineklerin yumurtalarını bırakmaları için ortam sağladığı için yüzey suyu da aynı derecede önemlidir. Büyük nehirlerdeki akan su, Afrika vektör sivrisinekleri için uygun larva habitatı sağlamazken, kıyı göletleri ve taşkın yatakları gibi yakındaki daha küçük su kütleleri, ilgili sulama planları veya peyzajın herhangi bir yerinde oluşan göletler ve su birikintileri gibi oldukça verimli olabilir. Ancak gelecekteki yüzey suyunu tahmin etmek zordur. Nehir seviyeleri mevsimlerle dalgalanıyor, göletler ve su birikintileri ortaya çıkıyor ve yok oluyor ve bundan yıllar sonra nerede tarım yapılacağını ve sulanacağını tam olarak tahmin etmek zor. Afrika genelinde sıtma bulaşma uygunluğunun önceki modelleri , sivrisinekler için ne kadar yaşam alanı olacağını tahmin etmek için basit aylık yağış toplamlarını kullandı. Bunun yerine su kütlelerinin oluşumuna daha detaylı baktık. Bu hidrolojik süreçleri modelimize dahil ettiğimizde, hem bugün hem de gelecekte farklı bir model gözlemliyoruz. Yağışın ötesinde Tropik bölgelerde, çok yağmur yağarsa sivrisinekler üreyebilir ve bölge muhtemelen sıtma bulaşması için uygundur. Bu lokasyon da doğru sıcaklık aralığı içindeyse iklimsel olarak sıtma bulaşmasına uygun diyebiliriz. Şu anda bulaşma yaşamayabilir - belki de hastalık orada ortadan kaldırıldığı için - ancak iklim buna uygun olacaktır. Genel olarak bu yaklaşım, özellikle Afrika'nın tamamında iyi işliyor. Ancak yüzey suyunun gerçekten nasıl çalıştığı bu değil. Aşırı bir örnek vermek gerekirse, Nil Nehri boyunca neredeyse hiç yağmur yağmıyor, ancak çok sayıda sivrisinek var ve Antik Mısır'da sıtmanın yaygın olduğunu biliyoruz. Yağmur suyu toprağa sızabilir, atmosfere geri dönebilir, bitki örtüsü tarafından emilebilir ve tabii ki yamaçtan dere ve nehirlere akabilir. Yağış her zaman yüzeyde kalan su miktarı ile eşleşmediğinden, yeni bir yaklaşıma ihtiyaç vardı. Daha karmaşık bir model Son çalışmamızda, yüzey suyu mevcudiyetini tahmin etmek için kıtasal ölçekli bir hidrolojik model uyguladık . Bu, hidro-iklimsel uygunluğun çok daha karmaşık ve tartışmalı olarak daha gerçekçi bir modelini vurguladı. Yağışa dayalı yaklaşımların aksine, modelimiz nehir koridorlarını yıl boyunca potansiyel iletim odak noktaları olarak vurgular. Çalışmamız, önceki modellerde çok açık bir şekilde eksik olan bazı alanların aslında sıtma bulaşmasına uygun olduğunu gösteriyor. Bu, günümüzde bulaşma için uygunluk tahminimizin belirgin bir şekilde Afrika'nın kuzey kıyılarına kadar uzandığı ve sıtma salgınlarının tarihsel gözlemleriyle desteklenen Nil sistemini içerir. Benzer şekilde, Somali'deki Nijer ve Senegal nehirleri ile Webi Juba ve Webi Shabeelie nehirleri, daha önce iklimsel olarak uygun olduğu tahmin edilen coğrafi aralıkların ötesine uzanır. Bu özellikle önemlidir çünkü insan popülasyonları bu tür nehirlerin yakınında yoğunlaşma eğilimindedir. Suyu manzara boyunca gerçekçi bir şekilde yönlendirmek Hidro-iklim modelinin geleceğe yönelik projeksiyonlarını önceki yağış eşiği modelleriyle karşılaştırdığımızda yine farklılıklar görüyoruz. Her ikisi de, en aşırı küresel ısınma senaryosunda bile kıta genelinde 2100'e kadar uygun toplam alanda çok küçük değişiklikler olduğunu öne sürüyor . Bununla birlikte, hidrolojik süreçler hesaba katıldığında, hidro-iklimsel olarak uygun alanlarda daha büyük bir değişim gözlemledik ve değişmesi öngörülen konumlar çok farklıydı. Örneğin, Güney Afrika'da, Lesotho merkezli ülkenin doğusunda odaklanan artan uygunluktan ziyade, yaklaşımımız, uygunluğun arttığı alanın Caledon ve Orange nehirleri boyunca Namibya sınırına kadar uzanacağını öngörüyor. Güney Afrika'da, özellikle Botsvana ve Mozambik'te, artık uygunlukta kuraklığa bağlı düşüşler gözlemlemiyoruz. Tersine, Batı Afrika'da öngörülen düşüşler daha belirgindir. En büyük fark, hidrolojik yaklaşımımızın gelecekte sıtmaya uygunlukta önemli düşüşler öngördüğü Güney Sudan'dadır. Suyu manzara boyunca gerçekçi bir şekilde yönlendirmek, hem bugün hem de gelecekte çok farklı bir sıtma bulaşma uygunluğu modelini haritalandırır. Ancak bu yalnızca ilk adımdır. Sıtma uygunluğunun tahminlerine ve hatta yerel sıtma salgınlarının erken uyarı sistemlerine son teknoloji hidrolojik ve sel modellerini yerleştirmek için yapabileceğimiz çok şey var. Şu anki heyecan verici zorluk, bu yaklaşımı, hastalıkla mücadelelerine yardımcı olmak için halk sağlığı kurumlarının ihtiyaç duyduğu yerel ölçeklerde geliştirmektir. Mark SmithAssociate Professor in Water Research, University of LeedsChris ThomasGlobal Professor in Water & Planetary Health, University of Lincoln