Dünyada, bugün Birleşik Devletler'den daha politik olarak bölünmüş veya politik olarak daha işlevsiz bir ileri endüstriyel demokrasi yoktur. Dünyanın en güçlü ülkesi bu noktaya nasıl geldi? Büyük bir Amerikalı yazarın sözleriyle - yavaşça, sonra aniden. Capitol İsyanı sadece yıllar değil, on yıllar sürdü. Bu, Amerikan toplumunun ABD'li politikacılar tarafından çok uzun süredir göz ardı edilen üç farklı özelliğinden kaynaklanıyor: kalıcı ırk mirası, kapitalizmin değişen doğası ve kolektif medya manzaramızın kırılması. Black Lives Matter'a karşı protestolar Kalıcı ırk mirası; ABD, sorunlu bir ırk ilişkileri geçmişine sahip olduğu için benzersiz olmaktan uzaktır. Bununla birlikte, bu ırkçılığın yapısal mirasına değinmek özellikle yavaş oldu - 1964 Sivil Haklar Yasası'nın çıkarılması iç savaşın sona ermesinden neredeyse bir asırdı, bunlardan sadece bir tanesini saymak gerekirse. Son birkaç on yılda, ayrımcılıkla mücadele yasalarından pozitif eyleme kadar bu mirası ciddiye almak için adımlar atıldı. Siyah Amerikalıları daha düz bir konuma getirmeye ve hatta ABD'nin ilk siyahi başkanını seçmesinin yolunu açmaya çalıştı. Ancak geçen yaz Black Lives Matter'a karşı protestolar her şeyi çok açık hale getirdiğinde, çoğu iş bitmemiş durumda. Ve bu hikayenin sadece bir kısmı. Diğer kısım ise, bir grup beyaz Amerikalı - çoğu kırsal kesimde yaşayan beyaz insanlar - toplumdaki statülerinin demografik özellikler ve son ırksal yerleşim nedeniyle tehdit altında olduğunu gördükleri için tepkidir. Bu, hem siyasette hem de seçmenlerin yeniden dağıtılmasına ve bastırılmasına bakın - hem de Kongre Binası'nda yaşadığımız şiddette kendini gösterdi. Bu korkunun ekonomik unsurları olsa da (bir anda daha fazlası), daha geniş bir kimlik açısından en iyi anlaşılır (ve Isabel Wilkerson'ın Caste: The Origins of Our Dissataction'ı okumadıysanız, okumalısınız). Yıllar sonra, bu kızgınlık Trump yıllarında zirveye çıktı ve geçen hafta meydana gelen ölümcül isyanla doruğa ulaştı. Açık olmak gerekirse, popülist hareketlerinde ırkçılık unsurlarıyla uğraşmak zorunda olan tek ülke ABD değil - birçok Avrupa ülkesi bunu doğrulayabilir. Irkçılığın ülkenin dokusuna dokunduğu yapısal yol ve sorunu göz ardı eden yıllar göz önüne alındığında, ırksal ilişkiler Amerika Birleşik Devletleri'ndeki mevcut siyasi işlere büyük katkı sağlamıştır. Amerika’nın kapitalizme ve özellikle de bireyin gücüne olan inancı Bir de kapitalizmin gelişen doğası var. Kapitalizm ve onun getirdiği ekonomik büyüme, ABD'yi 20. yüzyılın ikinci yarısında dünyanın önde gelen süper gücü yapan şeydi. Özellikle Amerikan tarzı kapitalizmin girişimci ruhu, küreselleşmeyle birlikte dünya çapında ihraç edilen yenilik ve büyüme türlerini yarattı. Amerika’nın kapitalizme ve özellikle de bireyin gücüne olan inancı, göçmen nesiller boyu hayallerine başarıya ulaşmaları için en iyi şansı vermek için ABD’ye gitmelerinin sebebidir. Aynı zamanda bugün ülkenin modern dünyamıza (en azından Batı'da) güç veren şirketlere - özellikle teknoloji şirketlerine - ev sahipliği yapmasının nedeni de budur. Ancak ABD tarzı kapitalizmin diğer yüzü de var - bu kapitalist, bireyci ekonomik sistem muazzam miktarlarda zenginlik yaratıyor, ancak aynı zamanda daha az sosyal güvenlik ağına sahip ortalama bir Amerikan işçisiyle sonuçlandı (özellikle Avrupalı meslektaşları ile karşılaştırıldığında). paralı özel çıkarlar tarafından ele geçirilmeye daha yatkın bir siyasi sistemden bahsedin. Yine, bu, Trump'ın Beyaz Saray'a gelişiyle birdenbire ortaya çıkan yeni bir şey değil. Yine de ABD kapitalizmi uzun zamandır sonuçların eşitsizliğine izin verirken, son otuz yılda fırsat eşitsizliğinin de giderek arttığını gördük. Ve bu ikinci biçim daha yıkıcıdır - insanlar rekabet etme şansının bile olmadığını hissettiklerinde, başarmayı bırakın, sinirlenirler. Ve hızlanıyor. 30 yıl önce, kapitalizmden kaybedenler hakkında konuştuğumuzda, genellikle serbest ticaretin geride bıraktığı belirli bir dizi mavi yakalı işçiden bahsettik (küreselleşmiş bir dünyada, küresel ortalamadan daha fazla kazanan ABD işçileri daha az çekici. işe almak). Ancak şimdi, otomasyon ve yapay zekanın yavaş yavaş çok daha geniş bir işçi grubunu ve sosyo-ekonomik sınıflar arasında yer değiştirmeye çalıştığı noktaya geliyoruz. Bernie Sanders gibi siyasetçilerin yükselişinin gösterdiği gibi, bu, sağda olduğu kadar siyasi yelpazenin sol tarafındaki seçmenleri de endişelendiriyor. Nihai sonuç, bir gruptan diğerine geçme ihtimalinin daha az olduğu, daha çok ve daha azını veren bir Amerikan geleceğinde nasıl hayatta kalacakları korkusuyla beslenen daha bölünmüş bir seçmen. Teknoloji şirketlerinin ortaya koyduğu asıl yıkıcı unsur Bu da bizi medyaya getiriyor. Modern dünyamıza güç veren aynı teknoloji şirketleri, medya tüketimimizde de bir devrim yarattı. Birçoğu, medya ortamımızı kırmak için teknoloji şirketlerine parmaklarını göstermekte hızlıdır, ancak geriye dönüp bakıldığında, sosyal medyanın evrimi tanıdık bir yol izlemiştir - konuşma radyosu, kablolu yayın haberleri ve bloglar bir zamanlar, zamanla parçalanmış olan iletişimin kitle iletişim yolları Tüketiciler yalnızca kendi bakış açılarını pekiştiren bakış açılarının "tadını çıkarana" kadar, giderek daha fazla niş tekliflere dönüşüyor. Teknolojinin hızı öyle ki, çatlakların sosyal medyada çok daha hızlı gerçekleştiğini gördük, ancak teknoloji şirketlerinin ortaya koyduğu asıl yıkıcı unsur, genellikle aşırılık yanlısı ve yanıltıcı içeriği teşvik ederek daha fazla reklam geliri ve dikkat çekmek için aktif olarak tasarlanmış algoritmalardır. Ve sağlıklı ve bilgili bir vatandaşlık pahasına geldi. Teknoloji platformlarının daha katı hükümet düzenlemeleriyle karşı karşıya olduğu ve yayınlanan içerik için daha fazla sorumluluk alması gereken Avrupa ülkeleriyle karşılaştırıldığında, ABD'nin özel sektör düzenlemesini hafifletme eğilimi göz önüne alındığında belirli bir sorunu var. Ancak ABD hükümeti, son gelişmeler göz önüne alındığında çok daha fazla kenarda oturamayacak - Twitter ve Facebook'un Capitol isyanının ardından Trump'ı platformdan çıkarma kararına pek çok tezahürat yapılırken, kimin demokratik olduğuna dair ciddi sorular ortaya çıkarıyor başkalarının konuşmasını sınırlama hakkı. ABD'li politikacılar, bu gücü etkin bir şekilde başka türden bir felaketin reçetesi olan seçilmemiş teknoloji CEO'larına devretmeleri ihtimaline karşı direnmek zorunda kalacaklar. Bugünün ABD siyasi bölünmelerine katkıda bulunan başka faktörler de var, ancak benim için bu üçü en yapısal ve en önemli olanı. Daha da endişe verici olan, son görevden alma çabalarında ne olursa olsun, bu eğilimlerin üçü de yakın vadede daha da güçlenecek. Siyasi yelpazede bu sorunlarla başa çıkmak için daha ciddi çabalar yok - ve bunları gerçekten ele almak için gerekli siyasi tavizleri vermek - bunlar daha da kötüye gidecek sorunlardır. Joe Biden göreve başladığında çok sayıda zorlukla karşılaşır. Salgınla mücadele en acil meydan okuması olsa da, daha göz korkutucu değil. Aşılar salgınları sona erdirebilir, ancak siyasi bölünmelerimiz için bir aşımız yok. BY IAN BREMMER 16 OCAK 2021 Bremmer, TIME'de dış ilişkiler köşe yazarı ve genel yayın yönetmeni. Bir siyasi risk danışmanlığı şirketi olan Eurasia Group'un ve uluslararası meseleleri akıllıca ve ilgi çekici bir şekilde sunmaya adanmış bir şirket olan GZERO Media'nın başkanıdır. Columbia Üniversitesi Uluslararası ve Halkla İlişkiler Okulu'nda uygulamalı jeopolitik dersi veriyor ve en son kitabı Us vs. Them: The Failure of Globalism.