Eski Başbakan Benjamin Netanyahu, çıkış anketlerine göre Çarşamba günü erken saatlerde İsrail seçimlerinde az bir farkla önde görünüyor ve potansiyel olarak kışkırtıcı olarak bilinen aşırı sağcı bir müttefikin desteği sayesinde iktidara dönüşün yolunu açıyor. Çıkış anketleri ön anketlerdi ve oylar sayıldıkça nihai sonuçlar değişebilir. Bununla birlikte, İsrail seçmenlerinde devam eden sağa kaymaya işaret ettiler, Filistinlilerle barış umutlarını daha da azalttılar ve Biden yönetimi ve İsrail'in ABD'deki destekçileriyle olası bir çatışma için zemin hazırladılar. Salı günkü seçimler, İsrail'in dört yıldan kısa bir süre içinde yaptığı beşinci seçim oldu ve hepsi büyük ölçüde Netanyahu'nun yönetmeye uygunluğuna odaklandı. Bir dizi yolsuzluk suçlamasıyla yargılanan Netanyahu, destekçileri tarafından bir cadı avının kurbanı olarak görülüyor ve muhalifler tarafından bir dolandırıcı ve demokrasiye tehdit olarak karalanıyor. Oylama, önceki seçimlerde olduğu gibi sıkıydı. İsrail'in üç büyük televizyon kanalında yapılan çıkış anketlerinin tümü, Netanyahu ve sert müttefiklerinin parlamentoda 61 veya 62 sandalye ele geçireceğini ve ona 120 sandalyeli parlamentoda yönetmek için gereken çoğunluğu vereceğini öngördü. Ancak anketler, küçük bir Arap partisinin parlamentoya girmek için gereken eşiği geçmeye yakın olduğunu gösterdi - bu, onun zayıf çoğunluğunu ortadan kaldırabilecek bir gelişme. Seçim yetkilileri, gece boyunca oyları sayarak çalıştı. Çarşamba günü erken saatlerde, oyların yaklaşık %45'i sayıldı ve nihai sonuç belirsizliğini koruyor. Netanyahu'nun müttefikleri galip gelirse, bir koalisyon hükümetinin kurulması için hala haftalarca süren müzakereler sürebilir. Devam eden kilitlenme ve yeni bir seçim turu da bir olasılık. Gece yarısı Kudüs'te konuşan Netanyahu, destekçilerinden sabırlı olmalarını istedi ve Likud Partisi'nin "çok büyük bir zaferin eşiğinde" olduğunu söyledi. Belki de Arap seçmenlerin zaferini inkar edeceğinden korkan Netanyahu, Arap sandıklarında şiddet ve oy kurcalama iddialarını tweetledi. Hiçbir kanıt sunmadı ve ülkenin partizan olmayan Merkez Seçim Komitesi “temelsiz söylentileri” reddetti. Netanyahu daha sonra “demokrasinin temeli olduğu için tam seçim saflığı istediğini” söyledi. Araplar İsrail nüfusunun yaklaşık %20'sini oluşturuyor ve son seçimlerde Netanyahu'yu engellemede kilit bir faktör oldu. Ancak bu sefer oylar, her biri barajın altına düşme riski altında olan ve bu oyların boşa gittiği anlamına gelen üç farklı grup arasında bölündü. Netanyahu, geçen yıl merkezci Yair Lapid liderliğindeki çeşitli bir koalisyon tarafından görevden alınmadan önce 12 yıl üst üste – ve toplamda 15 yıl – yöneten İsrail'in en uzun süre görev yapan başbakanıydı. Ancak, bir hükümete katılan ilk Arap partisini içeren Lapid'in bir araya getirdiği koalisyon, iç çatışmalarla harap oldu ve iktidarda sadece bir yıl sonra çöktü. Anketlere göre bu partiler sadece 54 sandalye almaya hazırlanıyorlardı. Çarşamba günü erken saatlerde destekçilerine seslenen Lapid, yarışa karar verilmediği konusunda ısrar etti. “Son zarf sayılana kadar hiçbir şey bitmez ve hiçbir şey nihai değildir” dedi. Gecenin en güçlü gösterisi, üçüncü en büyük parti olarak ortaya çıkan aşırı sağcı milletvekili Itamar Ben-Gvir'in Dini Siyonizmiydi. Kudüs'te tamamen erkeklerin katıldığı bir kampanya toplantısında, Yahudi takke takan ve İsrail bayrakları sallayan din adamları kutlamalarda dans etti. Ben-Gvir, 1990 yılında New York'ta öldürülmeden önce, parlamentoya girmesi yasaklanan ve Kach partisi ABD tarafından terörist grup olarak damgalanan ırkçı bir haham olan Meir Kahane'nin öğrencisidir. Kahane'nin gündemi Araplar ve Yahudiler arasındaki evliliklerin yasaklanması, Arapların İsrail vatandaşlığından çıkarılması ve çok sayıda Filistinlinin sınır dışı edilmesi çağrısında bulundu. Ancak Kahane bir parya olarak görülürken, Ben-Gvir, sık sık medyaya çıkması, neşeli tavrı, eleştirileri saptırma becerisi ve Filistinlilere karşı yoğun çatışmaların yaşandığı bir dönemde Filistinlilere karşı daha sert bir çizgi çağrısı yapması sayesinde İsrail'in en popüler politikacılarından biridir. işgal altındaki Batı Şeria. Genç ultra-Ortodoks erkekler onun en güçlü destekçileri arasında. Ben-Gvir, Batı Şeria'daki Kiryat Arba yerleşiminde yaşıyor ve yerleşim inşaatının güçlü bir savunucusu. Parlamentodaki Arap meslektaşlarını “teröristler” olarak nitelendirdi ve “sadakatsiz” olanların sınır dışı edilmesi çağrısında bulundu ve son zamanlarda Kudüs'ün gergin bir Filistin mahallesinde polise Filistinli taş atanları vurmaya çağırırken tabancasını salladı. Kutlamada Ben-Gvir'in destekçileri “Teröristlere ölüm” sloganları attı. "İsrail devletine sadık olanlar - ve onlarla bir sorunumuz yok - ve sevgili ülkemizi baltalayanlar arasında tam bir ayrım yapmak istiyoruz" dedi. Filistin başbakanı Muhammed Shtayyeh, İsrail'in aşırı sağının yükselişinin “İsrail toplumunda aşırılıkçılık ve ırkçılığın artan tezahürlerinin doğal bir sonucu” olduğunu söyledi. Netanyahu ittifakı çoğunluğu kontrol altına alırsa, Ben-Gvir ve parti lideri Bezalel Smotrich sıkı bir pazarlık yapacaklarından eminler. Ben-Gvir, İsrail polis teşkilatını denetleyecek Kabine görevi talep edeceğini söyledi. İkili, yargının bağımsızlığını zayıflatmayı ve parlamentoya beğenmedikleri mahkeme kararlarını geçersiz kılma yetkisi vermeyi amaçlayan yasal reformlar da arayacaklarını söylediler. Bu, Netanyahu aleyhindeki suçlamaların reddedilmesinin önünü açabilir. Smotrich ve partinin diğer üyeleri de tekrar tekrar LGBTQ karşıtı yorumlarda bulundular. Bu tür pozisyonlar, gelecekteki bir Netanyahu hükümetini Filistinlilerle iki devletli bir çözümü destekleyen Biden yönetimi ile çatışma rotasına sokabilir. Aynı zamanda ABD'deki İsrailli müttefikleri, özellikle de ağırlıklı olarak liberal Yahudi Amerikan toplumunu yabancılaştırabilir. “Ben-Gvir, İsrail tarihindeki en radikal politikacılardan biridir. Bağımsız bir düşünce kuruluşu olan İsrail Demokrasi Enstitüsü başkanı Yohanan Plesner, "Eğer çok fazla siyasi güçle gelirse, bu Bay Netanyahu için büyük bir baş ağrısı oluşturacak" dedi. Netanyahu'nun bir sonraki hükümeti kurması istenirse, bunun yerine başka potansiyel koalisyon ortakları aramaya çalışabileceğini söyledi. Netanyahu'nun muhalifleri asla onunla bir hükümette oturmama sözü verirken, bu zor bir görev olabilir. İsrail'de seçmenler siyasilere değil partilere oy veriyor. Şimdiye kadar hiçbir parti tek başına çoğunluğu kazanamadı ve iktidar için koalisyon kurmak gerekiyor. Parlamentoda 31 sandalyeyle Likud Partisi'nin en büyük olması bekleniyordu ve onu 22 ila 24 sandalyeyle Lapid'in Yeş Atid izledi. Lapid, Netanyahu'yu muhalefet liderine dönüştüren koalisyonun beyniydi. Koalisyon, Filistin devletine karşı çıkan milliyetçilerden, barış anlaşması arayan güvercin partilerinden ve ülke tarihinde ilk kez küçük bir Arap İslamcı partisinden oluşuyordu. Gruplar, Netanyahu'ya karşı duydukları hoşnutsuzluk konusunda birleşti. Ancak bu koalisyon bu bahar iç çatışmalar yüzünden çöktü. Bir güç paylaşımı anlaşmasının parçası olarak önde gelen eski bir yazar ve yayıncı olan merkezci Lapid, kendisini kutuplaştırıcı Netanyahu'dan dürüst ve skandalsız bir değişiklik olarak tasvir etti. Geçici lider olarak görev yaptığı kısa dönemde Lapid, İsrail ziyaretinde Başkan Joe Biden'ı memnuniyetle karşıladı, ülkeyi Gazze militanlarına karşı kısa bir askeri operasyonda yönetti ve Lübnan ile düşman ülkeler arasında bir deniz sınırı belirleyen diplomatik bir anlaşma imzaladı.