Pandemi , okul devamsızlık sorununu şiddetlendirdi. Okullar yeniden açıldığında, COVID-19 okullarının kapanmasından öncesine göre daha az öğrenci okula gitti . İngiltere'de, 2022 güz döneminde öğrencilerin %25'i sürekli devamsızlık yaptı - derslerin %10'u veya daha fazlasını kaçırdı. Pandemiden önce bu sayı sadece %10 civarındaydı . Devamsızlıkta bildirilen artış, büyük olasılıkla , gençlerin evde öğrenim döneminde karşılaştıkları zorlukların yanı sıra, bazıları için okulların kapalı olduğu zamanlarda okuldan uzun süreli ayrılmanın bir sonucudur . Okula daha az devam eden öğrenciler, akademik olarak daha kötü performans gösterirler ve okuldan dışlanma ve okulu bırakma olasılıkları daha yüksektir. Ayrıca sınıf arkadaşlarına daha az bağlı hissedebilir ve okula geri dönmekte zorlanabilirler. Bu onların sosyal ve duygusal gelişimlerini engelleyebilir . Okula devamsızlık, okulun ötesine ve yetişkinliğe uzanan uzun vadeli sonuçlara sahiptir. Baskı öncesi bir çalışmada (bu, diğer bilim adamları tarafından henüz incelenmediği anlamına gelir), ısrarla devamsızlık yapan çocukların hiçbir nitelik kazanamama ve yetişkinliğin ortasına kadar işgücü dışında kalma olasılıklarının daha yüksek olduğunu bulduk. Sonuç olarak, pandeminin okula devam üzerindeki etkileri ele alınmazsa, çocukların eğitim başarısı ve gelecekteki sonuçları üzerinde olumsuz sonuçlar doğuracaktır. Okul devamsızlığının nedenleri Okula devamsızlığın çok sayıda nedeni vardır, ancak tüm öğrencilerin okula devamsızlık riski aynı değildir. Sosyoekonomik olarak dezavantajlı koşullarda büyümek, kalıcı okul devamsızlığının önemli bir nedenidir. İngiltere'de ücretsiz okul yemeklerinden yararlanan öğrencilerin %35'i 2021-22 sonbahar ve ilkbahar dönemlerinde ısrarla devamsızlık yaptı - bu oran ücretsiz okul yemeklerinden yararlanamayan öğrencilerin %18'i. Bunun neden böyle olduğuna dair doğrudan kanıt bulmak zor. Yine de kısmen, düşük sosyo-ekonomik durumun ebeveynlik üzerindeki etkisinden kaynaklanabilir. Örneğin, düşük gelirli işlerde çalışan ebeveynler, daha yüksek maaşlı işlerin sağladığı esneklik olmaksızın katı çalışma programlarına tabi olabilir. Bu, okula katılamayacakları veya çocuklarının devam edip etmediğini yakından izleyemeyecekleri anlamına gelebilir. Yoksulluk sadece izinsiz devamsızlıkları etkilemez. Sağlık ve aile stresi üzerindeki bilinen etkisi , hastalık veya aile acil durumlarının bir sonucu olarak okula izinli devamsızlık oranlarının artmasına da yol açar . Çingene, Roman ve Gezgin çocuklar gibi belirli sosyodemografik gruplar da kalıcı devamsızlık açısından çok daha büyük risk altındadır . Bu durumda Çingene, Roman ve Gezgin ailelerin karşı karşıya kaldıkları yoksulluk ve çocukların okulda karşılaşabilecekleri ayrımcılık ve zorbalık birer neden olabilir . Yakın tarihli bir meta-analiz (çok sayıda araştırma çalışmasının bulgularını analiz eden burs), okula devamsızlık için ek risk faktörleri buldu. Örneğin, depresyon ve kaygı gibi fiziksel veya zihinsel sağlık sorunları olan öğrencilerin okulu kaçırma olasılığı daha yüksektir. Alkol veya uyuşturucu kullanmak gibi riskli davranışlar da okula gitmeyi zorlaştırabilir. Okulda olan şeyler de devamsızlık için bir risk olabilir. Örneğin, bir öğretmen ve öğrenci arasındaki kötü bir ilişki, düşük kaliteli bir eğitim veya olumsuz bir okul veya sınıf iklimi, bir öğrencinin okula gitme olasılığını azaltabilir. Okulları ve aileleri desteklemek Ailenin sosyoekonomik durumu okula gitmeme konusunda kilit bir risk faktörü olduğundan, aile mali durumunu iyileştirmek ve çocuk yoksulluğuyla mücadele daha fazla öğrenciyi okula gönderme çabalarının merkezinde yer almalıdır. Devamsızlığı azaltma yöntemleri öğrencilerin bireysel ihtiyaçlarına göre uyarlanmalıdır. Her ikisi de eşit derecede zararlı olduğundan, hem yetkili hem de izinsiz devamsızlığın nedenlerinin ele alınması üzerinde durulmalıdır. Okullar ve veliler arasında geliştirilmiş iletişim, devamsızlık nedenleri hakkında velilerle tartışmalar ve devamsızlık engellerini aşmak için öğrenciler ve aileleri için planlama desteği, okul devamsızlığının üstesinden gelmenin yollarıdır. Genel olarak, destekleyici yaklaşımlar - çocuklarını okula gitmeye teşvik eden ebeveynler gibi - mali ve yasal cezalar gibi cezalandırıcı yaklaşımlardan daha iyidir . Bunun nedeni kısmen, cezai yaklaşımların yoksulluk veya sağlık sorunları gibi devamsızlıkların altında yatan nedenlerini ele almamasıdır. Okul devamsızlığının çocukların yaşam şansları üzerindeki olumsuz etkilerini azaltmak çok önemlidir. Bu, örneğin, okul sırasında ve sonrasında sık sık devamsızlık yapan çocuklara ekstra akademik destek sağlayarak veya sosyal faaliyetler sağlayarak ve sınıf arkadaşları ile öğrenciler ve öğretmenler arasındaki bağlantıları güçlendirerek çocukları daha fazla meşgul etmeye çalışarak yapılabilir. Markus Klein Reader in Human Development and Education Policy, University of Strathclyde Edward Sosu Reader and Research Director in the School of Education, University of Strathclyde