"Pandemi bittikten sonra", 2021'in en sık dile getirilen sözlerinden biri olmalı. Bu tür bir iyimserlikten kesinlikle suçluyum, uçağa binebileceğim, arkadaşlarımla akşam yemeği yiyebileceğim ve herkesi kucaklayabileceğim günü özlüyorum. COVID-19'un kısıtlayıcı gözü altında doğan tanıdığım yeni bebekler. Şubat ayında İngiltere hükümeti, İngiltere'nin tecrit kısıtlamalarını 21 Haziran'a kadar hafifletmek için dört aşamalı bir plan açıkladı. nüfusun heyecan seviyeleri üzerinde etkisi görünüyor. Memler ve sosyal medya paylaşımları , insanların gelecek özgürlük beklentisiyle uçuş rezervasyonu yapan , parti planlayan ve işten izin almasıyla birlikte hızla çoğaldı . Pandeminin sonuna bakmak İngiltere ile sınırlı değil ve aşı uygulaması ilerledikçe ( düzensiz de olsa ), dünyanın dört bir yanındaki insanlar dikkatlerini kutlama ve rahatlamaya çeviriyor. Bununla birlikte, tarih bize salgınların sona ermesinin nadiren - eğer hiç değilse - düzenli, karmaşık olmayan ve hatta günümüze ulaşması kolay olduğunu söylüyor. Geçmiş salgınlar 1918'in yanıltıcı bir şekilde adlandırılan İspanyol gribi salgını tarihin en ölümcül salgınıydı. Dünya çapında yaklaşık 500 milyon insanı etkiledi ve 20 milyondan 50 milyona kadar insanı öldürdü. Bugün olduğu gibi, vatandaşlara sosyal sınırlamalar getirildi ve maske takmaları emredildi . Salgın azaldı, ancak kesin sonunu belirlemek neredeyse imkansız. 1920'de birkaç gazete gribin yeniden ortaya çıktığını bildirdi. Altı gün içinde Chicago'da yaklaşık 5.000 vaka bildirildi ve tiyatroların kapatılması emredildi. O yılın ilerleyen saatlerinde, ulaşım yetkilileri, tiyatro ve sinema sahipleri ve büyük mağazaların temsilcilerinin yaptığı acil bir toplantı sonrasında New York'ta grip yayılımını kontrol etmek için “sert önlemler” uygulandı. Aynı sıralarda Paris'te 60 kişi gripten öldü. Virüsün daha sonraki dalgaları, pandeminin sözde sona ermesinden yıllar sonra Avrupa ve Kuzey Amerika şehirlerinde yayıldı. 1925 gibi geç bir tarihte ve dokuz gün içinde Chicago'da 201 kişi, gazetelerin "oldukça bulaşıcı grip salgını" olarak adlandırdığı olaydan öldü. Bu nedenle, tarafların tarihsel kayıtlarında korkunç virüsün sonunu anmak için çok az kanıt olması şaşırtıcı değildir. Bugünün koronavirüs salgını, elbette, 1918'deki dünya çapındaki influenza yürüyüşünden farklı - en azından birkaç tane oldukça etkili aşılarımız olduğu için değil. Darbe güçlü bir araçtır ve pek çok insanın COVID'in sona ermesine ilişkin umutları bu harika teknolojiye bağlıdır. Bununla birlikte, aşılar bulaşıcı hastalıkları kontrol etme konusundaki geçmiş çabalarda çok önemli bir rol oynamış olsa da, pandemileri hızlı ve kesin bir şekilde sona erdirme yetenekleri çok daha sınırlıdır . Örneğin çocuk felcini ele alalım. 1950'lerde bu hastalık için bir aşı geliştirildi. Mucidi Jonas Salk neredeyse anında bir Amerikan kahramanı haline geldi, ancak İngiltere'de çocuk felcinin kontrol altına alınması neredeyse otuz yıl sürdü ve 1984'te doğal olarak edinilen son enfeksiyonu işaret eden hiçbir kutlama tatili olmadı. Korkunun sonu Tıp tarihçileri, salgınların sosyal fenomenler olduğunu bilirler. Sonuç olarak, sonları iki şekilde gerçekleşir. Hastalık insidansı azaldığında ve ölüm oranları düştüğünde, bir pandeminin tıbbi sonucu vardır. Ancak enfeksiyon korkusunun azaldığı ve sosyal kısıtlamaların azaldığı sosyal son da vardır. En önemlisi, biri olmadan diğerine sahip olabilirsiniz. Koronavirüs oranları düşebilir, daha az insan hastaneye kaldırılıp ölebilir, insanların endişeleri hafifleyebilir ve hayat bu sırayla normale dönebilir. Ya da oranlar aynı kalabilir, ancak insanlar sadece hastalanır ve kısıtlamalardan yorulur ve ne olursa olsun, planladıkları partilere girerler. Ya da oranlar düşebilir, ama insanlar korkmaya devam ediyor - “normal hayata” dönme endişesi yaşıyor ve alıştığımız bazı önlemlerden vazgeçemiyor. Ayrıca koronavirüsün küresel bir hastalık olduğunu ve farklı yerlerin pandeminin ilgili versiyonlarına göre değişen sosyal ve tıbbi sonuçlara sahip olacağını da unutmamalıyız. Eşit olmayan coğrafya HIV / AIDS, 1980'lerde ve 90'larda Avrupa ve Kuzey Amerika'yı taradı. O zamandan beri enfeksiyon oranları önemli ölçüde düştü ve birçok HIV pozitif insan, gelişmekte olan ülkelerde uzun ve sağlıklı hayatlar yaşıyor. Yine de, 2019 itibariyle, dünya çapında yaklaşık 40 milyon insan HIV ile enfekte ve Dünya Sağlık Örgütü'nün "küresel salgın" olarak adlandırdığı durumu hâlâ yaşıyoruz, sadece hastalığın coğrafi kapsamı değişti. Daha zengin ülkeler kendilerini kısıtlamalardan aşılamaya devam ettikçe, salgınlarının sona ermesi nispeten hızlı bir şekilde gelebilir. Peki ya dünyanın geri kalanı? Gelişmekte olan ülkeler benzer bir sonucu ne zaman görecekler? Nereye bakarsanız bakın, salgın için kesin bir bitiş tarihi olması pek olası değildir. Sadece bir hastalığı ( çiçek hastalığı ) başarıyla ortadan kaldırmayı başardık ve tarihteki diğer her salgın veya pandeminin sonları dağınık, uzun süreli ve düzensiz oldu. Partileri veya tatilleri planlamak yerine hepimizin bir doz iyimserliğe ihtiyacı olsa da, belki de şu an ne tür bir gelecek için sabırsızlanacağımızı ve geçen yıl öğrendiğimiz dersleri nasıl koyduğumuzu düşünmek için şimdi zamanımız daha iyi harcanabilir. Agnes Arnold-Forster Researcher, History of Medicine and Healthcare, University of Bristol