Günlük yaşamımızda unutmak can sıkıcı gelebilir veya yaşlandıkça biraz korkutucu gelebilir. Ancak bu, hafızanın tamamen normal bir parçasıdır; ilerlememizi veya yeni bilgilere yer açmamızı sağlar. Aslında anılarımız sandığımız kadar güvenilir değil . Peki gerçekte hangi düzeyde unutma normaldir? ABD başkanı Joe Biden'ın yakın zamanda yaptığı gibi ülke adlarını karıştırmak doğru mudur ? Hadi kanıtlara bir göz atalım. Bir şeyi hatırladığımızda, beynimizin onu öğrenmesi (kodlaması), güvende tutması (depolaması) ve gerektiğinde kurtarması (geri getirmesi) gerekir. Unutma bu sürecin herhangi bir noktasında gerçekleşebilir. Duyusal bilgi beyne ilk geldiğinde hepsini işleyemeyiz. Bunun yerine dikkatimizi, önemli olanın tanımlanıp işlenebilmesi için bilgileri filtrelemeye kullanırız. Bu süreç, deneyimlerimizi kodlarken çoğunlukla dikkat ettiğimiz şeyleri kodladığımız anlamına gelir. Biz başka bir şeye dikkat ederken aynı zamanda birisi bir akşam yemeğinde kendini tanıtıyorsa, onun adını asla kodlamayız. Bu bir hafıza kaybıdır (unutma), ancak tamamen normaldir ve çok yaygındır . Konumlarını kodlamak zorunda kalmamak için anahtarlarımızı her zaman aynı yere koymak gibi alışkanlıklar ve yapı, bu sorunu çözmemize yardımcı olabilir. Prova hafıza için de önemlidir. Kullanmazsak kaybederiz . En uzun süren anılar, birçok kez prova ettiğimiz ve yeniden anlattığımız anılardır (ancak her yeniden anlatımda anıyı sıklıkla uyarlıyoruz ve muhtemelen olayın kendisi yerine son provayı hatırlıyoruz). 1880'li yıllarda Alman psikolog Hermann Ebbinghaus, insanlara daha önce hiç duymadıkları anlamsız heceleri öğretti ve zaman içinde ne kadarını hatırladıklarına baktı. Prova olmadan hafızamızın çoğunun bir veya iki gün içinde silindiğini gösterdi. Bununla birlikte, eğer insanlar heceleri düzenli aralıklarla tekrar ettirerek prova ederlerse, bu, bir günden daha uzun süre hatırlanabilen hecelerin sayısını büyük ölçüde artırdı. Ancak bu prova ihtiyacı her gün unutmanın başka bir nedeni olabilir. Süpermarkete gittiğimizde arabayı nereye park ettiğimizi kodlayabiliriz, ancak mağazaya girdiğimizde hatırlamamız gereken diğer şeylerin (alışveriş listemiz) provasıyla meşgul oluruz. Sonuç olarak arabanın yerini unutabiliriz. Ancak bu bize unutmanın başka bir özelliğini gösterir. Belirli bilgileri unutabiliriz ama ana fikri hatırlarız . Dükkandan çıkıp arabayı nereye park ettiğimizi hatırlamadığımızı fark ettiğimizde muhtemelen mağaza kapısının sağında mı solunda mı, otoparkın kenarında mı yoksa merkeze doğru mu olduğunu hatırlayabiliriz. . Yani onu bulmak için tüm otoparkı dolaşmak yerine, nispeten tanımlanmış bir alanı arayabiliriz. Yaşlanmanın etkisi İnsanlar yaşlandıkça hafızaları hakkında daha fazla endişeleniyorlar . Unutkanlığımızın daha belirgin hale geldiği doğrudur ancak bu her zaman bir sorun olduğu anlamına gelmez. Ne kadar uzun yaşarsak, o kadar çok deneyim yaşarız ve o kadar çok hatırlamamız gerekir. Sadece bu da değil, deneyimlerin pek çok ortak noktası var, bu da bu olayları hafızamızda ayırmanın zor olabileceği anlamına geliyor. İspanya'da bir plajda yalnızca bir kez tatil deneyimi yaşadıysanız, bunu çok net bir şekilde hatırlayacaksınız. Ancak, farklı zamanlarda farklı şehirlerde İspanya'ya birçok tatilde bulunduysanız, o zaman Barselona'ya gittiğiniz ilk tatilde mi yoksa ikinci tatilde mi bir şey olduğunu ya da kardeşinizin sizinle Mayorka'ya mı yoksa tatile mi geldiğini hatırlıyorsunuz. İbiza daha zorlu hale geliyor. Anılar arasındaki örtüşme veya müdahale, bilginin alınmasını engeller . Belgelerinizi bilgisayarınıza dosyaladığınızı hayal edin. Süreci başlattığınızda, her belgeyi kolayca yerleştirebileceğiniz, böylece onu nerede bulacağınızı bildiğiniz net bir dosyalama sisteminiz olur. Ancak giderek daha fazla belge geldikçe bunların hangi klasörlere ait olduğuna karar vermek zorlaşıyor. Ayrıca, hepsi o öğeyle ilgili olduğundan çok sayıda belgeyi tek bir klasöre koymaya başlayabilirsiniz. Bu, zamanla, ihtiyaç duyduğunuzda doğru belgeyi bulmanın zorlaştığı anlamına gelir; çünkü ya onu nereye koyacağınızı çözemezsiniz, ya da nerede olması gerektiğini bilirsiniz ama orada aranacak birçok başka şey vardır. başından sonuna kadar. Unutmamak yıkıcı olabilir. Travma sonrası stres bozukluğu insanların unutamayacağı bir duruma örnektir. Hafıza kalıcıdır, kaybolmaz ve sıklıkla günlük hayatı kesintiye uğratır. Olumsuz bilgilerin unutulmasını zorlaştırabilecek durumlar olan keder veya depresyonda kalıcı anılarla benzer deneyimler yaşanabilir. Burada unutmak son derece faydalı olacaktır. Unutmak her zaman karar vermeyi etkilemez Yani bir şeyleri unutmak yaygındır ve yaşlandıkça daha yaygın hale gelir. Ancak Biden'ın yaptığı gibi isimleri veya tarihleri unutmak, karar verme sürecini olumsuz etkilemez . Yaşlı insanlar derin bilgiye ve iyi bir sezgiye sahip olabilir ve bu da bu tür hafıza kayıplarını gidermeye yardımcı olabilir. Elbette bazen unutmak daha büyük bir sorunun işareti olabilir ve doktorla konuşmanız gerektiğini düşündürebilir. Aynı soruları tekrar tekrar sormak, unutmanın, onu kodlamaya çalışırken dikkatin dağılması probleminden daha fazlası olduğunun bir işaretidir. Benzer şekilde, çok tanıdık alanlarda yolunuzu unutmak, çevrede size nasıl dolaşacağınızı hatırlatan ipuçlarını kullanmakta zorlandığınızın bir başka işaretidir. Akşam yemeğinde birinin adını unutmak normal olsa da çatal ve bıçağı nasıl kullanacağını unutmak normal değil. Sonuçta unutmak, kendimizde veya başkalarında korkulacak bir şey değildir. İşlerin ters gittiğinin bir işareti olduğunda genellikle aşırıdır. Alexander Easton Professor of Psychology, Durham University