Amerika'nın küresel egemenliği korumak için çatışmaya girme iştahı azalıyor gibi görünüyor. Afganistan, Taliban'ın Kabil'i ele geçirmesinden sonra uluslararası medyanın gündeminde olmaya devam ederken, olağan şüpheliler tarafından tanıdık kinayeler tekrarlanıyor. “İmparatorlukların mezarlığı” – daha çok kullanılan ve suistimal edilen bir oryantalist mecaz var mı? – sanki Afganistan, diğer yerler gibi, tarihte sayısız kez yabancı güçler tarafından fethedilmemiş ve yönetilmemiş gibi, analizlerde ve yorumlarda favori bir referanstır. Afganların medeni toplumun tuzaklarına "uygun" olup olmadığı, sanki bu tuzaklar sadece batılı uluslara ayrılmış gibi mi, yoksa "soylu vahşiler" olarak iyi niyetli, ama uğrunda savaşamayacak kadar zayıf mı yoksa saf mı oldukları konusunda sorular ve şüpheler var. Ancak Batı anlatısı Afganlar ve onların sözde “başarısızlıkları” üzerine odaklandığından, Afganistan'daki olayların Amerika, geri çekilen süper güç ve onun küresel meselelere karar vermedeki artan yetersizliği hakkında ne söylediğini çok az kişi yansıttı. Kabil'in Taliban'ın eline geçmesini izlerken, eski Dışişleri Bakanı Henry Kissinger'in bir yorumunu hatırladım: “Amerika'nın düşmanı olmak tehlikeli olabilir, ama Amerika'nın dostu olmak ölümcüldür”. Dünyanın en güçlü ordusuna sahip en zengin ülkesi, iki trilyon dolar harcadı, 2001'deki işgalden bu yana 775.000 askeri personel konuşlandırdı ve yirmi yıl boyunca eğitildi, donatıldı ve ulus inşa edildi. Ve çekilmeye karar verdiğinde, Afgan müttefikleri bir hafta içinde teslim oldu. Afganistan, Amerikan yüzyılının sonunu mu işaret ediyor yoksa dünya hakimiyetinde geçici bir an mı? Gerçekten de, tarihte Amerika'nın zayıflık gösterdiği başka benzer anlar da var. 1941'de ABD Pasifik filosunu yok eden Pearl Harbor'a Japon saldırısı var ve bunu Filipinler'in işgalci Japon kuvvetlerine kaptırması izledi. Ama sonra ABD donanmasını yeniden inşa etti ve üç yıl içinde Japonya'yı diz çöktürdü. Sovyetler Birliği tarafından desteklenen Mısır ve Suriye güçlerinin İsrail'in işgal ettiği topraklara sürpriz bir saldırı başlattığı 1973 savaşı da var. ABD, müttefikine hava yoluyla silah göndermeye başladığında, Arap petrol üreticileri, ABD ekonomisini kötü bir şekilde etkileyen bir petrol ambargosu uygulayarak tepki gösterdi. Ancak on yıl sonra, bölgedeki Sovyet etkisini en aza indirdi ve Mısır'ı Arap milliyetçi bloğundan ayırdı. Belki de ABD'nin düşüşünü ilan etmek için çok erken, ancak son yirmi yıl küresel jeopolitik dinamiklerde önemli değişiklikler getirdi. Hintli-Amerikalı siyasi yorumcu Fareed Zakaria'nın 2008 tarihli The Post-American World adlı kitabında savunduğu gibi, "Yeni güçlerin çıkarlarını daha güçlü bir şekilde öne sürmesi, Amerikan sonrası dünyanın gerçeğidir." Sadece, ikna edici olmayan bir şekilde, “geri kalanların yükselişinin” ABD politika ilkelerini ve fikirlerini benimseyen diğer güçlerin sonucu olduğunu savundu. Geriye dönüp baktığımızda, Amerika'nın dünya sahnesine çıkışı dramatik ve çığır açıcıydı. 1913'e gelindiğinde, küresel meselelere pek ilgi duymasa da büyük bir ekonomik güç haline gelmişti. Bu, Müttefik Devletlerin I. Dünya Savaşı'na müdahale etmesi ve onların zafer kazanmasını sağlamasıyla değişecekti. İkinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinden sonra, ABD'nin dünyanın büyük bölümünde baskın bir güç olarak Britanya İmparatorluğu'nun yerini aldığı netlik kazandı. Ve 50 yıldan kısa bir süre sonra, Doğu Bloku ve Sovyetler Birliği çökerken Washington galip geldi. ABD dünyaya hükmetmeye başladığında, düzen, ahlaki olarak “belirgin kadere” olan inancıyla desteklendi ve ekonomik gücü ile en yakın rakipleri arasındaki büyük uçurumu koruyan rezerv para birimi olarak ABD doları tarafından ekonomik olarak desteklendi. hava yolları ve yağ besleme hatları. Bu küresel düzen, çoğunlukla ABD'nin elinde çözülmüştür. ABD'nin 2003'te Irak'ı işgal etmesi, hem Birleşmiş Milletler'i hiçe sayarak hem de Saddam Hüseyin rejiminin Kitle İmha Silahlarına sahip olduğu yalanlarını yaymasıyla ahlaki boyutu bozulmaya başladı. Ekonomik düzenin güvenilirliği, büyük ABD finans kurumlarının birbiri ardına çöktüğü 2008'deki büyük durgunluk nedeniyle de zarar gördü. Bütün bunlar, Rusya'nın yeniden dirilişi ve Çin'in küresel ekonomik güç merkezi olarak ortaya çıkmasıyla aynı zamana denk geldi. 2010'larda, Amerika'nın içinden geçmekte olduğu iç sosyo-politik krizin işaretleri de ortaya çıkmaya başladı; bu, Trumpizm'in yükselişinde, Kara Hayat Önemlidir hareketini tetikleyen artan ırksal adaletsizlikte ve sağlık sisteminin neredeyse çöküşünde yansıdı. Kovid19 pandemisi. Afganistan'dan aşağılayıcı geri çekilmeyi bu daha geniş bağlamda değerlendirirken, Amerikan egemenliğinin yüzyılının pekala sona eriyor olabileceği söylenebilir. Bu, elbette, ABD'nin alakasız hale geldiği anlamına gelmiyor. Tarihsel olarak, 19. yüzyılda Osmanlı ve 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında Ruslar gibi gerilemedeki imparatorluklar, emperyal gücü kullanmaya ve dünya olaylarına hükmetmeye devam etti. ABD dünyanın en büyük askeri gücü olmaya devam ediyor. Ekonomisinin büyüklüğü ve etkisi hâlâ ürkütücü. Ancak değişen şey, gücünü korumak için doğrudan ve dolaylı çatışmaya olan iştahıdır. Müttefikleri -Afganistan ve başka yerlerde- küresel hakimiyete karşı artan bu Amerikan isteksizliğini ilk hissedenlerdir. Zalan Khan Founder of the social media forum Qissa Khwani