Batılı savaşlar Müslüman kadınları 'özgürleştirmeyi' amaçlıyorsa, neden yüzyıllardır süren Batı askeri müdahalesi bunu başaramadı? Yazarın notu: Yirmi yıl önce, Amerika Birleşik Devletleri ve Birleşik Krallık, Afganistan'daki ve Müslüman dünyanın geri kalanındaki kadın ve kızların davasını, işgallerini, işgallerini ve Müslüman ülkelerdeki diğer müdahale biçimlerini haklı çıkarmak için kullandı. Liderleri, grup ateş altında geri çekildikten çok sonra, karıları Laura Bush ve Cherie Blair'i, Taliban'ın üzerindeki "perdeyi kaldırmak" için propaganda savaşına dahil ettiler. Sonraki yıllarda, daha fazla kadın işgücüne katıldı ve daha fazla kız okula gitti, ancak Afganlar yaygın yoksulluk, cehalet ve şiddet, baskı ve savaşın bir araya getirdiği ataerkillikten muzdarip olmaya devam etti ve her şeyden önce kadınlara zarar verdi. Afganistan “unutulmuş bir savaş” haline geldi ve yakın zamana kadar Trump yönetiminin Afganistan'ı Taliban'a geri verdiği ve Biden yönetiminin ABD güçlerini oldukça aşağılayıcı bir şekilde ülkeden geri çektiği zamana kadar unutuldu. Aniden, Afgan kadınlarının davası, gerçekleştirilen küçük şeylerin tersine çevrilebileceği korkusuyla manşetlere geri döndü. 2010'da aşağıdaki yazıda yazdığım gibi, birçoklarının iyi niyetine rağmen, Müslüman dünyasındaki Batılı askeri haçlı seferleri sosyal ve politik sorunları çözmüyor; onları birleştirirler. Editörün notu: Aşağıdaki makale ilk olarak Al Jazeera'nin internet sitesinde 5 Ağustos 2010'da Batılı savaşlar ve Müslüman kadınlar başlığı altında yayınlanmıştır . Batı medyası, Taliban'ın Afganistan ve Pakistan'da kadınlara yönelik kötü muamelesi hakkında, “kadın hakları için daha parlak bir gelecek” sağlamak için savaşı destekleyen sayısız sesin yer aldığı haberlerle dolup taşıyor. Bu haftanın Time dergisinin kapak hikayesi buna bir örnek. Batılı savaşlar Doğulu kadınları “özgürleştirmiş” olsaydı, Müslüman kadınlar – yüzyıllarca süren Batı askeri müdahalelerinden sonra – dünyadaki en “özgürleşmiş” kadınlar olurdu. Özellikle özgürlük Batı hegemonyasıyla ilişkilendirildiğinde değiller ve olmayacaklar. Afganistan, İngiliz, Rus ve Amerikan askeri müdahalesinden nasibini aldı. Aslında, oradaki güvenilir kadın gruplarından gelen raporlar, on yıl önceki ABD işgalinden bu yana Afgan kadınlarının koşullarının kötüleştiğine işaret ediyor. Taliban'ın sosyal normları, modern değerlere karşı bir hakaret olabilir, ancak bunlar, bırakın zorla, kısaca Batılı değerlerle değiştirilemez. Olarak, Eğer Genel Petraeus ısrar ABD askerleri, yabancı işgalcilere ve onların değerlerine karşı daha düşmanlığı “isyanı” yenmek için Afganlar ile “canlı” beklemelisiniz. Beyaz insanların yükü Yüzyıllar boyunca kanlı sömürge savaşlarını haklı çıkarmak için kullanılan aynı Oryantalist medenileştirme mantığı, günümüzde savaştan hoşlanmayan bir halkı Orta Asya'daki askeri tırmanışı desteklemeye yönlendirmek için kullanılıyor. Batılı erkeğin uzun süredir devam eden peçeli kadınları baskıcı tutsaklarından “kurtarma” fantezisi, savaşın kadınları “sakallı teröristlerin” gazabından kurtarabileceği ve Amerika'yı terörizmlerinden “kurtardığı” fikrini desteklemek için istismar ediliyor. Böylesine ağır bir fazlalık ahlakı dozu ışığında, müttefiklerinin aynı kaçınılmış liberal olmayan gruplar ve uygulamalarla düzeltmeler yapması ABD liderleri için özellikle utanç vericiydi. Geçen yıl, Obama yönetimi Pakistan cumhurbaşkanı Asıf Ali Zerdari'yi küçük Swat Vadisi'ndeki Şeriat'ı Taliban'a “vazgeçmek” olarak tanıdığı için alenen azarladı ve Afganistan cumhurbaşkanı Hamid Karzai'yi evlilikte tecavüze izin verdiği bildirilen bir yasayı imzaladığı için azarladı. ülkenin Şii azınlığı arasında. Yakın zamana kadar evlilik içi tecavüzün Birleşik Krallık ve ABD'de yasal olduğunu ve bazı eyaletlerde hala sıradan tecavüz olarak muamele görmediğini boşverin. Sosyal sorunlara askeri çözümler arayanlar, İslam ile Taliban arasındaki ya da Orta Asya'daki yaşamın kültürel ve dini yönleri arasındaki ayrımı yapmakta başarısız oluyorlar. Ayrıca, kadın haklarının neden veya nasıl askeri yollarla elde edilebileceğini açıklamamaktadırlar. Ne de olsa Pakistanlıların ve Afganların büyük çoğunluğu şimdiden Taliban'a karşı oy kullandı ve Pakistan örneğinde, Taliban tarafından öldürüldüğü iddia edilen Batılılaşmış bir kadın olan merhum Benazir Butto'nun başkanlık ettiği laik bir parti lehine oy kullandı. Gerçekten de Pakistan'ın kurucuları, Batılı meslektaşlarının çoğundan daha az laik değildi. Son aylar, Pakistan hükümetinin gerektiğinde Taliban'la yüzleşebileceğini gösterdi. Ve Pakistan televizyonu, 17 yaşındaki bir kızın halka açık kırbaçlandığını gösterdiğinde, 170 milyondan fazla Pakistanlı arasında yaygın bir öfkeye yol açtı. Pakistanlılar ve Afganlar, onlarca yıl boyunca, Pakistan ve Suudi istihbarat servisleri aracılığıyla ABD tarafından desteklenen ve silahlandırılan ortaçağ tarzı Taliban, Mücahidler ve savaş ağalarının kurbanı oldular. Aslında, 20. yüzyılın büyük bir bölümünde, daha geniş Orta Doğu'ya Batı önderliğindeki veya desteklenen askeri müdahaleler, kasıtlı veya başka bir şekilde, İran'ın Musaddık'ından Mısır'ın Nasır'ına ve Irak'ın Hüseyin'e değil, bölgedeki ulusal laik rejimleri hedef aldı. Afganistan'ın Sovyetlerin yerleştirdiği Necibullah'tan bahset. Beyaz kadının yükü İroni, Suudilerin sahip olduğu pan-Arap gazetesi Al-Hayat'ta Afganistan'da Kadın Hakları başlığı altında İngiliz kadın askerlerinin orada kadın haklarının gerçekleşmesi için savaştığını yazan muhafazakar İngiliz politikacı Cyril Townsend'in beğenisinden kaçıyor. Kuveyt'i kurtarmak ve müttefikleri Suudi Arabistan'ı savunmak için yarım milyon ABD ve İngiliz askerinin konuşlandırılmasından 18 yıl sonra, Suudi kadınların neden hala oy kullanamadığı veya araba kullanamadığı konusunda hiçbir açıklama yapılmadı. Benzer bir tezahürat 2001 yılında Laura Bush ve Cherie Blair tarafından “Afganistan kadınlarını özgürleştirme savaşını” desteklemek için ifade edilmişti, oysa gerçekte kadın haklarını değil erkek savaşını savunuyorlardı. Time dergisi bu hafta savaş korosuna Afgan kadınlarının durumunu unutmama çağrısıyla katıldı. Derginin genel yayın yönetmeni Richard Stengel, bu hikayeyi yayınlamadığını veya bu görüntüyü “ABD'nin savaş çabalarını desteklemek için ya da ona karşı” göstermediğini yazdı. Belki, ancak kapak hikayesi, savaşı aynı gerekçelerle eleştirmek yerine insani “medenileştirme” zeminlerinde haklı çıkarmaya katkıda bulunuyor. İngiliz şair Rudyard Kipling'in ABD'nin Filipinler'i işgalini ve işgalini açıklamak için ilk kez “Beyaz Adamın Yükü”ne başvurmasından bir asır sonra, Washington ve Londra askeri müdahalelerini ve işgallerini aynı çürütülmüş yalanlarla haklı çıkarmaya devam ediyor. “Beyaz Adamın Yükü” yalanının milyonların kanıyla teşhir edilmesinden sonra, aynı şiddetin daha fazlasının “Beyaz Adamın ve Kadının Yükü” bahanesiyle meşrulaştırılması skandaldır. Bu, özellikle birçok kişinin diğer kültürlerin Batı ile sosyal eşitliğe veya kültürel yakınlığa bombalanmasını savunduğu durumlarda geçerlidir. Yıkım üzerine inşa etmeyi uman böylesine tehlikeli bir eskatoloji, Batı'nın hayal ettiği gibi kadın özgürlüğünü elde etme maskaralığı için tüm Müslüman toplumları yok edecek. Nihai güç kötüye kullanımı, savaşların kurbanları Gücün kötüye kullanılmasının en önde gelen kurbanları olarak Batılı kadınlar, tüm güç suistimallerinin en ataerkil ve en yıkıcısını reddetmek için benzersiz bir konumdadır: Savaşlar. Müslüman kadınlara gelince, bu savaşta onların savunduğu şeylere, umutlarına ve özlemlerine yer yoktur. Sesleri, bombaların ve patlamaların sağır edici sesiyle giderek susturuluyor. Doğulu kadınlar savaşların ilk sivil zayiatı olmuştur. Seçilmiş savaşları reddetmek ve sözde medenileştirme misyonlarını ifşa etmek için kaç tane yas tutan dul, anne, kız kardeş ve kız çocuğu gerekecek? Onlarca yıl süren savaşın ardından Irak ve Afganistan, bazı raporlara göre artık beş milyon ve daha fazla sayıda dul kadın ülkesi haline geldi. Kadınlara yönelik kötü muamelenin hiçbir kültürel veya coğrafi sınırda durmadığını unutmayın. Paradoksal olarak, ABD'de savaş gazisi ailelerinde kadına yönelik şiddet, ortalama ailelere göre üç ila beş kat daha fazladır. Bu tam anlamıyla bir “Beyaz Kadının Yükü”dür. Birçok kadın erkeklerle eşit olmak için askere gidiyor ve çoğu Irak ve Afganistan'da her zamankinden daha fazla savaştı. Ama insan yapımı bir savaş dünyasını tamamen ortadan kaldırmaya çalışanlara katılıyorum. Her halükarda erkekler kadınları kurtarmak için savaşa gitmezler. Aksine, savaş tarihçisi Martin Van Creveld'e göre, erkekler ecstasy arayışı içinde eşlerinden ve ailelerinden kaçmak için savaşa giderler. Artık tam olarak bir kadın davası değil, değil mi? Mervan Bişara El Cezire'de kıdemli siyasi analist. Marwan Bishara, küresel siyaset üzerine kapsamlı yazılar yazan bir yazardır ve ABD dış politikası, Orta Doğu ve uluslararası stratejik meseleler konusunda yaygın olarak önde gelen bir otorite olarak kabul edilmektedir. Daha önce Paris Amerikan Üniversitesi'nde Uluslararası İlişkiler profesörüydü.