Hastanede Covid'e adadığımız kaynakların çoğu, aşı yaptırmamış insanlara harcanıyor. Hastanede, Covid-19 büyük ölçüde aşısızların hastalığı haline geldi. Her zaman ne yediğine dikkat eden, spor salonunda egzersiz yapan 20'li yaşlarındaki adam, Covid'e kötü bir şekilde yakalanamayacak kadar sağlıklıydı. Randevu almak için hiçbir zaman bir araya gelmeyen 48 yaşındaki. Arkadaşının yan etkileri olan 50'li yaşlarındaki kişi. Daha fazla kanıt beklemek isteyen kadın. Genç hamile kadın, bunun bebeği üzerindeki etkisinden endişe etti. 60 yaşındaki hasta, eşi için ilk çağırdığı ambulansla hastaneye kaldırıldığında oksijen satürasyonu %70'e ulaştı ve geldiğinde hayatını kaybetti; ikisi de ilaç şirketlerinin aşının onaylanması için hükümete rüşvet verdiğine inanıyordu. Hepsi ağır Covid hastası. Hepsi aşısız ve önceden sağlıklı. Hepsi tamamen önlenebilir. Elbette aşılarını yaptırıp yine de hasta olan insanlar var. Bu insanlar yaşlı veya zayıf olabilir veya altta yatan sağlık sorunları olabilir. Bağışıklık sistemini etkileyen hastalıkları olanlar, özellikle kan kanserleri için kemoterapi görmüş hastalar özellikle savunmasızdır. Bazı şanssız sağlıklı insanlar da aşılandıktan sonra genel koğuşlarımıza Kovid ile gelecek ve genellikle birkaç gün boyunca orta düzeyde oksijene ihtiyaç duyacaklar. Ancak yoğun bakım ünitemizde durum farklı. Burada, hasta popülasyonu, altta yatan ciddi sağlık sorunları olan birkaç savunmasız insandan ve seçimle aşılanmamış formda, sağlıklı, genç insanlardan oluşur. Covid ile gelen hastaların karışımını izlerken, bana bugünlerde neredeyse hiç aşı olmamış gibi geliyor; Tabii bunun nedeni aşı olan kişilerin evlerinde yaşamlarına devam etmeleridir. Herkes aşılansaydı hastaneler çok daha az baskı altında kalacaktı; bu tartışılmaz. Klinik randevunuz/operasyon/teşhis testi/A&E departmanınız için beklemeniz daha kısa olacaktır. Ambulansınız daha erken gelirdi. NHS üzerindeki baskı raporları abartılı değil, size söz veriyorum. Ayrıca, yakın zamanda Covid'e karşı antikoru olmayan hastalar için yeni bir ilaç çıkardık. Bir tedavi yaklaşık 2.000 sterline mal olur ve tedavi ettiğimiz her vaka için titiz ve zaman alıcı bir onay sürecine tabidir. Bilin bakalım hangi hastalarda bu antikorlar yok (spoiler: aşı olanlar değil). Hastanede Covid'e ayırdığımız kaynakların çoğu artık aşısızlara harcanıyor. Evet, aşılar tatsız. Yan etkilere neden olurlar. Acıtırlar. Hatta sonrasında yine de Covid kapabilirsiniz. Aşıdan sonra kendilerini kötü hisseden ve bir iki gün izin almak zorunda kalan birkaç meslektaşım var. Ancak sonrasında Covid ile hastaneye kaldırılan ya da ciddi yan etkileri olan birini duymadım. Onay süreci inanılmaz derecede sıkıydı ve şu anda bu aşıların çalıştığı inanılmaz miktarda gerçek dünya verisine sahibiz. Burada uygulanan bilim benim için hayranlık uyandırmaktan başka bir şey değil. Bununla birlikte, bu rasyonel argümanların hiçbirinin, buna sahip olmaya kararlı birinin fikrini değiştirmeyeceğinin farkındayım, ancak kararsız kalan birini zorlayabileceğini düşünüyorum. Bir solunum doktoru olarak, tüm kariyerimi, risklerini öğrendikten çok sonraları da dahil olmak üzere, akciğer hastalıklarına sigaranın neden olduğu insanları tedavi etmekle geçirdim. Sağlıklarını mahvettikleri için kendilerini suçlayan insanlarla sayısız saat geçirdim; Sağlığımız için kişisel sorumluluğumuz ve seçimlerimizden ne ölçüde sorumlu olmamız gerektiği hakkında çok düşündüm. Şahsen ben - bazı meslektaşlarımın aksine - sigara içenlere, kendi kendine neden olarak görülmeyen hastalıkları olan insanlarla tamamen aynı şekilde yargılamadan tedavi etme konusunda hiçbir zaman ikircikli hissetmedim. Hastaların özerkliğini koruma şeklimizde kutsallaştırılan şey, başkalarının mantıksız veya yanlış olarak görebileceğimiz kararları makul bir şekilde verebileceğinin kabulüdür. Hepimiz yetiştirilme tarzımızın, eğitimimizin ve fırsatlarımızın ürünleriyiz ve benim durumumda bunlar beni değer verdiğim kararlar almaya yönlendirdiği için çok şanslıyım. Kim demiş başkasının yerine farklı seçimler yapmazdım. Bunu aşı almama seçeneğine çevirecek olursak, sabrım tükeniyor. Bunun birkaç nedenden dolayı olduğunu düşünüyorum. Covid'den kendi riskinizden endişe etmeseniz bile, yüzlerine öksürdüğünüz insanların riskini bilemezsiniz; Bunda sindirmekte zorlandığım tehlikeli ve bencil bir unsur var. Hayal kırıklığımın bir kısmı, belirli yerlerde gelişen bariz yanlış bilgilere ve liderlerimizin oluşturmaya devam ettiği son derece acıklı örneğe yöneliyor . Anlaştığım aşıyı almamak için hiçbir neden duymadım. Ancak hepsinden önemlisi, bilinçli olarak kendilerini kurtarma fırsatını kaçırdıklarında tedavi etmek için savaştığımız sürekli insan akışı tarafından dövüldüm, tükendim, yıprandım. Beni kızdırıyor. Buna rağmen, NHS ve bakım personelinin aşı olmaya zorlanması fikrini çok zor buluyorum . Bunun doğru sonuç olduğunu biliyorum, ama onu gerçekleştirme yollarından hoşlanmıyorum. Hepimizin tanık olduğu bir yıldan sonra bunun gerekli olabileceği kadar çok endişe ve yalan olması benim için inanılmaz. Bu bilginin insanlar üzerindeki etkisi, rasyonel düşünceden daha ağır basar mı? Belki başkaları benim son zamanlarda gördüklerimi görmemiştir veya inanmamıştır, ama şimdi bile Covid koğuşumuzda aşılanmamış hemşirelerimiz var. Umarım daha fazla personel kaybetmeyiz. Temelde olsa da, benim için bu aşağı geliyor. Daha önce zinde ve sağlıklı olan, aşıları tam olarak yapıldıktan sonra yoğun bakıma muhtaç hale gelen bir kişinin tek bir vakasını düşünemiyorum. Covid'e yakalanmanızı engellemeyebilir. Ancak bunu yaptığınızda hayatınızı kurtarabilir. Yazar, bir dizi hastanede çalışan bir NHS solunum danışmanıdır.