Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) tarafından yayınlanan yeni bir rapora göre, ülkelerin topluma katkılarını ve ekonomilerin günlük işleyişindeki önemlerini tam olarak yansıtmak için COVID-19 krizi sırasında gerekli olan kilit işçilerin çalışma koşullarını ve kazançlarını iyileştirmesi gerekiyor. Rapor, Dünya İstihdam ve Sosyal Görünüm 2023: Temel çalışmanın değeri , ekonomilerin ve toplumların kilit çalışanlara ne ölçüde bağlı olduğunun ve ayrıca bunların nasıl hafife alındığının altını çiziyor. Kilit işçilerin kötü çalışma koşulları, temel hizmetlerin sağlanmasını tehlikeye atarak çalışan devir hızını ve işgücü eksikliklerini şiddetlendiriyor. Rapora göre, şoklara karşı ekonomik ve sosyal dayanıklılık oluşturmak için çalışma koşullarında iyileştirmeler ve gıda sistemleri, sağlık hizmetleri ve diğer kilit sektörlere daha fazla yatırım yapılması gerekiyor. Kilit çalışanlar, sağlık, gıda sistemleri, perakende, güvenlik, temizlik ve sanitasyon, ulaşım, el işçiliği ve teknik ve büro işlerini kapsayan sekiz ana meslek grubunda bulunabilir. Verilerin mevcut olduğu 90 ülkede, tüm istihdamın yüzde 52'si kilit çalışanlar tarafından yapılırken, ekonomik faaliyetlerin daha çeşitli olduğu yüksek gelirli ülkelerde bu pay daha düşüktür (yüzde 34). COVID-19 krizi sırasında kilit çalışanlar, genel olarak kilit olmayan çalışanlara göre daha yüksek ölüm oranlarına maruz kaldı. Farklı kilit işçi kategorileri arasında ölüm oranları değişiklik göstermiştir; örneğin, mevcut verilere sahip ülkelerde, ulaşım işçileri sağlık çalışanlarından daha yüksek ölüm oranlarına sahipti. Bulgular, iş sağlığı ve güvenliği (İSG) korumasının yanı sıra toplu temsil ile resmi işyerlerinde çalışmayla bağlantılı daha fazla güvenliğin önemini ortaya koymaktadır. Daha düşük ücretler, daha uzun saatler ve çalışma koşullarındaki diğer açıklar Dünya genelinde kilit çalışanların yüzde 29'u düşük ücret alıyor (burada düşük ücret, saatlik medyan ücretin üçte ikisinden az ücret olarak tanımlanıyor). Ortalama olarak, kilit çalışanlar diğer çalışanlardan yüzde 26 daha az kazanıyor ve bu farkın yalnızca üçte ikisi eğitim ve deneyimden kaynaklanıyor. Gıda sistemlerinde, düşük ücretli kilit çalışanların oranı yüzde 47 ile özellikle yüksektir ve temizlik ve sanitasyonda yüzde 31'dir. Bu sektörler, özellikle yüksek gelirli ülkelerde büyük oranda göçmen istihdam etmektedir. Önemli ölçüde ülke ve sektörel farklılıklar olmasına rağmen, neredeyse her üç kilit çalışandan biri geçici bir sözleşmeyle çalışıyor. Gıda endüstrisinde yüzde 46'sı geçici işlerde çalışıyor. El işlerinde ve temizlik ve sanitasyonda çalışan her üç çalışandan biri geçici sözleşmelerle çalışıyor. Temizlik ve güvenlik işleri genellikle dışarıdan temin edilir ve diğer kilit mesleklerde rutin olarak taşeron işçileri çalıştırılır. Bu, özellikle depolamada ve sağlık hizmetlerinde giderek artan bir durumdur. Düşük gelirli ülkelerde kilit çalışanların yüzde 46'sından fazlası uzun saatler çalışıyor. Uzun çalışma saatleri, dünya genelinde kilit çalışanların yaklaşık yüzde 42'sinin haftada 48 saatten fazla çalıştığı ulaşımda daha yaygındır. Dünya çapında kilit çalışanların önemli bir kısmının da düzensiz programları veya kısa çalışma saatleri var. Düşük ve orta gelirli ülkelerdeki kilit işçilerin yaklaşık yüzde 60'ı bir tür sosyal korumadan yoksundur. Düşük gelirli ülkelerde sosyal koruma asgari düzeydedir ve kilit çalışanların yalnızca yüzde 17'sine ulaşmaktadır. Gelişmekte olan ülkelerin çoğunda serbest meslek sahibi kilit işçiler için tablo daha da kasvetli, çünkü neredeyse tamamen sosyal korumadan yoksunlar. İnsana yakışır iş sağlamak “Sağlık çalışanları, süpermarket kasiyerleri, teslimat işçileri, posta işçileri, denizciler, temizlikçiler ve yiyecek ve temel ihtiyaçları tedarik eden diğerleri, pandeminin zirvesinde bile, genellikle büyük kişisel riskler altında, her gün işlerini yapmaya devam ettiler.” dedi ILO Genel Direktörü Gilbert F. Houngbo. “Kilit işçilere değer vermek, onların yeterli ücret almalarını ve iyi koşullarda çalışmalarını sağlamak anlamına gelir. İnsana yakışır iş, tüm çalışanlar için bir hedeftir, ancak hem iyi hem de kötü zamanlarda hayati ihtiyaçları ve hizmetleri sağlayan kilit çalışanlar için özellikle kritiktir.” Rapor, gelecekteki salgın hastalıklar veya doğal afetler gibi diğer şoklar sırasında temel hizmetlerin sürekliliğini sağlamak için kilit sektörlerin fiziksel altyapısına, üretim kapasitesine ve insan kaynaklarına daha fazla yatırım yapılmasını tavsiye ediyor. Özellikle sağlık ve gıda sistemlerine yapılan yetersiz yatırım, hem sosyal adaleti hem de ekonomik dayanıklılığı baltalayan insana yakışır iş açıklarına katkıda bulunuyor. Diğer tavsiyelerin yanı sıra, rapor şunları gerektirir: İş Sağlığı ve Güvenliği (İSG) sistemlerinin, hükümet, işçi ve işveren temsilcileri arasındaki işbirliği yoluyla, ekonomik faaliyetin tüm kollarını ve tüm çalışanları, açıkça görev ve hakları belirlenmiş olarak kapsamasının sağlanması. Müzakere edilmiş veya kanuni asgari ücretler yoluyla da dahil olmak üzere, kilit çalışanların düşük değerlemesini telafi etmek ve kilit ve kilit olmayan çalışanlar arasındaki ücret farkını azaltmak için ücretin iyileştirilmesi. Toplu pazarlık da dahil olmak üzere düzenleme yoluyla güvenli ve öngörülebilir çalışma saatlerini garanti etmek. İstihdam durumları ve sözleşme düzenlemeleri ne olursa olsun tüm işçilerin, özellikle ücretli hastalık izni olmak üzere sosyal koruma kapsamına alınması için yasal çerçevelerin uyarlanması. Kilit çalışanların işlerini etkili ve güvenli bir şekilde yürütebilmeleri için eğitime erişimin artırılması. Rapor, ülkelerin sosyal diyalog sürecinin bir parçası olarak kilit çalışanları ve temel hizmetleri açısından insana yakışır iş ve ekonomik dayanıklılıktaki boşlukları tespit etmek ve bunları güçlendirilmiş politikalar yoluyla ele almak için ulusal bir strateji geliştirmek için kullanabilecekleri bir çerçevenin ana hatlarını çiziyor. yatırım.