Kısmen Ukrayna'daki savaş ve küresel enerji krizinden kaynaklanan ekonomik büyümedeki küresel yavaşlamayla birleşen şiddetli enflasyonist kriz, birçok ülkede reel aylık ücretlerde çarpıcı bir düşüşe neden oluyor. Uluslararası Çalışma Örgütü'nün (ILO) yeni bir raporuna göre, kriz orta sınıfların satın alma gücünü azaltıyor ve özellikle düşük gelirli hane halklarını vuruyor. Küresel Ücret Raporu 2022-2023: Enflasyonun ve COVID-19'un ücretler ve satın alma gücü üzerindeki etkisi, küresel aylık ücretlerin 2022'nin ilk yarısında reel olarak eksi yüzde 0,9'a düştüğünü tahmin ediyor- bu yüzyılda ilk kez gerçek küresel ücret artışı negatif oldu. Gelişmiş G20 ülkeleri arasında, 2022'nin ilk yarısında reel ücretlerin eksi yüzde 2,2'ye düştüğü tahmin edilirken, gelişmekte olan G20 ülkelerinde reel ücretlerin yüzde 0,8 artarak COVID-19'dan önceki yıl olan 2019'a göre yüzde 2,6 daha az olduğu tahmin ediliyor. “Karşı karşıya olduğumuz çoklu küresel krizler, reel ücretlerin düşmesine neden oldu. ILO genel müdürü Gilbert F. Houngbo, artan belirsizliklerle karşı karşıya kalan on milyonlarca işçiyi zor durumda bıraktı” dedi. “En düşük ücretlinin satın alma gücü korunmazsa gelir eşitsizliği ve yoksulluk artacaktır. Ek olarak, çok ihtiyaç duyulan bir pandemi sonrası iyileşme riske atılabilir. Bu, dünya çapında daha fazla sosyal huzursuzluğu körükleyebilir ve herkes için refah ve barışa ulaşma hedefini baltalayabilir.” Enflasyonun düşük ücretliler üzerinde daha büyük etkisi var Yaşam maliyeti krizi, birçok ülkede düşük gelirli gruplar üzerinde en büyük etkiye sahip olan COVID-19 krizi sırasında işçiler ve aileleri için önemli ücret kayıplarına ek olarak geliyor. Rapor, yükselen enflasyonun düşük gelirliler üzerinde daha büyük bir yaşam maliyeti etkisine sahip olduğunu gösteriyor. Bunun nedeni, harcanabilir gelirlerinin çoğunu, genellikle temel olmayan öğelerden daha fazla fiyat artışı yaşayan temel mal ve hizmetlere harcamalarıdır. Rapor, enflasyonun asgari ücretlerin satın alma gücünü de etkilediğini söylüyor. Tahminler, nominal ayarlamalara rağmen, hızlanan fiyat enflasyonunun, verilerinin mevcut olduğu birçok ülkede asgari ücretlerin gerçek değerini hızla aşındırdığını gösteriyor. Yaşam standartlarını korumaya yönelik önlemler Analiz, ücretli işçilerin ve ailelerinin satın alma gücünü ve yaşam standartlarını korumaya yardımcı olmak için iyi tasarlanmış politika önlemlerinin uygulanmasına acil bir ihtiyaç olduğunu gösteriyor. ILO Üye Devletlerinin yüzde 90'ının asgari ücret sistemlerine sahip olduğu göz önüne alındığında, asgari ücret oranlarında yeterli ayarlama etkili bir araç olabilir. Güçlü üçlü sosyal diyalog ve toplu pazarlık, bir kriz sırasında yeterli ücret ayarlamalarının yapılmasına da yardımcı olabilir. Yaşam maliyeti krizinin haneler üzerindeki etkisini hafifletebilecek diğer politikalar arasında, düşük gelirli hanelere temel ihtiyaçları satın almalarına yardımcı olmak için kupon vermek veya bu ürünlerde Katma Değer Vergisini azaltmak için bu ürünlerde Katma Değer Vergisini kesmek gibi belirli grupları hedef alan önlemler yer alıyor. Enflasyonun hanehalkına yüklediği yük aynı zamanda enflasyonun düşürülmesine yardımcı olur. “Ücret ölçeğinin orta ve alt ucundaki işçilere özellikle dikkat etmeliyiz. Reel ücretlerdeki bozulmayla mücadele, ekonomik büyümenin korunmasına yardımcı olabilir ve bu da pandemi öncesi gözlemlenen istihdam seviyelerinin toparlanmasına yardımcı olabilir. Raporun yazarlarından Rosalia Vazquez-Alvarez, "Bu, tüm ülke ve bölgelerde durgunluk olasılığını veya derinliğini azaltmanın etkili bir yolu olabilir" dedi. Bölgesel farklılıklar Bölgesel ve ülke verilerini içeren rapor, 2022'nin ilk yarısında enflasyonun yüksek gelirli ülkelerde düşük ve orta gelirli ülkelere göre oransal olarak daha hızlı arttığını ve bunun da aşağıdaki bölgesel reel ücret eğilimlerine yol açtığını gösteriyor: Kuzey Amerika'da (Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri), ortalama reel ücret artışı 2021'de sıfıra kaydı ve 2022'nin ilk yarısında eksi yüzde 3,2'ye düştü. Latin Amerika ve Karayipler'de reel ücret artışı 2021'de yüzde eksi yüzde 1,4'e ve 2022'nin ilk yarısında yüzde eksi yüzde 1,7'ye geriledi. Pandemi sürecinde istihdamı ve ücret düzeylerini büyük ölçüde koruyan iş tutma planları ve ücret sübvansiyonlarının bulunduğu Avrupa Birliği'nde reel ücret artışı 2021'de yüzde 1,3'e yükselirken, 2022'nin ilk yarısında eksi yüzde 2,4'e geriledi. Doğu Avrupa'da reel ücret artışı 2020'de yüzde 4,0'e, 2021'de yüzde 3,3'e geriledi ve 2022'nin ilk yarısında eksi yüzde 3,3'e geriledi. Asya ve Pasifik'te reel ücret artışı 2021'de yüzde 3,5'e yükseldi ve 2022'nin ilk yarısında yavaşlayarak yüzde 1,3'e geriledi. Çin, hesaplamaların dışında tutulduğunda - ülkenin bölgedeki büyük ağırlığı göz önüne alındığında - reel ücret artışı çok daha az artarak 2021'de yüzde 0,3 ve 2022'nin ilk yarısında yüzde 0,7 oldu. Orta ve Batı Asya'da reel ücret artışı 2021'de yüzde 12,4 oranında güçlü bir şekilde artarken, 2022'nin ilk yarısında yüzde 2,5'e geriledi. Afrika'da kanıtlar, reel ücret artışının 2021'de yüzde eksi yüzde 1,4'e ve 2022'nin ilk yarısında yüzde eksi yüzde 0,5'e düştüğünü gösteriyor. Arap Devletlerinde ücret eğilimleri belirsizdir, ancak tahminler 2021'de yüzde 0,5 ve 2022'de yüzde 1,2 gibi düşük ücret artışına işaret etmektedir.