Geçtiğimiz kırk yıldır İsrail'in paramiliter milislerle mücadele deneyimi çok acımasızdı. Son büyük operasyonu 1982'de Celile Barış Harekatı ile başlayan güney Lübnan'daydı . Başlangıçta başarılı olsa da, güney Lübnan'ın daha sonra işgal edilmesi, doğrudan Hizbullah Şii milislerinin yükselişine, İsrail Savunma Kuvvetleri'nin (IDF) kalıcı kayıplara uğramasına, üç yıl içinde dokuz millik bir güvenlik bölgesine ve genel olarak 2000 yılında Lübnan'dan çekilmeye yol açtı. 2006'da İsrail askeri birimleri Hizbullah'ın roketlerine karşı koymak için Lübnan'a geri döndü, ancak bitkin birliklerin kargaşa içinde geri çekilmesiyle ve IDF'nin ülkenin büyük bir kısmının altyapısına büyük zarar veren büyük bir hava savaşına başvurmasıyla sonuçlandı. Sonra Gazze var. Mevcut savaştan önce IDF, 2007'den bu yana Gazze'de , öncelikle Hamas'ın roket kullanımını ve büyüyen sızma tünelleri ağını kontrol altına almak için dört savaş daha yaptı . Bunlardan en önemlisi, 2014 yılında birliklerin kara saldırısına katıldığı Koruyucu Hat Operasyonu'ydu . Olayda, elit Golani Tugayı'nın başından beri ciddi kayıplar vermesi nedeniyle çatışmayı son derece zor buldular. Yine yoğun hava gücü kullanımı yaşandı ve diğer savaşlarda olduğu gibi bundan en çok zarar görenler siviller oldu. Genel olarak İsrailliler bu dört savaşta 300'den fazla kişiyi kaybetti, ancak Gazze'deki Filistinliler için ölü sayısı 5.300'ü aştı . Acı deneyim Diğer savaşlardaki deneyimler şu anda Gazze'de olup bitenlerle alakalıdır. 11 Eylül saldırılarından sonra ABD'ye ciddi bir uluslararası destek vardı. Taliban'a karşı savaş kaçınılmaz görünüyordu, ancak çok az sayıda güvenlik analisti ABD liderliğindeki koalisyonun tuzağa düştüğü konusunda uyardı. Uyarılar göz ardı edildi ve 20 yıl sonra batılı birlikler nihayet kargaşa içinde geri çekildi. Ardından, uyarıların bir kez daha göz ardı edildiği ve bir kez daha feci sonuçlar doğurduğu 2003'teki Irak savaşı geldi. Gazze'ye gelince, bundan sonra ne olacağına dair çok sayıda endişe var ; mevcut saldırılar tam kapsamlı bir kara müdahalesinden çok uzak. Ordu içinde, Binyamin Netanyahu hükümeti içinde ve bir bütün olarak İsrail içinde bundan sonra ne olacağına dair keskin inanç farklılıkları var ve bunların çoğu, uluslararası desteğin kaybı konusundaki endişelerle daha da artıyor. Başka yerlerdeki kentsel savaş deneyimine ilişkin endişeler de var . Yalnızca altı yıl önce ABD liderliğindeki koalisyonun Irak'ın Musul kentini İslam Devleti'nden geri alması dokuz ay sürdü. ABD, Fransa, İngiltere ve diğer ortakların yardımıyla büyük hava saldırısına öncülük etti. Kara kuvvetleri o zamanlar Irak askerleri ve milislerinden oluşuyordu ve 8.200 asker kaybettiler. Musul'da 2016 ve 2017'de yaşanan çatışmalarda şehrin büyük bölümü yok oldu ve çoğu sivil olmak üzere binlerce insan hayatını kaybetti. EPA-EFE/Omar Alhayali 10.000 sivil daha öldürüldü ve eski şehir yerle bir edildi. 1943'ün başlarında Stalingrad'a benzetildi . Daha geçen yıl, Ukraynalı askerlerden oluşan küçük bir kuvvet , Sovyet döneminden kalma 24 kilometrelik tüneller ağını kullanarak Mariupol'daki Azovstal çelik fabrikasını kuşatarak büyük bir Rus kuvvetini yaklaşık üç ay boyunca durdurdu . Hamas Gazze'nin altında çok daha fazla tünel inşa etti ve şüphesiz aylarca sürecek bir çatışmaya hazır. Uluslararası destek azalıyor Üç hafta önce İsrail ağır bir kayıp yaşadı ve haklı olarak ilk başta büyük bir destek aldı, ancak bu durum şimdiden zayıflıyor . Daha da kötüsü, mevcut İsrail hükümetinin Gazze'ye yönelik kara işgalinde neyle uğraştığını anlama konusunda korkunç bir yetersizliği var. Ancak ölü sayısı bize bilmemiz gereken her şeyi anlatıyor. Mevcut yıkıcı savaş da dahil olmak üzere 2007'den bu yana yaşanan beş Gazze savaşına bakarsak, İsrailliler 1.700 kişiyi kaybederken, Filistinliler 13.000'den fazlasını kaybetti ve sayılar her gün yüzlerce kişi artıyor. Şimdilik İsrail'deki kamuoyunun hissiyatı hâlâ Netanyahu hükümetini destekliyor , ancak bir ay öncesine kadar pek popüler olmasa da. Ancak rehinelerin ailelerinin öncelik vermeleri yönündeki küçük ama ısrarlı kampanyası etkili oluyor. Her şeyden önce, İsrail'i ve aslında Biden yönetimini derinden endişelendiren şey, uluslararası düzeydeki ruh halinin değişmesidir. Bu , BM genel kurulunda hafta sonu yapılan ve yalnızca 12 devletin ABD ve İsrail'in “insani duraklamaya” karşı oy kullanmasına destek verdiği tartışmada da görüldü . Ayrıca önergeyi destekleyen 120 ülke arasında sekiz AB ülkesi yer alırken, çekimser kalan 45 ülke arasında İngiltere de yer aldı. İsrail'in daha önceki bazı askeri harekâtlarında, İsrail'e verilen uluslararası destek çöktüğünde ya da buna yaklaştığında son fiilen geldi. Eğer Hamas'a karşı kara savaşı 7 Ekim şokundan birkaç gün sonra başlasaydı, bu operasyon başarılı olsaydı ve Hamas çökseydi Netanyahu başarıyı iddia edebilirdi. Bu olmadı ve şimdi olmayacak. Bunun yerine, binlerce Filistinlinin daha öldürüleceği, on binlerce genç Filistinlinin gelecekte savaşmaya hazır olacağı ve İsrail/Filistin çatışmasının barışçıl çözümünün en azından bir nesil daha erteleneceği acı bir savaş ihtimali var. Paul Rogers Professor of Peace Studies, University of Bradford