Düzgün el balığı, modern zamanların ilk soyu tükenmiş kemikli deniz balığıdır. Bilim insanları şimdi daha kaçının fark edilmeden kaybolduğunu merak ediyor. 1802'de, Fransız doğa bilimci François Péron küçük, tıknaz bir Avustralya balığını bir koruyucu kavanozun içine koyduğunda, mütevazı ödülünün, türünün bilimde bilinen tek üyesi olacağından çok az şüpheleniyordu. Yumuşak el balığının ( Sympterichthys unipennis ) bu yılın başlarında Uluslararası Doğa Koruma Birliği (IUCN) Kırmızı Listesi tarafından neslinin tükendiği açıklandı . Bu tuhaf ve dikenli dip sakini, ölümüyle tarih yazdı. Modern zamanlarda soyu tükenmiş olarak listelenmiş ilk deniz canlısı kemikli balık oldu. Bugün, türden geriye kalan tek şey, Paris'teki Doğa Tarihi Müzesi'ndeki rengi atmış örnektir. Tazmanya'nın güneydoğu kıyılarında kepçe ile toplanan Péron'un avı, o sırada güney Avustralya sularında yaşayan 14 el balığı türünden biriydi. Düzgün el balığının akrabaları, "eller" olarak uyarlanmış yüzgeçleri kullanarak deniz tabanının etrafında gezinen renkli bir ailedir. Huysuz, yaşlı serserilere benziyorlar, her biri başlarında mohawk gibi sırt yüzgeci, şişkin gözler ve huysuz bir ifade. Bu yılın başlarında neslinin tükendiği ilan edilen pürüzsüz el balığı, bundan çok önce kuşkusuz öldü. Fotoğraf: CSIRO Aile olarak huysuzlanacakları çok şey var. Kolonizasyondan bu yana, insan faaliyeti sayılarının düşmesine neden oldu. Yedi tür 20 yıldan uzun süredir görülmedi ve üç Tazmanya türü, benekli, kırmızı ve Ziebell'in el balığı, kritik tehlike altında olarak listeleniyor. Çalışmaları IUCN listelerine katkıda bulunan Tazmanya Üniversitesi'nden bir deniz biyoloğu olan Prof Graham Edgar, "Yumuşak el balığının kıtada toplanan ilk türler arasında nispeten yaygın olması gerekir" diyor. Çalışacak hiçbir canlı örneği olmayan Edgar ve meslektaşları, türler hakkında bildiklerimizin çoğunu Péron'un kayıtlarından çıkarmak zorunda kaldı. Péron, Nicolas Baudin tarafından kaptanlık edilen ve Napolyon tarafından güney kıtasına gönderilen araştırma için teçhiz edilmiş bir gemi olan Géographe'de bulunuyordu. Toplama yöntemleri, ipler, sığ su daldırma ağları ve gırgır ağları ile sınırlıydı. Edgar şöyle açıklıyor: "Hiçbir el balığı halatla yakalanmadı", bu da balığın büyük olasılıkla gırgır veya daldırma ağıyla yakalandığı anlamına geliyor ve sığ su türü olduğunu gösteriyor. Pürüzsüz el balığı o kadar bolsa, Péron ağına kolayca bir tane çıkarabilirse, neden ortadan kayboldu? Edgar, “Bunu veya bu belirli nedeni ayırmak mümkün değil” diyor. Bununla birlikte, tarak ve istiridye için tarihsel tarama, endüstriden tortu akışı ve iklim değişikliğinin neslinin tükenmesinin en olası nedenleri olduğuna inanıyor. Yerel ekosistemler, bu faktörler nedeniyle önemli ölçüde bozulmuştur. "Güney Tazmanya'daki sığ resif türlerinin yaklaşık% 40'ı hızlı nüfus düşüşü gösteriyor, güneydoğudaki tüm deniz sistemi son 100 yılda önemli ölçüde değişti" diyor. Deniz sıcaklıklarının yaklaşık artmasıyla , iklim değişikliği güneydoğu Tazmanya'yı sert bir şekilde etkiliyor. Bu, Edgar'ın kıyı deniz yaşamı için bir “iklim tuzağı” olarak tanımladığı şeyi yarattı. Ilık su güneye doğru ilerledikçe, soğuk, sığ suya ihtiyaç duyan türler yaşam alanlarını kaybediyor. "Düzgün el balığının kaybı, potansiyel olarak çok daha büyük bir sorunun parçası, çünkü çok sayıda başka tür popülasyonları azalıyor ve bu soğuk ılıman bölgede yok olmaya doğru gidiyor." Tazmanya türlerinin üçüncüsü olan ve kritik tehlike altında olan kırmızı el balığı. Fotoğraf: Rick Stuart-Smith Ulusal El Balığı Kurtarma Ekibi'nin ( NHRT) eski başkanı ve Commonwealth Bilimsel ve Endüstriyel Araştırma Örgütü'nde kıdemli bir araştırmacı olan Dr. Tim Lynch, yok oluşların genellikle kümülatif faktörlerden kaynaklandığını söylüyor . Düzgün el balığını düşünürken, bir zamanlar güneydoğu Tazmanya denizlerinin baskın özelliği olan kabuklu deniz ürünleri resiflerinin yok edildiğine işaret ediyor. Bu resifler, 20. yüzyılın başlarında açgözlü bir istiridye ve deniz tarağı tarama operasyonu ile parçalandı. Bu bölgenin tanık olduğu feci biyolojik çeşitlilik kaybı , bu tarama sahalarından alınan karot numunelerinin karşılaştırılmasıyla ortaya çıkarıldı . 1890'dan gelen tortu örnekleri ortalama 21 çift kabuklu türü gösterirken, 1990 örnekleri ortalama yedi tane içeriyor. Kabuklu deniz ürünleri endüstrisi on yıllar içinde çöktü, ancak Lynch, resiflerin iyileşme kapasitesinin , güney sularına gemi balastı yoluyla getirilen kuzgun, yırtıcı bir tür olan Kuzey Pasifik deniz yıldızı ( Asterias amurensis ) tarafından engellendiğini açıklıyor . Lynch, "El balıklarının yumuşak tortulu türlerinin gelişebileceği habitat, ama artık yok oldu" diyor. Düzgün el balığı 200 yıldan fazla bir süredir görülmemiş Düzgün el balığı 200 yıldan fazla bir süredir görülmemiş olsa da, Edgar, Lynch ve meslektaşlarının, neslinin tükendiğine dair makul şüphelerin ötesinde, Güney Avustralya'nın deniz çeşitliliğini on yıllardır inatla araştırmaları gerekti. Yakın zamana kadar her zaman kalan bir nüfus veya hayatta kalmaya tutunan bireyler olabileceğine dair küçük bir umut vardı. Düzgün el balığı bir memeli, kuş, sürüngen veya bitki olsaydı, yıllar önce soyu tükenmiş olarak listelenirdi. Bir deniz canlısı olduğu için her zaman bir şüphe unsuru olmuştur ”diyor Edgar. Son yumuşak el balığı, muhtemelen türlerin neslinin tükendiği ilan edilmeden on yıllar önce yok oldu, bu da şu soruyu gündeme getiriyor: Diğer deniz balıklarının nesli bizden habersiz mi tükendi? Lynch, "Neredeyse kesinlikle" diyor. "[Türlerin] soyları tükenmeden önce batı biliminin dikkatini çekmemiş olma olasılığı oldukça yüksek." Bunun nedeni, deniz biyoçeşitliliğinin çok geniş olması ve denizi araştırmanın daha zor bir görev olmasıdır. Deniz bitkilerinin ve omurgasızların da Kırmızı Liste gibi kayıtların öne sürdüğünden daha fazla sorun yaşayabileceğini vurguluyor. Edgar, veri eksikliğinin okyanustaki biyolojik çeşitlilik kaybının gerçek boyutunu örttüğünü kabul ediyor. Mercanlar, köpekbalıkları ve orfozlar gibi daha ayrıntılı araştırılmış deniz yaşamına işaret ediyor. Diyor ki: "Bu gruplara baktığınızda, tehdit altındaki türlerin sayısı aslında denizdeki karadakine benziyor." Kırmızı Listede deniz balıklarının yetersiz temsil edilmesi, deniz balıklarının kara ve tatlı su benzerlerine göre daha az sorun yaşadığına dair rahat bir varsayıma yol açmıştır. Düzgün el balığının nesli tükenmiş olarak yer aldığı liste bize okyanusun yok olma krizinden etkilenmeyecek kadar büyük olmadığını gösteriyor.