Dünyayı kasıp kavuran COVID-19 salgını, iş kayıplarına ve işlerin kapanmasına neden oldu ve kilitlenmeler insanları arkadaşlarından ve ailelerinden ayırdıkça stres ve kaygının artmasına neden oldu. Çevremizdeki dünya değiştikçe ve gelirlerin ve sosyal yaşamların istikrarı buharlaştıkça zihinsel sağlığımızı korumak için mücadele ettiğimiz anlaşıldı. Kolektif ruh sağlığımız üzerindeki olumsuz etkiler, dünyanın birçok yerinde enfeksiyonlarda ikinci bir artış ve potansiyel olarak daha fazla kilitlenmelerle karşı karşıya olduğuna dair göstergeler göz önüne alındığında, muhtemelen daha da kötüleşecek . Böyle zamanlarda umudunuzu kaybetmemek önemlidir. Ancak "en iyisini ummaktan" daha fazlasını yapabiliriz. Olumlu psikolojinin bir dalı olan umut teorisi, yardımcı olabilecek içgörüler ve pratik stratejiler sunar. Önde gelen bir umut araştırmacısı olan Amerikalı psikolog Charles Snyder , kitabında, insanların mevcut durumları ile arzulanan gelecek durumu arasında bağlantı kurduklarında umut üretildiğini yazdı. Snyder'in fikri, istenen gelecek durum belirlendikten sonra, ilerleme sağlamak için iki şeye ihtiyaç duyulduğudur: istenen gelecek duruma yönelik olası yolları belirleme yeteneği ("yollar düşünme") ve bir eylemlilik duygusu ("ajans düşünme ”) Bireyin başarabileceğine inanmasını sağlar. Bu üç unsur yerine getirildiğinde, umut içimizdeki değişim için motivasyon oluşturur ve refah duygumuzu güçlendirir. Bu, sadece çaresiz olanlar veya “ümide” en çok ihtiyaç duyduklarını düşündüğümüz kişiler için bir yaklaşım değil. Başka bir yerde , deneyimli yönetici koçlarının rolünün, müşterilerinin gelecek için umut sahibi olmaları için gerçek nedenleri belirlemelerine yardımcı olmak olduğunu iddia ettim. Umuttan yararlanma Bu umut yaklaşımının, pandeminin ortasında şimdi bizim için önemli etkileri var. Kötü haberler, endişe verici istatistikler ve varsayımsal en kötü durum senaryolarının bombardımanı altında, dikkatimizi daha olumlu bir gelecek olasılığına çevirmeliyiz. Bu, mevcut gerçekliğin göz ardı edilmesi gerektiği anlamına gelmez - ölümcül bir tehditle karşı karşıya kaldığınızda endişelenmeniz oldukça normaldir. Daha çok, uygun anksiyete yaşamak ve ilerideki daha iyi günleri hayal etmek arasında sağlıklı bir denge geliştirmekle ilgili. Aslında bunu kendi iyiliğimiz için yapmamız çok önemlidir. Umudun yerini umutsuzluk ve çaresizlik duyguları alır. Hükümetler, COVID-19'dan sonra geleceğin neler getirebileceğine dair makul ve olumlu bir imaj sunarak umut etmeye elverişli ortamlar yaratmada rollerini oynamalıdır. Sonuçta, mümkün görünen bir fikirle motive olma olasılığımız daha yüksek. COVID-19 sadece “olacağı Hasar go away ” veya bir “vaat yapma Ay'a çıkma projesine eşdeğer altı ay zaman günlük testler sağlayacaktır” Mevcut şartlar dikkate alınarak abartılı görülebilir. Bu tür sözler kaçınılmaz olarak bozulduğunda, umudun yerini umutsuzluk ve çaresizlik duyguları alır. Gelecek için bir vizyonun inandırıcı olması önemlidir, ancak aynı zamanda arzu edilir de olmalıdır. İnsanlar daha iyi bir gelecek fikrinin cazibesine kapılırlarsa, güvenlik kurallarına bağlı kalmanın zahmetini daha çok kabul edecek, daha fazla önlem alma olasılığı daha yüksek, savunmasızları desteklemeye daha yatkın ve genel olarak uyumlu toplu eyleme daha kararlı olacaklardır. Bu nedenle, hükümetlerin temel hedeflerini belirleme şekli önemlidir. Psikologlar Andrew Elliot ve Ken Sheldon, istenmeyen sonuçlardan kaçınmanın bir yolu olarak hedefleri çerçevelemenin olumsuz duygulara ve yaşamdan memnuniyetin azalmasına neden olabileceğini öne sürdüler . Bunun tersine, istenen sonuca ulaşmaya odaklanan hedeflerin daha fazla katılım ve daha fazla enerjiye yol açtığını buldular . Örneğin, Birleşik Krallık hükümetinin mevcut hedefleri “kaçınma hedefleri” olarak tanımlanabilir: NHS'yi ezmemek, 100.000 kişi başına 20 vakayı aşmamak, kitlesel işsizliğe neden olmamak, ikinci bir ulusal kilitlenmeden kaçınmak. Bunlar insanları eyleme geçirebilir, ancak kolektif refahımız üzerinde olumsuz bir etki yaratırlar. Hükümetlere bunun yerine alternatif yaklaşımı benimsemeleri tavsiye edilir, hükümet önceliklerini olumlu bir şekilde yeniden çerçeveler: COVID-19 vakalarını okul açmak için yeterince yönetmek, havaalanlarında daha güvenli uluslararası seyahate izin vermek için bir test sistemi uygulamak veya geniş çapta etkili bir aşı yapmak için çalışmak mevcut. Bir uyarı notu Umudun pratik uygulamasının önemli olduğunu savundum - ama aynı zamanda bizi engelleyebilir. Kavram, birçok inancın ayrılmaz bir parçasıdır ve bu bağlamda, daha büyük bir güce ve ölümden sonraki yaşam beklentilerine olan inanç bağlamında geniş ölçüde anlaşılmaktadır. Ancak günlük sohbette, "Umarım daha iyi olursun" dan "Umarım havamız güzel olur" a kadar geniş bir şekilde kullanılır. Bu şekilde kullanıldığında motive edici etki kritik bir şekilde zayıflatılır - bu tür umutlar sadece arzulu düşüncelerdir, çünkü bu sonuçlar bireysel çabanın üzerinde herhangi bir etkisinin olabileceği bir şey değildir. “En iyisi için umut; Yararsız olan en kötüsüne hazırlanın” Olumlu bir gelecek için ortak bir vizyon geliştirmeliyiz. Örneğin, Aralık ayına kadar, toplumumuzdaki en savunmasızları korurken, insanların sevdikleriyle birlikte kış tatilinin tadını çıkarabilmeleri için güvenli bir şekilde çalışmamıza ve ders çalışmamıza izin veren açık ve ortak yönergelere sahip olacağımızı kabul edebiliriz. Makul ve olumlu ortak hedefler, gelecek için umutlu olma eğilimimizi artıracak ve bize bu hedefler doğrultusunda çalışmak için enerji ve teşvik verecek, ilerleme kaydedildiğini gördükçe daha büyük bir heyecan ve umut yaratacaktır. En iyi etkiyi yaratmak için kullanılan umut, bizi zorlu zamanlarda yönlendirebilir ve zihinsel sağlığımızı ve refahımızı sürdürmemize yardımcı olabilir. Bir söz vardır, “En iyisi için umut; Yararsız olan en kötüsüne hazırlanın ”ve bunun yerine umudun neler yapabileceğini gösteren bir şeyle değiştirilmesi daha iyidir:“ Daha iyi bir gelecek için umut; bunun gerçekleşmesi için harekete geçmeye başlayın ”. Christian van Nieuwerburgh Professor of Coaching and Positive Psychology, University of East London