Fosil yakıtların yakılması , son on yılda tüm CO₂ emisyonlarının %86'sına neden oldu. Küresel ısınmanın başlıca suçluları olmasına rağmen, önceki BM iklim değişikliği zirvelerinin resmi metinlerinde kömür, petrol ve gazdan neredeyse hiç bahsedilmedi. Her şey Glasgow iklim anlaşmasının imzalandığı Kasım 2021'deki COP26'da değişti . Anlaşma, fosil yakıtların iklim değişikliğine neden olmadaki rolünün ilk kez kabul edilmesini içeriyordu. Ayrıca ülkeleri, fosil yakıtların çıkarılmasını veya tüketimini sübvanse eden önlemleri aşamalı olarak kaldırmaya ve kömür enerjisini “aşamalı olarak azaltmaya” çağırdı. Mısır'da Şarm El-Şeyh'te başlayan COP27 ile bir ilerleme güncellemesinin zamanı geldi. Ne yazık ki, bu iyi bir haber değil. Devam eden enerji krizi ve buna dünya çapında hükümetlerin verdiği kısa vadeli tepkiler, paktın fosil yakıtların egemenliğine son verme hedeflerini karşılamayı daha da zorlaştırdı. Küresel enerji krizi Mevcut durum, muhtemelen, tüm fosil yakıtların fiyatlarının aynı anda yükseldiği türünün ilk örneğidir. Bu da elektrik fiyatlarını artırdı. Avrupa, Ukrayna'yı işgalinden bu yana gaz ihracatını bir silah olarak kullanarak Rusya'ya hızla uyum sağlamak zorunda kaldı. Kremlin boru hattından gaz tedarikini keserken, Avrupa ülkeleri sıvılaştırılmış doğal gaz (LNG) için küresel pazara koştu ve Norveç ve Cezayir gibi geleneksel ortaklardan ithalatı artırdı. Bu, doğal gaz fiyatlarını baş döndürücü boyutlara yükseltti ve Avrupa'nın temel LNG sevkiyatları için gelişmekte olan ekonomileri geride bırakabileceği, Pakistan ve Bangladeş gibi ülkeleri daha da krize sokabileceği küresel bir gaz kapışması yarattı. Işıkları açık tutmak için, bu gelişmekte olan ekonomilerden bazıları, tüm fosil yakıtların en kirleticisine başvuruyor: kömür. Uluslararası Enerji Ajansı (IEA) , 2022'de küresel kömür tüketiminin tüm zamanların en yüksek seviyesi olan 2013'e ulaşmasını bekliyor . AB'de kömür talebinin (öncelikle elektrik sektöründen gelen) %6,5 oranında artması bekleniyor . Mevcut talep eğilimleri devam ederse, küresel kömür tüketimi 2030'da 2021'dekinden sadece %8,7 daha düşük olacak. 2050'ye kadar net sıfır emisyona ulaşmak için bunun %32 daha düşük olması gerekiyor. Petrol İhraç Eden Ülkeler Örgütü ve başta Rusya olmak üzere müttefikleri (OPEC+), son zamanlarda petrol fiyatlarını artırmak amacıyla petrol üretimini günde 2 milyon varil kısma kararı aldı . OPEC+, 2008, 2014 ve 2020'deki petrol fiyatlarındaki düşüşlerin tekrarını müjdeleyebilecek küresel bir durgunluk beklediğini söyleyerek kararını haklı çıkarsa da, AB ve ABD bu hareketi siyasi güdümlü olarak nitelendirdi. Yüksek fosil yakıt fiyatlarını düşürmek için, hükümetler küresel olarak, aşamalı olarak kaldırmayı kabul ettikleri sübvansiyonlara başvuruyorlar. Bu sübvansiyonlar , örneğin benzin pompalarında fiyatı sabitleyerek tüketiciler için yakıt maliyetlerini düşürür. 2020'de gözle görülür bir düşüşün ardından, 2021'de fosil yakıt sübvansiyonları genişledi. Enerji krizi, IEA'nın 2022 tahminine göre bir başka keskin artışa neden oldu. Geçmişte, gelişmekte olan ekonomiler bu mali araçları kullanmakla, özellikle de fosil yakıt yakmayı sübvanse etmekle eleştirildi. . Zengin ülkeler aynı şeyi yapmak için yarışırken, bu tür eleştiriler özellikle boş geliyor. COP27'de fosil yakıtlar ABD ve Avrupalı müttefikler, COP26'da gelişmekte olan ülkelere kömür enerjisini ortadan kaldırmak için daha cesur eylemlerde bulunmaları için baskı yaptılar ve genellikle doğal gazı yararlı bir geçiş yakıtı olarak lanse ettiler . Şimdi Avrupa, küresel LNG pazarında Asya ve Latin Amerika'daki gelişmekte olan ülkeleri geride bırakırken, kendi kömür yakıtlı elektrik santrallerini ateşlerken veya faal olanların ömrünü uzatarak alternatiflere erişimlerini sınırlandırıyor. Batılı liderler ayrıca Çin ve Hindistan'ı daha fazla Rus petrolü ve gazı satın almakla ve bu süreçte Putin'in işgalini finanse etmekle eleştirdiler . Ancak savaşın başlamasından bu yana Rusya, yalnızca AB'ye fosil yakıt satışından 108 milyar Euro (94 milyar £) kazandı ve ülkenin petrol ve gaz ihracatından elde ettiği gelirin yarısından fazlasını oluşturuyor. Rusya'dan AB'ye boru hattı akışı önemli ölçüde azalırken, Rusya'nın LNG ihracatı aslında arttı . Çin'de azalan gaz talebi (devam eden COVID-19 kısıtlamaları nedeniyle), Avrupa'nın depolama tanklarını kıştan önce doldurmasını sağlayan tasarruf lütfudur. Glasgow iklim anlaşmasından bir yıl sonra, emisyon taahhütleri ve vaatleri acil güvenlik endişelerine yol açtı. Rusya'nın işgalinin şoku göz önüne alındığında, gaz ve kömür için kısa vadeli bir atılım mantıklı olabilir, ancak ideal olarak çok yüksek fosil yakıt fiyatları yenilenebilir kaynaklara geçişi hızlandıracaktır. Sadece bir ihracatçıdan diğerine fosil yakıt bağımlılığını değiştirmek iklim için kötüdür ve kesinlikle enerji arzını daha güvenli ve ekonomik hale getirmez. Dünya, bir enerji fiyat krizi yerine, bir fosil yakıt fiyat kriziyle boğuşuyor. IEA , AB'nin RePowerEU planı, ABD Enflasyon Azaltma Yasası ve Japonya'nın yenilenebilir enerjileri teşvik eden yeşil dönüşüm planı gibi programlar sayesinde fosil yakıtlara olan talebin beş yıl içinde zirve yapmasını bekliyor. Ancak bu müdahalelere rağmen, mevcut emisyon yolları 2100 yılına kadar 2,6°C ısınma öngörüyor – Paris anlaşmasının hedeflerinin çok üzerinde. COP27'deki müzakereler, fosil yakıtların küresel enerji karışımından çıkmadığı tam olarak anlaşılarak yapılmalıdır. Gelişmiş ülkeler, gelişmekte olan ülkelerin daha yavaş bir hıza adapte olmalarına izin vermek için onları aşamalı olarak bırakmada öncü bir rol üstlenmelidir. Bu, iklim bozulmasına neden olan yakıtlardan adil bir geçişin anahtarıdır. Mathieu Blondeel Research Fellow, Strategy & International Business Group, Warwick Business School, University of Warwick