Dünya, 42.000 yıl önce, Güneş'in davranışındaki değişikliklerle birlikte Dünya'nın manyetik kutuplarının tersine çevrilmesiyle tetiklenen birkaç yüzyıllık kıyamet koşulları yaşadı. Science dergisinde yayınlanan yeni multidisipliner çalışmanın temel bulgusu budur. Bu son büyük jeomanyetik tersine dönüş, gezegenimiz için geniş kapsamlı sonuçları olan bir dizi dramatik olayı tetikledi. Bir korku filminin konusu gibi okuyorlar: ozon tabakası yok edildi, tropik kuşakta elektrik fırtınaları kasıp kavuruldu, güneş rüzgarları muhteşem ışık şovları (auroralar) üretti, Kuzey Amerika boyunca Kuzey Kutbu havası aktı, buz tabakaları ve buzullar yükseldi ve hava modelleri şiddetli bir şekilde değişti. Bu olaylar sırasında, yeryüzündeki yaşam yoğun ultraviyole ışığa maruz kaldı, Neandertaller ve megafauna olarak bilinen dev hayvanların nesli tükenirken, modern insanlar mağaralarda koruma aradı. Pusula iğnesinin işaret ettiği manyetik kuzey kutbu kalıcı bir konuma sahip değildir. Bunun yerine, genellikle Dünya'nın çekirdeğindeki hareketler nedeniyle zamanla coğrafi kuzey kutbuna (Dünya'nın etrafında döndüğü nokta) yakın bir yerde sallanıyor. Hala tam olarak net olmayan nedenlerden dolayı, manyetik kutup hareketleri bazen bir yalpalamadan daha aşırı olabilir. Bu kutup göçlerinin en dramatiklerinden biri yaklaşık 42.000 yıl önce gerçekleşti ve Laschamps Gezisi olarak biliniyor - adını Fransız Massif Central'da keşfedildiği köyden alıyor. Laschamps Gezisi, en son Tazmanya, Avustralya da dahil olmak üzere tüm dünyada kabul görmüştür. Ancak şimdiye kadar, bu tür manyetik değişikliklerin gezegendeki iklim ve yaşam üzerinde herhangi bir etkisi olup olmadığı net değildi. Yeni çalışma, etkilerin gerçekten küresel ve geniş kapsamlı olduğunu güçlü bir şekilde gösteren çok sayıda kanıtı bir araya getiriyor. Eski ağaçlar Neler olduğunu araştırmak için, 40.000 yıldan uzun süredir turba bataklıklarında ve diğer çökeltilerde korunmuş olan eski Yeni Zelanda kauri ağaçlarını analiz ettik. Kauri ağaçlarındaki yıllık büyüme halkalarını kullanarak, Dünya atmosferinin bu zaman içinde nasıl değiştiğine dair ayrıntılı bir zaman çizelgesi oluşturabildik. Ağaçlar, kutuplar değiştikçe Dünya'nın manyetik alanının çökmesinin neden olduğu atmosferik radyokarbon seviyelerinde uzun süreli bir artış ortaya çıkardı ve coğrafi olarak geniş bir alana dağılmış kayıtları kesin bir şekilde birbirine bağlamanın bir yolunu sağladı. Bu araştırma projesini yöneten profesör Alan Cooper, "Kauri ağaçları Rosetta Taşı gibi; mağaralarda, buz çekirdeklerinde ve turba bataklıklarında çevresel değişim kayıtlarını birbirine bağlamamıza yardımcı oluyor" diyor. Yeni oluşturulan zaman ölçeğini kullanarak, tropikal Pasifik yağmur kuşakları ve Güney Okyanusu rüzgarlarının aynı anda aniden değiştiğini ve Avustralya gibi yerlere aynı zamanda dev kanguruların da dahil olduğu bir dizi megafauna ile kurak koşullar getirdiğini gösterebildik. Daha kuzeyde, geniş Laurentide Buz Tabakası doğu ABD ve Kanada'da hızla büyürken, Avrupa'da Neandertallerin nesli tükenmeye başladı. İklim modelleme Kimya ve iklim arasındaki küresel etkileşimleri simüle eden bir bilgisayar programıyla çalışarak, daha zayıf bir manyetik alanın etkisini ve Güneş'in gücündeki değişiklikleri araştırdık. Daha da önemlisi, manyetik anahtar sırasında, manyetik alanın gücü bugünkü değerin% 6'sından daha azına düştü. O zamanlar bir pusula kuzeyi bulmak için bile mücadele ederdi. Esasen hiçbir manyetik alan olmadığı için gezegenimiz kozmik radyasyona karşı çok etkili kalkanını tamamen kaybetti ve uzaydan gelen bu çok nüfuz eden parçacıkların çoğu atmosferin tepesine erişebildi. Bunun da ötesinde, Güneş bu dönem boyunca birkaç "büyük güneş miniması" yaşadı, bu süre boyunca genel güneş aktivitesi genellikle çok daha düşük, ancak aynı zamanda daha dengesizdi ve daha güçlü iyonlaştırıcı kozmik ışınların Dünya'ya ulaşmasına izin veren çok sayıda büyük güneş patlaması gönderdi. Modellerimiz, bu faktör kombinasyonunun güçlendirici bir etkiye sahip olduğunu gösterdi. Galaksiden gelen yüksek enerjili kozmik ışınlar ve ayrıca güneş patlamalarından kaynaklanan muazzam kozmik ışın patlamaları üst atmosfere nüfuz ederek havadaki parçacıkları yükleyip stratosferik ozon kaybına neden olan kimyasal değişikliklere neden oldu. Modellenen kimya-iklim simülasyonları, birçok doğal iklim ve çevresel değişiklik arşivinde gözlemlenen çevresel değişimlerle tutarlıdır. Bu koşullar, auroranın göz kamaştırıcı ışık şovlarını dünyanın dört bir yanına genişletebilirdi - bazen geceler gündüz kadar parlak olurdu. İlk insanların mağaralarda barınak aramasına neden olan dramatik değişimlerin ve benzeri görülmemiş yüksek UV seviyelerinin 42.000 yıl önce dünyada mağara sanatının aniden çiçek açtığını açıkladığını öne sürüyoruz. Günlerin sonu gibi görünmüş olmalı. Adams Etkinliği Görünüşte rastgele olan kozmik olayların ve 42.000 yıl önce dünyada bulunan aşırı çevresel değişikliklerin tesadüfleri nedeniyle, bu döneme "Adams Olayı" adını verdik - The Otostopçunun Rehberi'ni yazan büyük bilim kurgu yazarı Douglas Adams'a bir övgü olarak. Galaxy ve "42" yi hayata, evrene ve her şeye yanıt olarak tanımladı. Douglas Adams gerçekten büyük bir şeyin peşindeydi ve kalan gizem onun nasıl bildiğiydi? Chris Fogwill Professor of Glaciology and Palaeoclimatology, Head of School Geography, Geology and the Environment and Director of the Institute for Sustainable Futures, Keele UniversityAlan Hogg Professor, Director, Carbon Dating Laboratory, University of WaikatoChris Turney Professor of Earth Science and Climate Change, Director of the Earth and Sustainability Science Research Centre, Director of Chronos 14Carbon-Cycle Facility, and UNSW Director of ARC Centre for Excellence in Australian Biodiversity and Heritage, UNSWZoë Thomas Zoë Thomas is a Friend of The Conversation. ARC DECRA Fellow, UNSW