Dünyanın dört bir yanındaki hükümetler COVID-19 aşı programlarını uygulamaya koydukça ve ekonomilerini hayata döndürmeye çalıştıkça, iyileşme ulaşılabilir gibi görünüyor. Ancak zor sorular göz ardı edilmemelidir. Bu salgın nasıl oldu? Ve ölümcül salgınlar da dahil olmak üzere gelecekteki küresel risklere karşı ne kadar dirençliyiz? Daha da önemlisi, COVID-19 bir "siyah kuğu" olayı değildi - makul bir şekilde tahmin edilemeyen bir olay. Dünya Sağlık Örgütü'nün acil durumlar programının yönetici direktörü Mike Ryan'ın Şubat ayında ateşli bir adresinde açıkça belirttiği gibi, COVID-19 insan yapımı bir acil durumdur. Ekonomik büyümeyi çevresel ve sosyal sürdürülebilirliğin önüne koymaya devam ederek, “salgın hastalıkların yeşerdiği koşulları yaratıyor… ve geleceğimizle birlikte büyük riskler alıyoruz”. İnsan uygarlığı ekoloji yasalarıyla çarpışma rotasındadır. Uzmanlar, insanoğlunun doğaya yönelik artan müdahalesinin bir sonucu olarak zoonotik hastalıkların tür engelini aştığı konusunda uzun süredir uyarıda bulunuyorlar. 2019 yılı dönüm noktası niteliğindeki bir küresel biyoçeşitlilik değerlendirmesi , türlerin ve ekosistemlerin "insanlık tarihinde eşi benzeri görülmemiş" oranlarda düşüş gösterdiğini gösterdi. Biyoçeşitlilik kaybı , tümü ekonomik büyümeyi zorlayan uygulamalar tarafından nihai olarak üretilen veya büyük ölçüde güçlendirilen, birbiriyle ilişkili birden fazla güç tarafından yönlendirilerek hızlanıyor. Bunlar, ormansızlaşma, tarımsal genişleme ve vahşi hayvanların yoğunlaştırılmış tüketimini içerir. İklim değişikliği genellikle manşetlerde yer alıyor, ancak kitlesel biyoçeşitlilik kaybı ihtimalinin de aynı derecede felaket olduğu giderek daha açık hale geliyor. En önemlisi, bu iki zorluk birbiriyle derinlemesine bağlantılıdır. Küresel ısınma, en çeşitli doğal ekosistemlerimizin çoğu üzerinde büyük bir baskı oluşturuyor. Buna karşılık, bu hayati ekosistemlerin azalması, karbon depolama ve aşırı hava ve diğer iklimle ilgili risklerden koruma sağlama yeteneklerini zayıflatır. Bu etkiler, politik olarak uygun olabilecek ancak yaşamı sürdüren ekosistemlerin korunmasında yer alan karmaşıklıkları gizleyen "karbona karşı savaş" gibi basitleştirilmiş metaforlarda ele alınamaz. "Karasal, deniz ve diğer su ekosistemleri ve bunların parçası oldukları ekolojik kompleksler dahil olmak üzere tüm kaynaklardan gelen canlı organizmalar arasındaki değişkenliği" yakalayan tek bir ölçüm yoktur. Aslında, dünyadaki birçok canlı organizma hala insanlar tarafından bilinmemektedir . Keşfedilmemiş bölge Sınırlı bir gezegende sürdürülemez ekonomik büyümenin zor sınırları olduğu uzun süredir tartışılsa da, bu argümanlar Batılı ekonomik güçler tarafından büyük ölçüde reddedildi. Ancak piyasa güçleri doğal kıtlığı ortadan kaldırmayacak veya gezegensel sınırları ortadan kaldırmayacaktır. Ekonomik planlamacılar, kısmen çevresel yıkıma ilişkin artan kamu bilinciyle hareket ederek, er geç, ekolojik karşılıklı bağımlılığımıza uyanıyorlar. Birleşik Krallık Hazinesi tarafından yaptırılan en son Dasgupta İncelemesinin belirttiği gibi: “Ekonomilerimiz, geçim kaynaklarımız ve refahımızın tümü en değerli varlığımıza bağlıdır: doğaya. Biz doğanın parçasıyız, ondan ayrı değiliz. " Okul iklimi grevleri ve dünya çapında iklim ve doğa ile ilgili acil durumların ilan edilmesiyle canlanan BM Genel Sekreteri António Guterres, 2021'i “insanlığı doğa ile uzlaştırma yılı” olarak ilan etti. Bununla birlikte, ilerleme eksikliği ciddidir. 2010'da kabul edilen 20 küresel biyolojik çeşitlilik hedefinin hiçbiri on yıl sonra tam olarak karşılanmadı. Uluslararası toplum, Paris iklim anlaşmasını uygulama konusunda yolun dışında kalıyor. Ve COVID-19 krizi, büyük ekonomileri daha iyi ve daha çevreci yeniden inşa etme taahhütlerinde bulunmaya sevk etse de, kurtarma harcamalarının çoğu olağan iş ekonomilerine akıyor. Düşüncede temel bir değişim Toplumlarımızın nihayetinde bağlı oldukları ekolojik yaşam destek sistemleri pahasına gelişmemesini sağlamak için siyasi gerçeklik biyofiziksel gerçeklikle nasıl uyumlu hale getirilebilir? Ekonomist Kate Raworth'un insani gelişme için halka şeklindeki ekonomik modeli , yönetişim yeniden tasarımının merkezine sosyal ve gezegensel sınırları yerleştiren önemli bir eylem planı sunuyor. Başka bir deyişle, hiçbir insanın yaşamın temellerinden (yiyecek, barınak, sağlık hizmeti vb.) iklim, sağlıklı toprak, koruyucu bir ozon tabakası). Kate Raworth'un çörek modeli sosyal ve gezegensel sınırlar. Kate Raworth / Wikipedia , CC BY Ancak bu, en azından 1960'lara kadar uzanan uzun bir ekolojik ekonomik plan çizgisinden sadece bir tanesi. Şu soru kalıyor: Toplum, doğayla uyum içinde yaşadığımız bir yerde farklı bir barınma için doğayı iktidara getirme konusundaki derin iradesinden vazgeçmeye hazır mı? Çevrebilimci Gregory Bateson'un gözlemlediği gibi: "Çevresine karşı kazanan yaratık kendi kendini yok eder." COVID-19 salgını, kömür madenindeki bir kanaryadır; daha fazlası sizi takip edecek. Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli, çevresel sorunun “toplumun tüm yönlerinde hızlı, geniş kapsamlı ve benzeri görülmemiş değişiklikler” gerektirdiğini açıkça ortaya koydu. Bu ifadeden belki daha az açık olan şey, toplumun hedeflerini ve özlemlerini şekillendiren zihniyet, model ve metaforların da değişmesi gerektiğidir. İlham nereden arayabiliriz? Yale Çevresel Performans Endeksine göre, Botsvana ve Zambiya, biyolojik çeşitlilik ve habitat koruması açısından dünyada birinci ve ikinci sırada yer almaktadır. Aslında Botsvana, biyolojik çeşitliliğinin çoğu bozulmadan kaldığı için benzersizdir. Bu tür örnekler, doğa ile bir uzlaşmaya nasıl yaklaşabileceğimize dair dersler içerir. Siyaset bilimci William Ophuls , siyasi mücadelenin artık acilen ekolojiyi ana bilim ve Gaia'yı çağımızın anahtar metaforu yapmaya odaklanması gerektiğini savunuyor. Başka bir deyişle, kendimizi bir şekilde bizi destekleyen doğal sistemlerin üstünde veya dışında olarak düşünmeyi bırakmalıyız. Homo (in) sapiens trajedisine düşmekten kaçınmak istiyorsak, insanlığın ekoloji politikasını kucaklama çabaları bu yüzyılın belirleyici hikayesi olabilir. Tom Pegram Associate Professor in Global Governance and Deputy Director of UCL Global Governance Institute, UCLJulia Kreienkamp Researcher at the Global Governance Institute, UCL