BM'den bağımsız bir uzman Salı günü İnsan Hakları Konseyi'ne yaptığı açıklamada, işkence vakalarında cezasızlığa son vermek ve mağdurlar adına adaleti sağlamak için Devletlerin "birincil yanıtlayıcılar" olması gerektiğini söyledi. BM İşkence ve Diğer Zalimane, İnsanlık Dışı veya Aşağılayıcı Muamele veya Ceza Özel Raportörü Alice Edwards, "İşkenceyi soruşturmaya yönelik ulusal görev, endişe verici bir şekilde, evrensel olarak yeterince uygulanmıyor " dedi. Sahipliğini almak' Ulusal yargılamanın önemini vurgulayarak, "Uluslararası ceza mahkemeleri ve mahkemelerindeki etkileyici büyümeye ve bu kuruluşlara toplu taahhüdümüze rağmen, onların bugün işlenen işkence suçlarının ölçeği ve kapsamıyla başa çıkma kapasiteleri asla yeterli olmayacak" dedi. Yetkilileri , anlamlı hesap verebilirlik, iyileşme ve uzlaşma sağlamak için "adalet süreçlerini sahiplenmeye" ve işkence suçları için "evde" adaleti aramaya çağırdı. 'Göze batan boşluk' Rapor, kurumsal, düzenleyici, siyasi ve pratik zorluklar da dahil olmak üzere, işkence iddialarının tam ve hızlı bir şekilde soruşturulmasını engelleyen ana engellerin altını çizdi. Ayrıca, en az 105 ülkenin açık bir cezai işkence suçunu benimsediğinin belgelenmesi de dahil olmak üzere, Devletin işkence iddialarının soruşturulmasını teşvik etmek için ümit verici uygulamalarına dikkat çekti. Özel Raportör raporunda, uluslararası işkence yasağının vaadi ile gerçekliği arasındaki “apaçık bir boşluğa” işaret etti . Bağımsız haklar uzmanı, her Devletin ulusal hukukta işkence suçlarını suç sayma ve soruşturma, şüphelileri kovuşturma veya iade etme ve suçluları suçun ciddiyetini yansıtan cezalarla cezalandırma görevi olduğunu söyledi. Resmi rol İşkence ve diğer kötü muamele vakalarının çok azının resmi olarak rapor edildiğini ve gün ışığına çıkan vakaların düzenli olarak çöktüğünü veya tatmin edici bir sonuca varılmadan önce geri çekildiğini söyledi. "İşkence suçu ile adi suç arasındaki fark, işkencenin her şeyden önce kamu görevlileri tarafından işlenen veya mümkün kılınan bir suç olmasıdır ." " Suçlayan ile sanık arasındaki bu güç asimetrisi, mağdur olduğu iddia edilen kişiyi özellikle tehlikeli bir duruma sokuyor." Rapor, mağdurların sık sık iddialarını geri çekmeleri için nasıl tehdit edildiğini ve sindirildiğini, can sıkıcı karşı iddialar ve buna bağlı itibar zedelenmesi riskini göze aldıklarını veya "adalet çarklarına" güvenmediklerini belgeledi. 'Bahis miktarı yüksek' "Şikayetçiler hâlâ gözaltında veya aleyhinde iddiada bulundukları yetkililerin kontrolü altında olabilir" dedi. “ Daha fazla işkence veya 'kaybolma' da dahil olmak üzere misilleme ve şiddet riskleri gerçektir. Bahisler yüksek.” Devletleri, mağdurların ve hayatta kalanların tam olarak yetkilendirilmelerini ve işkence içeren herhangi bir yasal kovuşturmaya aktif olarak katılabilmelerini sağlayan bağımsız soruşturma organlarının kurulması da dahil olmak üzere bir dizi adım atmaya çağırdı. Devletleri şikayetçilere gereken saygıyı göstermeye ve uygun rehabilitasyon ve koruma önlemleri sunmaya çağırdı. "Travma danışmanlığına ve diğer rehabilitasyon biçimlerine erken erişim, yalnızca şikayetçinin ruh sağlığının yararına olmakla kalmaz, aynı zamanda mahkeme işlemlerinde daha güvenilir tanıklar olmalarına da yardımcı olur" dedi. "Ulusal işkence davaları devlet otoritesine bir tehdit oluşturmaz" dedi. “Aksine, bir hükümetin meşruiyetini tehdit eden şey, kişilere işkence yapmak, failleri soruşturmayı ve yargılamayı reddetmek, işkencecileri cezasız bırakmaktır. Bir Devletin meşruiyeti, işkence suçunun suç ortağı olarak görülmek yerine hakikati ve adaleti gerçekten savunması halinde artacaktır.” Özel Raportörler ve bağımsız uzmanlar, bireysel kapasiteleri dahilinde çalışırlar. BM personeli değiller ve çalışmaları için maaş almıyorlar.