Uganda'da yeni kabul edilen Yeni yasa, HIV pozitif veya 18 yaşından küçük biriyle eşcinsel ilişki olarak tanımlanan sözde “ Dünyanın dört bir yanındaki birçok ülke eşcinsel ilişkileri suç olmaktan çıkarmaya doğru ilerliyor (en son olarak , ve ). Ancak diğerleri daha sert yasalar dayatmaya çalışıyor. Örneğin, Tanzanya'da hükümetin kadın kanadının lideri eşcinsellerle ilgili suçlardan hüküm giymiş erkeklerin hadım edilmesi çağrısında bulundu. Bu arada Gana , gaddar bir eşcinsel karşıtı yasa tasarısını sulandırmış gibi görünüyor, ancak bunu ancak ABD Başkan Yardımcısı Kamala Harris'in ziyareti öncesinde bu konudaki endişelerini dile getirmesinin ardından yaptı. Bazı Afrika ülkelerinde LGBTQ+ kişilere karşı artan bu düşmanlık, birçok kişinin kaçmasına neden oluyor . Ancak gey ve cinsiyet çeşitliliğine sahip insanlar, tarihsel olarak yurt dışına sığınma konusunda çok büyük engellerle karşılaştı. Bugün, tüm sığınmacılar arasında kişiler arasında yer alıyorlar . LGTBQ+ Ugandalıların birkaç seçeneği var Uganda'ya sınırı olan beş ülkeden dördünde (Güney Sudan, Kenya, Tanzanya ve Demokratik Kongo Cumhuriyeti) aynı cinsiyetten cinsel ilişki de suç sayıldığından, LGBTQ+ Ugandalılar için güvenli bir sığınak bulmak kolay değil. Kenya, Uganda'dan kaçan sığınmacılar için en yaygın yer. Ancak, Yüksek Mahkeme'nin yakın zamanda cinsel yönelim temelinde ayrımcılığın anayasayı ihlal ettiğine karar vermesinin ardından o ülkedeki LGBTQ+ kişilere karşı bir tepki oluştu . Kenyalı bir mülteci kampındaki LGBTQ+ Ugandalılar, oradaki durumun "hayal edebileceğiniz kadar korkunç" olduğunu söyleyerek günlük düşmanlıklarla karşı karşıya kaldıklarını bildirdi. Artık batı ülkelerinde Uganda'dan gelen LGBTQ+ mültecilere kapılarını açmaları için artan çağrılar var , ancak ilerici eşcinsel hakları yasalarına sahip ülkelerde bile süreç o kadar basit değil. Örneğin Avustralya'da 2018-23 yılları arasında yalnızca 1.100 sığınmacıya cinsel yönelimleri nedeniyle koruma vizesi verildi. Bu, bildirilen ihtiyaç okyanusunda ancak bir damla. LGBTQ+ savunuculuk grubu Rainbow Railroad, zulümden kaçan LGBTQ+ kişilerden yılda ortalama 10.000 yardım talebi aldığını söylüyor. Uluslararası mülteci anlaşmaları ne diyor? 1951 Mülteci Sözleşmesi, sığınma arayan kişilerin haklarını düzenleyen önde gelen uluslararası anlaşmadır. Bununla birlikte, taslak haline getirildiğinde, eşcinsellik ülkelerin çoğunda hâlâ bir suçtu. Sonuç olarak, LGBTQ+ kişiler bugün bile sözleşme tarafından açıkça korunmuyor. Sözleşme, mülteciyi, haklı nedenlere dayanan zulüm korkusu taşıyan kişi olarak tanımlamaktadır . ırk din milliyet belirli bir sosyal grubun üyeliği politik düşünce. 1990'larda ABD, Kanada ve Avustralya gibi birçok batılı ülke, LGBTQ+ kişileri bu anlaşma kapsamında, makul bir zulüm korkusu varsa sığınma talebinde bulunabilecek "belirli bir sosyal grup" olarak tanımaya başladı. Son olarak, 2008'de BM Mülteciler Yüksek Komiserliği cinsel yönelim ve cinsiyet kimliğiyle ilgili mülteci taleplerine ilişkin bir kılavuz yayınladı . Bu, sığınma talebinde bulunanlar için süreci kolaylaştırmış olmalıydı. Ancak LGBTQ+ kişiler tarafından yapılan birçok mülteci talebi hâlâ başarısızlıkla sonuçlanıyor. Durum neden böyle? LGBTQ+ mültecilerin reddedilme nedenleri Belirli bir örnek olarak Avustralya'ya bakalım. Avustralya, Mülteci Sözleşmesi kapsamında LGBTQ+ kişileri zulüm gören bir grup olarak tanısa da, eşcinsellerin cinsellikleri konusunda ketum olmaları durumunda kendi ülkelerinde güvende olabilecekleri temelinde birçok iddia 2003 yılına kadar reddediliyordu . Ardından, Aralık 2003'te Yüksek Mahkeme, bir kişinin zulümden korunmak için cinsel yönelimini gizlemesini beklemenin temelde yanlış olduğuna karar verdi . Ancak bu, başarılı sığınmacı başvurularında beklenen artışı sağlamadı. Pek çok LGBTQ+ insanı kendilerini yeni bir engelle karşı karşıya buldu - yetkililer onların gerçekten LGBTQ+ topluluğunun üyesi olup olmadıklarını sorguluyordu. Örneğin, 2020'de Federal Mahkeme, Mülteci İnceleme Mahkemesinin, ilişkileri nedeniyle kendi ülkelerinde zulüm görmekten korkan iki Pakistanlı erkeğin sığınma başvurularını reddeden bir kararını değerlendirdi . Mahkeme, erkeklerin eşcinsel olduğuna veya bir ilişkisi olduğuna inanmadığını söyledi . Çeşitli nedenlerle erkeklerin güvenilirliğini sorguladı. Bunlar, erkeklerin ilişkilerini bir sır olarak saklamak istediklerini söylediklerinde ve ilk cinsel karşılaşmalarıyla ilgili sorulara nasıl yanıt verdikleri için Melbourne'daki gey mekanlarını ziyaret etmelerini içeriyordu. Temyizde Federal Mahkeme, mahkemenin erkeklerin güvenilirliğine ilişkin vardığı sonuçları kusurlu ve mantıksız buldu. Mahkeme, dosyayı yeniden görülmesi için mahkemeye gönderdi. Hükümet karar vericilerinin bu tür hatalardan kaçınmasına yardımcı olacak kapsamlı kaynaklar varken, bu tür değerlendirmelerin hala nasıl yapıldığını anlamak zordur . LGBTQ+ iltica başvurularının reddedilme oranının yüksek olması Avustralya'ya özgü değildir. Yakın zamanda yapılan bir araştırma , Avrupa genelinde LGBTQ+ sığınmacıların her üç iddiasından birinin, yetkililerin davacıların cinsel yönelimleri hakkındaki iddialarına inanmaması nedeniyle reddedildiğini ortaya çıkardı. Ve on kişiden dördü, yetkililer kendi ülkelerinde zulüm görme riski altında olduklarına inanmadıkları için reddedildi. İleriye giden bir yol var mı? Birçok batılı ülke Irak, Suriye, Afganistan ve son olarak da Ukrayna'daki savaştan kaçan mültecilere kucak açtı. Ancak insanların ülkelerinden kaçmalarının tek nedeni silahlı çatışmalar değil. Uganda, LGBTQ+ vatandaşlarına karşı savaş yürütüyor ve acilen kaçmaları gerekiyor. LGBTQ+ kişilerin haklarına saygı duyan ülkelere onlara güvenli bir sığınak sunmak düşüyor. Kanada bunun nasıl yapılabileceğine dair faydalı bir örnek sunuyor. Başbakan Justin Trudeau bu ay hükümetinin "LGBTQI+ kişilerin burada Kanada'da yeni ve güvenli bir dönem başlatmasına yardımcı olmak" için Rainbow Railroad ile ortaklık kurduğunu duyurdu. Uganda'dan kaçan LGBTQ+ kişiler için, bunun kendilerine açık olan tek kapı olmadığını umabiliriz. Paula Gerber Professor of Human Rights Law, Monash University