Tüm kelimeler üşüyor sensiz, tüm hayaller eksik düşlerimde
Kendimi aldatıyorum “mutluyum” diye,
koca bir yalancı olduğumu aynaya baktığımda anlıyorum.
Çıkageldin yine beklenmedik saatlerde aklıma, nemleniyor gözlerim
Yine rutubet kokuyor yüreğim, hiçbir havalandırma yok edemiyor bıraktıklarını
Yüreğimin penceresini açınca hala sen koktuğunda anladım
Vazgeçemediğimi...
Yokluğunun peşine düşmüşken harfler
Sen kim bilir hangi satır başında sevda şarkıları söylüyorsun bilmediğim kadınlara
Oysa ne çok sevmiştim seni, seninde beni sevdiğin gibi!
İlk söylediğim gerçekmiş, ikincisi ise koca bir yalan!
Gittiğinde değil, dönmediğinde anladım.
Ben bu kadar severken, hiçbir zaman anlayamadım gerçeği
Papatya mevsimi de değil şimdi
Hangi yaprağın kaderine bırakacağım sevgi sözcüklerini
O kadar da suladım ayaklarını, özenle ektim gözlerini tenime
Çocukların ulaşamayacağı yerde saklayanız yazıyordu yüreğini
O yüzden bekledim olgunlaşmanı
Daha kaç mevsim geçmesi lazım büyümen için söyle?
Arıyorum hala, hiçbir neden yetmiyor yokluğuna
Gözlerin gözlerimden gidince anladım
Ki sen başka kollarda bir avuntu ararken daha çok kanatıyordun yüreğini
Şimdi gel desem bin bir bahane, git desem hiç gelmedim ki diyeceksin
O zaman söyle bana, bendeki bu yaralar kimin eseri?
Hiçbir plastik cerrah yok edemiyor yüzümdeki çizgileri
Yinede ellerim üşürken böylesine, yoksun diye kızmıyorum artık
Suç bende üşüyorsam, yokluğunda değil
Geceden sermeyi unutmuşum güneşi
Çok üşengecim zaten bilirsin, sevmeye bile!
Buzlarla bezenmiş ringe beyaz havluyu attığımda anladım
Çok yoruldum sevgili
ve hiç durmak gelmiyor bu kez içimden
Yokluğunu yok etmek için belki daha çok koşmalıydım sana...!
Açık ara önde gidiyor şimdilerde ayrılık
Ya sen soluklan biraz
- yada ben biraz daha fazla süreyim izini...!
