Zhang Zongxi, Çin'in kuzeybatısındaki Gansu eyaletindeki Huangshan köyüne ilk kez 2018'de görevli olarak geldi. Sokaklarda neredeyse hiç kadın görmemesi, onu çok şaşırttı. Yoksulluk içindeki Dongxiang Özerk Bölgesi'nde bulunan Huangshan köyünde 922 kadın yaşıyordu, ancak o zamanlar kadınların yüzde 98'inden fazlası, tarlada çalışmaktan kalan zamanlarını yaşlılara ve çocuklara bakmakla harcayan ev kadınlarıydı. Çoğu köylerinin dışına çıkmamıştı.. Zhang, köydeki birçok aileyi ziyaret ederek 2018 Temmuz'da bir girişim tarafından kurulan yoksulluğu azaltma atölyesine kadın işçi almaya çalıştı. Fakat bu çabasında başarısız oldu. Diğer yetkililer Zhang Zongxi’ye köydeki çok az kadınla tanışıp konuşabileceğini söyledi. Misafirlerle aynı masada bile oturmuyor, yemeklerini ayrı bir odada yiyorlardı. Zhang birkaç ay sonra, eşiyle işe alım konusunu konuşmak için bir erkekten "izin" aldı ve yavaş yavaş ilerleme kaydetmeye başladı. İnandırıcılık yeteneğine güvenen Zhang Zongxi, kadını atölyeye katılmaya ikna etmekte fazla sorun yaşamayacağını düşündü, ancak daha Zhang konuşmasını bitirir bitirmez kadın odasına çekilince çok şaşırdı. Köydeki kızların çoğu ilkokul ikinci sınıfta okuldan alınıyor. Dongxiang'daki Shaheichi köyüne yeni atanan Zhou Shengfeng de aynı sorunlarla karşılaştı. Zhou, "Köydeki kızların çoğu ilkokul ikinci sınıfta okuldan alınıyor. Çoğu 16-17 yaşında evlendiriliyor ve 20'li yaşlarında genellikle dört veya beş çocuk sahibi oluyorlar" diyor. Bir keresinde bir babayı kızını liseye göndermek için ikna etmeye çalışan Zhou, ret cevabıyla birlikte "Dongxiang'daki kızların kaderi budur" yanıtını aldı. Dongxiang'daki kadınlar nesillerdir kader ve yoksulluğun pençesindeydi ama sessizlik içinde acı çekmeyi reddedenler de vardı. Şu anda 31 yaşında olan Ma Haizhe, köydeki erkek çocuklar gibi okula gitmek istedi ancak anne babası buna izin vermedi. Ailesinin isteğine inatla ve cesaretle direndi, onun kararlılığını gören ailesi de ilkokula gitmesine izin verdi. Ma Haizhe, köyünde bir atölyenin çalışan aradığını öğrenince umutları yeniden yeşerdi. Ma henüz ilkokulun ilk gününe hazırlanırken, annesi onu bir kenara çekti ve, "Çok çalış, sonun benim gibi olmasın" dedi. Sonuçta Ma'nın kaderi yine köydeki diğer kızlarla aynı oldu ve 17 yaşında evlendi fakat farklı bir hayat için savaşmaktan asla vazgeçmedi. Ma Haizhe, köyünde bir atölyenin çalışan aradığını öğrenince umutları yeniden yeşerdi. Atölyenin sahibi, Dongxiang'da doğan ve Ma Haizhe'den bir yaş küçük olan Ma Xiaoxiao'ydu. Ma Xiaoxiao'nun kaderi, o henüz çocukken ailesinin Lanzhou eyaletinin başkentine taşınmasıyla diğer kadınlardan farklılaşmış ve daha sonra üniversiteye gidip iş bulmuştu. Ma Xiaoxiao, 2017'de memleketini ziyaret etti ve Dongxiang'daki kadınların durumunun ve konumunun hiç değişmediğini görünce şok oldu. Ancak bugün tamamen farklı bir hayat yaşıyorlar. Dongxiang'daki kadınların nakış konusunda uzman olduğunu bilen Ma Xiaoxiao ve eşi, kadınlara çalışma fırsatı sağlamak için bir nakış atölyesi kurmaya karar verdi. İlk birkaç ayda ilçe genelinde çalışmak isteyen sadece birkaç düzine kadın buldular. Çift, işlerinin başlangıcında bölgede baş belası olarak ün yaptı, çünkü köyün yaşlıları, onların gelişinin aileleri yok edeceğini ve yerel kadınları yozlaştıracağını düşünüyordu. Ancak Ma Xiaoxiao, şüpheci yaşlılarla yüzleşmek ve onların geri kafalı fikirlerini değiştirmekte kararlıydı. Ma Xiaoxiao'nun yalnızlığı, yoksulluğu azaltma kampanyasına giderek daha fazla hükümet desteği geldiğinde ve köy yetkilileri ile sosyal güçler de eklendiğinde sona erdi. Dongxiang Halk Meclisi Daimi Komitesi Başkan Yardımcısı ve Bölge Kadın Federasyonu Başkanı Qi Xiuli, "Bu kadınların kaderlerini nasıl değiştireceklerini anlamalarına ve ailelerinin zincirlerinden kurtulmalarına yardım etmeliyiz" diyor. Farklı kurumların yardımları, her geçen gün daha fazla kadının atölyelerde iş bulmasını sağladı ve Ma Haizhe de sonunda hayalini gerçekleştirdi. Nakış atölyesinde çalışan Ma Haizhe, bugün ayda 3 bin yuan (yaklaşık 438 dolar) kazanabiliyor. Atölyelerde çalışan ilk kuşak kadınlar, geleneksel ev işlerini ihmal etmeden hem ailelerinin gelirini artırmayı başardı, hem de eşlerinin ve kayınpederlerinin tam desteğini aldı. Gerçekten de Dongxiang'da giderek daha fazla insan bu özgürleşme yolundan faydalanmaya başladı. Hatta bazı yaşlı kadınlar atölyelerde kızlarına ve torunlarına katıldı, artık pek çok erkek de eşlerini mutlu şekilde iş yerlerine bırakıyor. Ma Xiaoxiao, "Kadınların kazançları, ailelerindeki konumları ve aileleriyle olan ilişkileri yavaş yavaş değişiyor. Ma Haizhe gibi kadınlar, anneleriyle farklı bir yol izliyor ve artık kendi kızlarının daha da ileri gideceğinden eminler" diyor. Dongxiang'da bugün kuaförlük, geleneksel şemsiye üretimi ve örgü gibi çeşitli alanlardaki yoksullukla mücadele atölyelerinin sayısı 55'e ulaştı. Bu atölyelerde 3 bin 100'den fazla kişi çalışıyor ve bunların 2 bin 601'i kadın.