Denis Villeneuve'nin filmi o kadar gerçek ve duygusal bir genişliğe sahip ki, duyuları alt üst ediyor. Yön: Denis Villeneuve. Oyuncular: Timothée Chalamet, Rebecca Ferguson, Oscar Isaac, Josh Brolin, Stellan Skarsgård, Dave Bautista, Zendaya. Sertifika 15, 155 dakika Frank Herbert'in Kum Tepesi'nde kurgusal Arrakis gezegeniyle tanışıyoruz - kurak bir yer, rüzgarları kumla o kadar boğulmuş ki içinde herhangi bir yaratığın veya insanın yaşaması imkansız gibi. Yine de, derinlerde bir yerden bir gümbürtü duyulabilir. Hem vahşi hem de dağlık kum solucanları görünmeden hareket eder, ancak yine de hissedilir. Bu, Herbert'in, yaygın olarak bilim kurgunun en büyük parçalarından biri olarak kabul edilen, ancak popüler bilinçte George Lucas'ın eski dinler ve çöl mesihleriyle ilgili hikayesini hiçbir şey yapmadan çalabileceği bir dereceye kadar bulunmayan kendi kitabının kaderini tarif etmenin garip bir şekilde doğru bir yolu. Bu arada, Hollywood kitabı zehirli bir kadeh gibi görmeye başladı. Dune şimdiden iki büyük vizyon sahibini devirdi: Alejandro Jodorowsky'nin psychedelic vizyonu kendi içine çökerken, David Lynch'in tipik absürt yaklaşımı eleştirmenler tarafından yerildi. Dolayısıyla Warner Bros'un Herbert'in 1965 tarihli romanını yeniden gözden geçirme kararında yadsınamaz bir cüret vardı ve onu şimdi Fransız-Kanadalı yönetmen Denis Villeneuve'ün ellerine bıraktı ve onu iki bölüme ayırdı. Ancak bu risk zengin bir şekilde ödüllendirildi. Villeneuve's Dune , aşağıdaki karanlıktan patlayan kum solucanıdır. Duyuları alt üst edecek kadar gerçek ve duygusal büyüklükte bir film. Her şey yolunda giderse, Peter Jackson'ın Yüzüklerin Efendisi üçlemesinin JRR Tolkien'in çalışması için yaptığı gibi kitabın mirasını yeniden canlandırmalı. Gerçekten de, Jackson gibi, Villeneuve'nin de bu durumda onun kurtarıcı lütfu olduğu görüşüne kesin bir uysallık vardır. Önceki filmlerinden ikisi olan Varış ve Mahkumlar kendi ayırt edici görünümlerine sahip olmuş olabilir, ancak Ridley Scott'ın başyapıtının gecikmiş devamı olan Blade Runner 2049'a geldiğinde, öncekilerin dilinde akıcı bir şekilde konuşuyordu. O halde Dune , Herbert'in kitabına sıkı sıkıya bağlı. Yazarın, baharat olarak bilinen güçlü bir ilacın tek kaynağı olan Arrakis'e karşı savaş yürüten feodal soylularla ilgili öyküsü, bugün akademisyenlerin hâlâ çözmekte olduğu çelişkili fikirlerle doludur. Villeneuve için, çıkarları çoğunlukla sömürgecilik ve dinin çatıştığı yerde, özellikle de bir nüfusu kontrol etmek için inancın silahlandırılmasında yatıyor gibi görünüyor. Film, Arrakis'in yerli Fremenlerinden biri olan Chani'nin (Zendaya) halkına bir sonraki baskıyı kimin yapacağını düşündüğü bir anlatımla açılıyor. Zalim ve acımasız Harkonnenler gezegenlerini terk ettiler ve baharat ticaretinin kontrolünü bıraktılar. Onların yerine Atreides Hanesi gelir: Dük Leto (Oscar Isaac), cariyesi Leydi Jessica (Rebecca Ferguson) ve oğulları Paul (Timothée Chalamet). Jessica, tarihin yol gösterici eli olarak hizmet etmiş cadı benzeri kadınlardan oluşan ruhani bir tarikat olan Bene Gesserit'in bir üyesidir. Soyların dikkatli bir şekilde karıştırılmasıyla, “Kwisatz Haderach”ı – uzay ve zaman, geçmiş ve gelecek arasında köprü kurabilecek kadar güçlü bir zihin – üretmeyi umuyorlar. Paul'ün kendisinin söz konusu kader varlığı olabileceği giderek daha açık hale geliyor. Herbert'in romanında anlatılan olaylardan yüzyıllar önce, tüm bilgisayarları yok eden bir isyan yaşandı. Patrice Vermette'in prodüksiyon çalışması ve Jacqueline West'in kostümleri, fütürist tasarımın birçok geleneğinden çok daha arkeolojik ve sembolik bir şey lehine kaçındı. Boyalı Japon panelleri, bir zamanlar Jodorowsky'nin filmi için işe alınan sanatçı HR Giger'in mekanik ürkütücülüğünün sadece bir dokunuşuyla Bizans cüppelerinin yanında duruyor. Hans Zimmer'ın müziği o kadar korkunç ki ürkütücü, hem gırtlak şarkılarını hem de İskoç gaydalarını içeriyor. Villeneuve her karesini bulaştırmak için Paul kader korkunç, boğucu ağırlığını verir Dune , steril fl dan Arrakis'in altın benekli pus yaptığı anadünyası Caladan ait sesi kapalı paleti -. Figürler uçsuz bucaksız manzaralar arasında gezinirken, minyatür uzay gemisi sürüleri istilacı böcekler gibi toplanıyor. Bu küçüklük de bazı insanlık için izin verir. Bu karakterlerde, uğursuzlukla yutulamayacak kadar zeki bir oyuncu kadrosu tarafından desteklenen bir kırılganlık var. Chalamet her zaman utangaçlığına sahip olacak, Zendaya sesine keskin bir netlik kazandıracak. Ama Dune karmaşık bir kitap. Aynı zamanda karmaşık bir film. Dili, giyimi ve kültürü doğrudan göçebe Arap Bedevi kabilelerinden ilham alan Fremenlerin neden konuşma rollerinde Orta Doğu ve Kuzey Afrika (Mena) aktörlerini değil de liderlerini öne çıkarmadıklarına dair gerçek bir soru var. Javier Bardem tarafından shemagh'dan ilham alan bir başörtüsüyle oynandı. Oyuncu seçimi zayıf ve ancak Villeneuve bu hikayenin ikinci bölümünü çekebilirse daha fazla soruna neden olacak. Dune söz konusu olduğunda boyada küçük ama göze çarpan bir parça – aksi takdirde o kadar göz korkutucu bir ihtişama sahip bir eser ki, ilk etapta var olduğuna inanmak bile zor. Clarisse Loughrey Baş film eleştirmeni