Dünya çapında her yıl 28 Haziran - 4 Temmuz tarihleri arası Emekliler Haftası, ülkemizde ise Mustafa Kemal Atatürk'ün emekliye ayrıldığı tarih olan 30 Haziran Emekliler Günü olarak kutlanıyor. Eğer kutlama denilebilirse! Bu günleri bu sene küresel salgın ve kriz ortamında, belirsizlik ve güvensizlik sarmalında geçiriyoruz. “Mazide muktedirken bütün kuvvetiyle çalışmış olanlara karşı minnet hissi duymayan milletin istikbale güvenle bakmaya hakkı yoktur” diyordu Mustafa Kemal. Ancak bugün geldiğimiz noktada değil minnet duymak, en temel insan haklarımıza dahi göz dikmiş bir iktidarla karşı karşıyayız. Bu sene Emekliler Haftası’nı, iktidarın popülist tavrının bir ürünü olan “zam” vaatlerinden; yandaş medyanın “emeklilere müjde” haberlerinden çok uzakta; küresel bir salgın karşısında bizleri evlerimize kapatan, açlık ve yoksullukla başbaşa bırakan, insan hakkı gaspına varan, “işçiye, emekçiye, emekliye değil sermayeye bütçe” tavrının benimsendiği aşikar olan politika ve uygulamalarla geçiriyoruz. Hal böyleyken açlık sınırındaki büyük artışa, taleplerimize, haklarımıza üç maymunu oynayanların karşısında demokrasi ve sınıf mücadelesinden emekli olmayanların, biz emeklilerin örgütlü mücadelesi çok daha büyük bir önem kazanıyor. Bizler, ne yazık ki, Emekliler Haftası’nı bir araya gelerek, emeklerimizin karşılığını alarak, ekmeğimizi bölüşeceğimiz sofralar kurarak geçiremiyoruz. Bugün 13 milyon emeklinin 6 milyonu emeklilik sonrası ikinci bir işte çalışmak zorunda kalırken çok büyük bir bölümümüz yoksulluk ve hatta açlık sınırının altında yaşamaktayız. Yalan vaatlerden, yanlış politikalardan, ranttan, talandan, yağmadan, yolsuzluktan başka bir şey üretmeyenler bugün bizlere artı değer üretmiyorsanız yaşamayın diyorlar! Bizler, yıllarca yaşamak için üretenleriz. Yaşayacağız! Özelleştirmelerle, ranta açılan yeşil alanlarla ceplerini dolduranların, “yol medeniyettir” diyerek her fırsatta yol üstüne yol yapıp o da kar etmeyince şehirleri beton yığınlarına çevirenlerin karşısında, bizler temiz ve yeşil bir doğa; yaşımızın getirdiği fiziksel rahatsızlıklara uygun bir çevre düzenlemesi istiyoruz. Alacağız! Pandemi döneminde tüm açıklığıyla gördüğümüz gibi dünya çapında sağlık sistemi halkların üzerine çökmüş durumdayken her geçen gün bütün hizmetlerin kamusal niteliğini yok edenlerin, insan sağlığını kazanç kapısı olarak görenlerin karşısında, bizler emeklilik sonrası yaşamımızda ücretsiz, nitelikli sağlık hizmeti istiyoruz. Alacağız! 13 milyon emeklinin bir araya gelmesinden, haklarını dile getirmesinden ve talep etmesinden; bizlerin örgütlü mücadelesinden korkarak sendikamızı türlü çeşit bahanelerle kapatmaya çalışan bir zihniyet emeklilere müjde veremez! Önce haklarımızı gasp edip sonra da zaten emeğimizden çaldıklarını lütufmuş gibi verenlerin karşısında, bizler toplu sözleşmeli sendikal hakkımızı istiyoruz. Alacağız! Emekli aylıklarına yapılan temmuz zammının Emekliler Haftası’na denk gelmesi ve fakat bu zammın gerçek fiyat artışlarıyla, enflasyonla, ekonomik krizle uzaktan yakından ilgisi olmadığı trajikomik bir gerçekliktir. Emeklilerin, dünü bugüne taşıyanların aklıyla alay edercesine yüzde beş – beş buçuk oranlarında yapılan zammı bizlere lütuf gibi sunanlara bir çift lafımız var: Bizler emekliyiz; iktidarların politikalarından, ekonomik krizlerden, salgın hastalıklardan en çok etkilenenleriz. Emekliyiz; yıllarca alınteriyle çalışmış işçileriz, emekçileriz. Emekliyiz; bu ülkenin 13 milyonu biziz. Emekliyiz; emeğin dokuduğu her ilmeğin değerini bilen, o ilmeği dokumuş olan, o ilmeği dokuyan, o ilmeği dokuyacak olan insanın yaşamı için mücadele edenleriz. Evet, bizler emekliyiz; demokrasi ve sınıf mücadelesinden emekli olmayanlarız! İnsanca bir yaşam için mücadele ederek Emekliler Haftası’nı hak ettiğimiz şekilde, bu alemin bizim olduğu günlerde kutlayacağız!