Son on yılda, özçekimler popüler kültürün temel dayanağı haline geldi. #Selfie hashtag'i ilk olarak 2004 yılında ortaya çıktıysa, 2010 yılında iPhone 4'ün piyasaya sürülmesi fotoğrafların viral hale geldiğini gördü. Üç yıl sonra, Oxford İngilizce Sözlüğü yılın "selfie" kelimesini taçlandırdı. Özçekimleri sosyalden profesyonele kadar çeşitli amaçlar için kullanıyoruz. 2018 anketine göre, 34 yaşın altındaki ABD'li yetişkinlerin% 82'si sosyal medyada bir selfie paylaştı. Halka açık toplantılarda salgın vurana kadar, tüm endüstri kendini selfie etkinlikleri ve müzeler üretmeye adadı. Bu muazzam erişim ve popülerlik göz önüne alındığında, son dört yılda fenomenin bilişsel bilimlerde ilgi görmeye başladığını gördü. Yakın zamanda yaptığım bir çalışma da dahil olmak üzere son çalışmaların gösterdiği gibi, özçekimleri alma şeklimiz - ve seçtiğimiz belirli kamera açıları - onlarla ne yapmak istediğimize bağlı olarak değişir. Sol önyargı 1970'lerden beri, tarihi batı portresinde sanatçıların, özellikle kadınları boyarken bakıcılarının sol yanağını tasvir etmeyi tercih ettiklerini biliyoruz. 2017'de yapılan bir araştırma, özçekim çekmeye gelince, insanların kendi sol yanaklarını da fotoğraflamak için akıllı telefonlarını eğme eğiliminde olduklarını gösterdi. Selfie çekenlerin kameralarını dikey olarak konumlandırmalarında da desenler tespit edildi. Tinder'da yayınlanan bir başka özçekim çalışması 2017'de , ilişki kurmaya çalışırken kadınların özçekimlerini yukarıdan ve erkeklerin aşağıdan çekmeyi seçtiğini buldu. Meslektaşlarım ve ben bunun farklı bir platformda nasıl değişebileceğine baktık. Kişi başına on özçekim olan 200 farklı Instagram hesabından oluşan rastgele bir örneklemde yayınlanan 2000 özçekimi dikkate aldık . Her bir özçekim için, kullanıcının cinsiyetini fotoğraftan anlaşıldığı şekilde ve özçekimini yukarıdan, aşağıdan veya önden alıp almadığını kaydettik. Cinsiyete bakılmaksızın tüm kullanıcıların kamerayı başlarının üzerine yerleştirme eğiliminde olduklarını gördük. Kamera konumundaki bu farklılıklar, farklı selfie türleri yaratır. Soru neden. Ancak bu seçimler, özçekimlerin ne için kullanıldığı, yayınlandıkları platformlarla nasıl bağlantılı? Yüz ifadesi "En iyi selfie nasıl çekilir" kılavuzlarının çoğu, yüzünüzün belirli bir açıyla ve yukarıdan fotoğrafını çekmenin daha iyi görünmenizi sağladığını vurgular. Bu, yazarların aşağıdan özçekim yapan erkeklerin kısmen daha uzun ve dolayısıyla daha erkeksi görünme girişiminden kaynaklandığını belirledikleri bir Tinder özçekimleri çalışmasıyla doğrulandı . Bu arada yukarıdan özçekim yapan kadınların bunun tersini başardığı ve onları daha kısa ve daha kadınsı gösterdiği söyleniyordu. Başka yerlerde, araştırma , selfie pozlarındaki ilk trendlere ve bazılarının daha ince ve daha savunmasız görünmek için yüzünüzü nasıl açılı hale getirip oluşturduğuna baktı - ki bu da daha çekici olmakla eşdeğerdir. Araştırmacılar, tarihî bir ressamın bakıcılarının yüzünün sol tarafını neden tercih etmiş olabileceğini açıklamaya çalışırken, birkaç olasılığı araştırdılar . Bunlar, sanatçının solak mı yoksa sağlak mı olduğu, bakıcının ressama göre nerede oturduğu veya aslında yüz tanımada sol görsel yarı alanın bir üstünlüğü olup olmadığı arasında değişiyordu: başka bir deyişle, bir tuvalin soluna boyanmış profil daha kolay algılanabilir mi? Araştırmanın yazarlarının söylediğine göre, veriler tüm bu teoriler üzerinde yetersiz kalıyordu, belki de temel bir görsel tercih olasılığı dışında. Sol tarafı sağ taraftan daha çekici bulmamızın mümkün olabileceğini öne sürdüler. Özçekimlerde, hem sol hem de sağ elini kullanan kişiler aynı sol yanak eğilimini gösterdiler - bu yüzden burada da beceriklilikle ilgili değil. Bunun yerine, bu yaygınlık, içgüdüsel olarak, sol tarafımızı göstermenin daha iyi bir seçenek olduğunu bildiğimizi gösteriyor. Son kanıtlar bunun neden olabileceğine dair daha net bir neden sunuyor. Yüzün sol tarafı, beynin sağ yarım küresi tarafından kontrol edilir ve bu da duyguları iletmekten sorumludur. Böylece, sol taraf daha duygusal olarak ifade edicidir. Araştırmacılar ayrıca, kendimizi özçekimlerimizde , başkalarının bizden çektiği fotoğraflardan daha çekici ve sevimli görme eğiliminde olduğumuzu keşfettiler. İstediğimiz ifade derecesi, neyi iletmek istediğimize ve iletişim kurduğumuz platforma bağlıdır. Sol yanağı göstererek - veya yukarıdan ateş ederek - daha anlamlı görünüyoruz. Kamerayı ön tarafa yerleştirmek ise nötr bir görünüm sağlıyor. Özçekim proksemikleri Selfie çekenler, poz seçimlerinde ve diğer resimsel özelliklerde, izleyicilerine sözlü olmayan, sosyal ve duygusal sinyaller veriyorlar. Bu sinyaller , yüz yüze iletişimde kullandığımız sözsüz sinyallerin 2D eşdeğeri olarak düşünülebilir . Şahsen, bireyler, yakınlık veya kaçınma derecelerini ifade etmek için duruşlarını ve yüz ifadelerini ve birbirlerinden ne kadar uzakta durduklarını kontrol ederler. Edward Hall'un 1960'ların çığır açan çalışmasından bu yana, Gizli Boyut , biz buna boşluk davranışı veya proksemik adını verdik. Fotoğrafta veya sinematografide olduğu gibi, özçekimlerde de oynamak için yalnızca resimsel alanınız var. Ancak bu da bir dizi proksemik sağlar: öznenin yönelim şekli, kompozisyondaki herhangi bir sol-sağ asimetri, çerçevedeki nesneler arasındaki göreceli büyüklükte sorular. Kameraya olan uzaklık ve en önemlisi kamera açısı ile belirlenen bu değişkenler, özçekim yapanın motivasyonlarını, niyetlerini veya duygusal durumlarını sözlü olmayan bir şekilde iletmeye katkıda bulunur. Bu, özçekimlerin bir kendini ifşa etme biçimi olarak tanımlanma biçimiyle uyumludur . Bu sadece otoportrelerin yaptığı gibi (şu anki araştırmamın baktığı bir fark) kendini resimsel olarak sunan veya temsil eden biri değil , aynı zamanda bir diyalog içinde kişisel bilgileri ifşa etmenin bir yolu. Selfie'nin atılabilir doğası, onu bir otoportrenin daha düşünülmüş, sanatsal niyetinden ayırır. Aynı şekilde, bir özçekimin yolu tamamen bağlam ve etkileşimle ilgilidir. Yazar, teorisyen ve Museum Selfies tumblr'ın arkasındaki kişinin belirttiği gibi, " özçekimler bir sohbetin parçası olarak paylaşılır". Alessandro Soranzo Reader in Experimental Psychology, Sheffield Hallam University