Para mutluluğu satın alamaz. Birçoğumuza hayatımızın bir noktasında bu söylendi, ancak bu pek çok insanın daha fazlasını istemesini engellemiyor gibi görünüyor - çok zengin insanlar bile. Soru şu ki, arzularımızı tatmin etmek için her birimizin ne kadar paraya ihtiyacı var?
Ekonomistler genellikle insanlara sınırsız ekonomik istekleri olan ancak bunları tatmin edecek kaynakları sınırlı olarak davranırlar - olarak bilinen temel bir ekonomik kavram . Bu fikir genellikle insan doğası hakkında temel bir gerçek olarak sunulur. Yakın zamanda yayınlanan araştırmamız , bunun yerine, yalnızca bir azınlığın aslında sınırsız istekleri olduğunu ve çoğunun, hala önemli olsa da sınırlı bir miktar parayla mutlu olacağını buldu.
Bu konu hakkında tüm yerleşik kıtaları kapsayan 33 ülkedeki insanlarla anket yaptık ve toplamda yaklaşık 8.000 kişiden yanıt aldık. Katılımcılardan, gerçekçi bir şekilde ulaşılabilir olup olmadığı konusunda endişelenmeden “mutlak ideal yaşamlarını” hayal etmelerini isteyerek tüm isteklerinin yerine getirilmesinin ne anlama geleceğine odaklanmaya teşvik ettik.
Ekonomik istekleri değerlendirmek için insanlardan bu ideal yaşamda ne kadar para istediklerini düşünmelerini istedik. Ancak para nadiren bedavaya gelir ve yanıtlarının, büyük miktarda para elde etmek için gerekeceğini düşündüklerinden etkilenebileceğini düşündük - uzun saatler çalışmak, yüksek riskli yatırımlar ve hatta suçluluk.
Bu yüzden, varsayımsal bir piyangoda bir ödül seçmelerini isteyerek bunu şans eseri yaptık. Her piyangoyu kazanma şanslarının aynı olduğu söylendi, bu yüzden seçimleri, hangi piyangoyu kazanma olasılıklarının daha yüksek olduğu değil, ideal yaşamlarında ne kadar para istedikleriyle ilgiliydi.
Piyango ödülleri 10.000 ABD Doları'ndan (yerel para birimlerine çevrildi, yani Birleşik Krallık katılımcıları için 8.000 Sterlin) başladı ve seçenekler 10'un katları arttı. Çalışmayı yürüttüğümüz sırada, 100 milyar ABD Doları'lık en büyük ödül onları en zengin yapacaktı. dünyadaki insan.
Kim milyarder olmak ister?
Tahminimiz açıktı: İnsanların gerçekten sınırsız istekleri varsa, her zaman maksimum 100 milyar ABD dolarını seçmeleri gerekir. Ancak 33 ülkenin tamamında yalnızca bir azınlık en büyük ödülü seçti (her ülkede %8 ila %39). Birleşik Krallık dahil çoğu ülkede, insanların çoğunluğu 10 milyon ABD Doları veya daha azına eşdeğer bir piyango seçti ve bazı ülkelerde (Hindistan, Rusya) çoğunluk 1 milyon ABD Doları veya daha azını seçti.
Ayrıca sınırlı ve sınırsız istekleri olan insanlar arasındaki farkları anlamak istedik. Analizlerimiz birçok kişisel faktörü dışladı - yanıtlar cinsiyete, eğitime veya sosyoekonomik duruma göre anlamlı bir değişiklik göstermedi. Bununla birlikte, ülkeler arasında farklılık gösterse de, daha genç insanlar yaşlılara göre sınırsız istek bildirmiştir. Ekonomik olarak daha az gelişmiş ülkelerde, yaşın etkisi daha zayıftı.
Ayrıca kültürel farklılıkların ana boyutlarının yaygın olarak kullanılan bir modelini kullanarak kültürel farklılıkları inceledik . Toplumda eşitsizliğin daha fazla kabul edildiği (“güç mesafesi” olarak adlandırılır) ve grup yaşamına daha fazla odaklanıldığı (“kolektivizm” olarak adlandırılır) ülkelerde daha fazla insanın 100 milyar dolarlık piyangoyu seçtiğini bulduk.
Örneğin, Endonezya güç mesafesi ve kolektivizm açısından yüksektir ve Endonezya örneğinin neredeyse %40'ı 100 milyar ABD dolarını seçmiştir. Birleşik Krallık kolektivizm ve güç mesafesi konusunda nispeten düşüktür ve %20'den azı maksimum piyango ödülünü seçti.
Son olarak, insanlara ödülü kazanırlarsa yapacakları en önemli değişikliğin yanı sıra, güce sahip olmak veya başkalarına yardım etmek gibi kendileri için önemli olan farklı değerleri sıralamalarını sorduk. Burada bir tutarsızlık vardı. Sınırsız istekleri olan insanlar, parayı başkalarına yardım etmek için kullanacaklarını söylemeye daha yatkındı, ancak değerler açısından, sınırlı istekleri olanlardan daha fazla başkalarına yardım etmekle ilgilenmiyorlardı.
Sınırsız isteklerin sonuçları
İnsanların sınırsız ekonomik istekleri olduğunu varsaymak, faiz oranı politikaları gibi ekonomik büyümeye öncelik veren politikalar için, insanların mümkün olduğunca çok sayıda isteği gerçekleştirmesine izin vermek için bir gerekçe sağlar. Ancak hiç bitmeyen zenginlik ve büyüme arayışının dünyamız için giderek daha fazla zarar veren sonuçları var .
Sınırsız isteklerin insani bir evrensel olmadığını ve insanların istek düzeylerinin değerlere ve kültüre göre değiştiğinin gösterilmesi, onların toplumsal etkiye açık olduklarını düşündürür. Reklamcılar bunu zaten biliyorlar ve bizi daha önce bilmediğimiz veya umursamadığımız şeyleri istemeye ikna etmek için büyük meblağlar harcıyorlar. Hatta bazı ekonomistler bile pazarlama tarafından üretilen isteklerin gerçekten istek olarak adlandırılması gerekip gerekmediğini sorguladılar .
Bu araştırmanın sonuçları, insan doğasının sürdürülebilir yaşamla temelde çelişmediği konusunda bize umut veriyor. Birçoğu, gezegenimizin kaynaklarını tüketmeden tatmin edici hayatlar yaşamak için toplumu nasıl iyileştireceklerine ve hatta yeniden yönlendireceklerine daha fazla dikkat ediyor . Sınırlı ekonomik istekleri olan insanların yaşamlarını ve motivasyonlarını anlamak, bize bunu nasıl başaracağımız konusunda bir şeyler öğretebilir.
Reader in Psychology, University of Bath
