"Filistin halkı başta olmak üzere savaşların, işgallerin ve baskıların gölgesinde yaşam mücadelesi veren tüm halklara adanan bir şiir."
Filistin halkı başta olmak üzere zulme, işgale ve yok sayılmaya maruz kalan tüm halklara adanmış bu şiir, insanlığın ortak vicdanına sesleniyor: “Gün herkese eşit doğmadı belki, ama insanlık, günün nereye doğacağını hâlâ seçebilir.”
“Kaleme aldığım ‘Gün Herkese Doğmuyor’ adlı şiirle, savaşların, işgallerin ve baskıların gölgesinde yaşam mücadelesi veren halkların çığlığına ses olmaya çalıştım. Bu şiir, özellikle Filistin’deki direnişi ve zulme uğrayan tüm toplumların umuda tutunma çabasını simgelerken; insanlığın sessiz kalmaması, yüzünü zulme uğrayana dönmesi ve dayanışma içinde olması gerektiğini güçlü imgelerle hatırlatmak istedim. Bu şiir, aynı zamanda insanlığın ortak vicdanına bir çağrıdır.”
Gün Herkese Doğmuyor
— Güven Boğa
Gün,
her sabah aynı doğmuyor dünyaya.
Bir yerlerde çocuklar güneşe uyanırken
başka yerlerde bombaların sesiyle bölünüyor uykular.
Bir kıyıda deniz usulca kıyıyı öperken,
bir başka kıyıda
kan karışıyor dalgalara,
sessizlik çığlığa dönüşüyor duvar diplerinde.
Gök,
herkese aynı mavi değil.
Kimi bakınca umut görür,
kimi duman,
kimi de yalnızca kül…
Karanlığa hapsolmuş halklar var bu gezegende,
varlığı yok sayılan,
tarihten silinmek istenen,
yalnızca yaşamak isteyen…
Ve onlar bekliyor,
bir bakış, bir ses,
bir “biz buradayız” fısıltısı
duyurana dek insanlığa.
Çünkü bazen bir yüz çeviriş,
bir omuz veriş
bir halkın kaderini değiştirir.
Gün, herkese eşit doğmadı belki,
ama insanlık,
günün nereye doğacağını hâlâ seçebilir.
